به گفته ستوان دوم جوزف لا مونیکا رئیس پروژه تحقیقاتى قطعات شفاف وسایط نقلیه زره پوش در آزمایشگاه نیروى هوایى آمریکا در اوهایو، این ماده به مراتب از شیشه هاى ضدگلوله کنونى مستحکم تر است. آلون یک سرامیک ترکیبى از جنس آلومینیوم، اکسیژن و نیتروژن است و ساختار و خواص نورى آن مشابه یاقوت کبود است. در حالى که شیشه هاى ضدگلوله متعارف از ورقه هاى چندلایه شیشه و پلى کربنات ساخته شده، شیشه هاى تولید شده از آلون از یک لایه بیرونى از جنس آلون، یک لایه میانى از جنس شیشه مقاوم و یک ورقه پلیمر ساخته شده است. به نوشته هفته نامه نیوساینتیست در جریان آزمایش این ماده در دانشگاه دیتن در اوهایو این شیشه جدید توانست در برابر گلوله هاى تفنگ دورزن روسى ام ۴۴ که کالیبر ۳۰ دارد و تفنگ دورزن براونینگ که داراى کالیبر ۵۰ است مقاومت کند. این شیشه همچنین در برابر رگبار گلوله هاى ضدسپر که داراى کالیبر ۳۰ هستند مقاومت کرد. اگر قرار باشد شیشه هاى ضدگلوله کنونى همین اندازه مقاومت را از خود ظاهر سازند قطر آنها باید ده ها سانتیمتر کلفت تر شود. محققان در نظر دارند آزمایش هاى دیگرى بر روى این شیشه جدید انجام دهند تا مشخص سازند میزان مقاومت آن در برابر گلوله هایى با کالیبر بزرگتر و نیز امواج انفجار چه اندازه است. تنها جنبه منفى ماده جدید هزینه نسبتاً گران براى ساخت آن است. بهاى هر ۵/۲ سانتیمتر مربع از این ماده ۱۵ دلار است که سه برابر هزینه تولید شیشه هاى ضدگلوله کنونى است.
بهمن شناسی
به توده ای از هر جامد که روی شیب ریزش کند بهمن گویند. مانند بهمن برف ، بهمن شن ، ماسه و یا سنگ. بهمن برف :
برف بهمن به چهار نوع تقسیم می شود : - برف شل خشک : برفی که در هوای شد می بارد و گوله نمی شود که مشخصات آن سبکی - دارا بودن اکسیژن زیاد در درون آن - بارش آن در دمای زیر صفر درجه و خطرناک ترین نوع بهمن است (بهمن پوردی) . این نوع بهمن با ایجاد حالت خفگی و مسدود کردن مجاری تنفسی باعث مرگ فرد می شود - برف سفت خشک : برف شل خشکی که مدتی مانده و در اثر بخار ایجادشده از پایین و آب شدن برف رویی همراه است. - برف شل خیس : برفی که سنگین و آبکی است که مشخصات آن سنگینی - نداشتن اکسیژن زیاد - بارش در دمای صفر درجه - چسبیدن به لباس و گتر و راحت گلوله شدن در دست میباشد . لایه های برف : - لایه پودری روی لایه یخ زده که فشرده باشد بهمن حتمی است - لایه یخ زده و فشرده روی هم که احتمال وقوع بهمن بسیار کم است . عوامل تاثیر گزار در برف : در دمای کم برف یخ می زند پس هر چه دما پایین تر و هوا سردتر باشد احتمال ریزش بهمن کم تر است . باد باعث انباشته شدن برف و ریزش آن می شود پس افزایش وزش باد برابر با افزایش خطر بهمن است . در ارتفاع بالا برف آب نمی شود و حجم برف زیاد می شود پس احتمال بهمن بیشتر است . هر یک متر مرکعب برف خالص 800 کیلوگرم وزن دارد
انواع بهمن (برف): 1- تخته ای 2- پودری یا گرده ای 3- آبکی یا شل آب
بهمن پودری : یک بهمن عظیم پوردی ، ممکن است فشاری از 5 تا 50 تن بر مت مربع ایجاد نماید . ابر برفی گسترش یابنده ممکن است با سرعتی افزون بر 125 متر بر ثانیه (280 مایل در ساعت ) سیر نموده و پیشاپیش آن یک جریان هوای نیرومند حرکت نماید . بهمن تخته ای : این نوع بهمن روی یالها تشکیل می شود . این نوع بهمن ها نقاب ندارند . برف های شل خیس و سفت خشک تشکیل دهنده این نوع بهمن می باشند . راه مقابله : از لحاض تئوری تنها راه مقابله با این نوع بهمن پریدن از روی آن می باشد. بهمن آبکی یا شل آب : در موقع ریزش باعث منجمد شدن فرد می شود.
عوامل تشکیل دهنده بهمن : 1- برف شامل خود برف و بستر زیر برف می باشد . به عبارتی حجم ؛ جنس و لایه های برف 2- باد ( هم در ایجاد بهمن و هم در ریزش بهمن موثر است ) 3- شیب کوه
عوامل موثر در ریزش بهمن : 1- درجه حرارت شامل درجه حرارت هوا و زمین . 2- عوامل فیزیکی شامل ( باد - صدا - حیوانات - باد - زلزله - کوهنوردان و ... ) - حجم برف : اگر حجم برف تازه بین ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر باشد احتمال ریزش بهمن کم است . اگر حجم برف تازه بین ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر باشد احتمال ریزش وجود دارد !. اگر حجم برف تازه بیش از ۳۰ سانتیمتر باشد ریزش بهمن حتمی است !. - شیب بستر : در شیب ۲۳ تا ۶۰ درجه احتمال بهمن زیاد است و در شیب های بیشتر و کمتر از این مقدار احتمال ریزش بهمن بسیار کم است . بیشترین بهمن ها در شیب ۳۰ تا ۴۵ درجه رخ داده است . همچنین در شیب های محدب خطر بیشتر از شیب های مقعر یا فرو رفته است . در شیب محدب سرعت بهمن هر لحظه بیشتر می شود و در شیب مقعر بالعکس . - وضعیت بستر : اگر بستر زیر برف یکنواخت باشد احتمال ریزش بهمن زیاد می شود و هر چه یکنواختی آن کمتر باشد و موانعی مانند سنگ و بوته و درخت در آن باشد احتمال ریزش بهمن کم می شود . - باد : چون کشور ما در نیمکره شمالی هست مسیر با از جنوب به شمال می باشد از این رو مسیر های جنوبی اغلب برای صعود مناسب ترند . - پوشش زیر بهمن : شن اسکی - چمن - یخ - آفتاب - عمق برف دهلیزها یا قیف ها (جاهایی که دره تنگ می شود)
عوامل بازدارنده از بهمن : 1- درخت ها و درختچه ها ( بهترین عامل جلوگیری کننده از بهمن می باشد ) 2- سنگ ها 3- دره های کم شیب و باز نکته :بوته ها عامل بازدارنده نیستند
شناخت بهمن : با پاگذاشتن بر روی برف می توان بهمن را شناخت. با پا گذاشتن بر روی برف برف یا فرو می رود و یا نمی رود.اگر پا در برف فرو نرود برف یخی است و اگر پا فرو برود می توان تشخیص داد که برف چند لایه است.( اگر بیشتر از یک لایه باشد خطرناک است ) اگر هنگام فرو رفتن پا ، پا سر بخورد مسیر بسیار خطرناک است.
عبور از بهمن : - بهترین راه عبور از بهمن این است که بهمن را به طرف بالا صعود کنیم نه عرضی . و در صورتی که مجبور شدیم عرضی بهمن را رد کنیم. - بستن نخ بهمن - برای عبور از بهمن حمایت قرار نمی دهیم ( یعنی نباید فرد را با طناب یا وسیله دیگری حمایت کرد ) چرا که ممکن است بهمن فرد را تکه تکه کند. - در هنگام عبور از بهمن ( بریدن بهمن ) باید تک تک گذشت و بدون عجله و با فاصله زیاد .( بین فواصلی که پا در برف فرو می رود نباید نفر بعد پا یا باتوم در برف فرو کند.). - هنگام عبور از بهمن گرم ترین لباس های خود را بپوشید. - شنای قورباغه در برف در صورت ریزش بهمن ( از لحاظ تئوری ). - کوله پشتی را به سمت شیب و فقط یک بند آن را روی شانه می اندازیم ( کمری ، سنه بند و یا قسمت های نگه دارنده و فیکس کننده کوله را از بدن باید جدا کرد تا در صورت سقوط بهمن به توان به راحتی کوله را رها کرد ). - حرکت به سمت عوامل بازدارنده ( مثل سنگ ها ، درختچه ها و سایر عواملی که از زیر برف بیرون زده - هنگام عبور از بهمن نباید صحبت کرد. - اگر جاپای نفر قبلی خیلی عمیق است برای پر کردن جاپا از برف های همان قسمت استفاده شود. - اگر مجبور به رد شدن از بهمن نیستیم از آن عبور نکنیم. - انتهای طناب نفر اول را نفر دوم برای پیدا کردن همدیگر بگیرند . - از مسیر های شناخته شده عبور کنید. - عبور بصورت انفرادی . - تا حد امکان از بالای محدوده بهمن و نزدیک به تاج بهمن عبور کنیم تا حجم برف کمتری بالای سرمان باشد .
نکاتی که اطرافیان باید به آن توجه کنند : - دنبال کردن مسیری که فرد بهمن زده طی می کند با چشم تا زمان پایان بهمن . - پیدا کردن نخ بهمن و وسایل فرد . گشتن نواحی پایین تر از محل شروع بهمن و حرکت فرد . - در صورت امکان استفاده از سوند ( میله فلزی و باریک و بلند که داخل برف فرو می رود تا فرد را پیدا کنند ) .
محدوده بهمن : معمولا به دور از یال ها و خط الراس ها است و بیشتر بطرف مرکز خط القعرها کوه است یعنی فرو رفتگی بین دو یال و زیر خط الراس . و از بالا به پایین شامل سه بخش تاج بهمن - مسیر بهمن و انتهای بهمن می باشد .
سقوط بهمن : - اگر برف شل یا پودری بود باید از بهمن فرار کرد و جلوی دهان را پوشاند. - نیم متر زیر برف همه جا تاریک است . تشخیص بالا و پایین : چون زیر برف همه جا تاریک است و ممکن است که در اثر سقوط بهمن در زیر برف نتوان تشخی داد که بالا کدام سمت است و برای بیرون آمدن باید به چه سمتی تلاش کرد. 1- بیرون انداختن آب دهان 2- ادرار ( ادرار باعث می شود که هنگام جستجو مصدوم سگ ها راحت تر مصدوم را پیدا کنند )
- نخ بهمن : نخ بهمن طناب 3 میلی متر ی به رنگ قرمز و به طول 15 تا 50 متر است که بر روی پوسته آن فلشی در یک جهت وجود دارد. نخ بهمن را باید طوری به بدن ، صندلی و .. وصل کرد که جهت فلش آن به سمت فرد باشد و ادامه نخ بهمن را طوری روی زمین می اندازیم که بر روی زمین کشیده شود. حال اگر بهمن سقوط کند ، گروه امداد با پیدا کردن نخ بهمن و دنبال کردن فلش به مصدوم می رسند.
Pieps (پیپس) این دستگاه در سال 1973 به بازار آمد و می توان آن را بهترین وسیله امدادی برای پیدا کردن محل اختفای فرد بهمن زده دانست . پیپس یک دستگاه کوچک الکترونیکی پیرنده و فرستنده است. فردی که قرار است از بهمن عبور کند با فشار دادن دکمه دستگاه آن را به وضعیت فرستنده و دیگران بر روی وضعیت گیرنده قرار می دهند. پیپش دارای یک گئشی می باشد که برای شنیدن سیگنالهای فرستاده شده از سوی فرستنده به کار می رود. فراموش نکنید که پیپس را نبایستی در کوله پشتی قرار داد بلکه باید آن را به گردن آویخت.
سلام دوستای خوبم امروز میخوام یه سر به قدیما برگردیم و خاطرات اون زمان که تو کوچه
ها باپای برهنه مشغول بازی بودیم بااون درخت های قشنگ و زیبای دور و برمون که الا خیلی
از اونا به خاطرات پیوسته....
مثل
.
.
.
لالیک دار
این گیاه(Gleditschia) درختی است خار دار که در شمال کشور می روید. از دیگر نامهای گیاه می توان لیلکی، لالکی، للکی ولالیک را نام برد. این درخت در نقاط پست ومرطوب جنگل های شمال ایران می روید.دامنة انتشار آن محدود به جنگل های آستارا تا نور می باشدوبه شرق و شمال شرقی البرز داخل نمی شود. معمولا در سواحل ومیان بندانتشار یافته است وجامعه های فرعی آن گاهی جانشین جامعه های جنگلی می شود . تاج درخت باز وپهن وبرگ های آن مرکب وشانه ای ومیوه های آن کشیده وعنابی رنگ ودرشت می باشند. ساقه وتنة آن دارای خار های درشت به طول 15 سانتیمتر می باشد.برگ های مرکب آن15-25 سانتیمتر و12-20 برگچة بیضی شکل به طول 2-5 سانتیمتر دارد. موارد استفاده: چوب لیلکی خیلی سخت است .در مصارف روستایی برای پایة کندوج(انبار برنج) وپایة بنا به کار می رود.میوة سبز آن برای تعلیف گاو های گوشتی به مصرف می رسد.ومیوة رسیدة آن علوفة زمستانی گاو ها را تشکیل می دهد.البته بدلیل محکم بودن چوب این درخت ،متاسفانه جنگل نشینان شمال کشور ،جهت استفاده از چوب آن در خانه سازی و یا تخریب جنگلها جهت کاشت درخت مرکبات و چای تقریباً نسل این درخت را از بین برده اند
من می بینم تمام خاطات بچگیم برام زنده میشه روهش شاد و یادش گرامی
ابوتیلون گل گاو پنبه ای
نام علمی: ABUTILON STRIATUM
خانواده: پنیرک - MALVACEAE
بومی منطقه: برزیل
نامهای دیگر: گاوپنبه ای، MALVALES
اسم علمی گیاه آبوتیلون Abutilon striatum و از خانواده Malvaceae می باشد. این جنس، از ۱۰۰ گونه گیاهان نیمه خشبی و علفی یک ساله، چند ساله و درختچه های همیشه سبز و در ختان کوچک تشکیل شده است.معمولا برای پرورش اغلب گونه های این نسل شرایط گلخانه ای لازم است.گونه Striatum بومی برزیل بوده و بلندی این گیاه به بیش از ۲ متر و گسترش آن به بیش از ۱ متر می رسد. برگ ها پنجهای و دارای لکه های سفید مایل به زرد هستند. گلهای آن به رنگ قرمز و به قطر ۳-۴ سانتیمتر می باشد . معمولا از اواسط بهار تا اواخر تابستان در روی بوته ظاهر می شوند..
نیاز ها:
نور: این گیاه به نور متوسط، و هوای معتدل،نیاز دارد
دما: مناسب ترین دما برای رشد و ماندگاری این گیاه دمایی در حدود 20 درجه سانتیگراد است
آبیاری: خاک این گیاه باید همیشه مرطوب باشد
رطوبت: رطوبت نسبی ۵۰ تا ۶۰ درصد PH 7 تا ۸ ، نیاز دارد.
تغذیه:کود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان ۳ گرم در لیتر هر هفته یکبار، تا اسفند تا شهریور ماه به کار برد.
خاک: خاک باغچه همراه با کود حیوانی و گیاهی، مناسب کشت آبوتیلون می باشد.
هرس: در اوایل بهار باید گیاه را هرس کرد. برای این کار ساقه های اصلی را تا نصف، شاخه های جانبی را در حدود ۱۰-۸ سانتیمتر و شاخه های خشک را کاملا قطع می کنیم.
تکثیر: آبوتیلون را می توان به سادگی از اواسط بهار تا اوایل تابستان تکثیر کرد. قلمه های انتهای ساقه را از شاخه های جانبی، به طول ۱۰-۸ سانتیمتر، از گیاه جدا کرد، و محل برش قلمه ها را در پودر هومون ریشه زایی فرو ببرید سپس هر قلمه را در گلدانی با قطر دهانه ۹ سانتیمتر ، که از کمپوست مخصوص بذر و قلمه پر شده، بکارید. لازم است گیاه را به آرامی و منظم مه پاش کنید و یا قلمه ها را با یک کیسه پلاستیکی شفاف بپوشانید و آنها را در شرایط نور مناسب ولی دور از تابش مستقیم خورشید و در مای ۱۸ تا ۲۰ درجه سانتیگراد نگاه دارید. پس از حدود یک ماه قلمه ها، ریشه دهی و رشد را آغاز می کنند، آنگاه به آرامی قلمه ها را بیرون آورده و در گلدانی با قطر دهانه ۱۳ سانتیمتر حاوی کمپوست گلدانی بکارید.
کشت آبوتیلون ، از طریق کشت بذر، در مورد بعضی از انواع این گیاه بویژه واریته های ابلق، نتیجه خوبی نمی دهد.
عوارض و درمان: اگر هنگام پرورش و نگهداری این گیاه، مشاهده کردید، خود را انداخته و در حال تلف شدن است، احتمال بدهید هوای محیط خیلی سرد است و آن را به جای گرمتری منتقل کنید.
اگر مشاهده کردید گلها ظاهر نمی شوند نشان دهنده آبیاری بیش از اندازه می باشد.
چسبناک شدن برگ ها و دمبرگها در اثر فعالیت حشرات روی این گیاه به وجود می آید و باید سمپاشی با سم حشره کش صورت بگیرد.
نور زیاد برگها را رنگ پریده و شاخه ها را دراز و فاصله بین برگها را زیاد می کند.
اگر گیاه در تابستان تشنه بماند برگها چروکیده می شود و گلها سقوط می نمایند.
برگهای زرد رنگ و دارای رشته های تار عنکبوتی در سطح زیرین نشانه فعالیت کنه قرمز هستند باید با اسفنج مرطوب زیر برگها را تمیز کنید و یا با سم حشره کش نفوذی هر دو هفته یکبار ، تا رفع علایم، گیاه را سمپاشی نمایید. تامین رطوبت در کاهش آفت موثر است.
منبع: http://www.narvash.ir
تصاویر:
ذرع یا اَرش واحد طول (درازا) در ایام قدیم بوده است.
ذرع معمول و متداول که تا این اواخر بین پارچه فروشان و بزاز های بازار متداول بود و میله ای نیز به همین نام داشته اند ۱۰۴ سانتیمتر هست و هنوز هم معروف هست که هر ذرع ۱۰۴ سانتیمتر میباشد. و آن مقداری باشد معین از سر انگشت میانین یک دست تا سر انگشت میانین دستی دیگر چون کسی دستها را از هم گشاده دارد. یا از سر انگشت میانین تا مرفق که بندگاه ساعد و بازو است.
البته ذرع قدیمی تری نیز در ایران نیز بوده است که به گفته نجم الدوله در کتاب کفایت الحساب، معادل ۴۵ سانتیمتر محاسبه شده است و در اصطلاح به آن ذرع شرعی میگویند. ذرع شرعی را معادل ۲ وجب می دانستند و با احتساب اینکه هر وجب بیست و دو و نیم سانتیمتر هست، به عدد ۴۵ سانتیمتر به ازای هر ذرع شرعی میرسیم.
در بخش مقیاسهای کتاب الاصفهان نوشته میر سید علی جناب، واحد دیگری به نام ذراع گفته شده که آن را معادل دو کف پا دانسته اند. و در همین قسمت از کتاب مذکور ذکر شده که قدیمی ترین ذرع یا ارش مربوط به ایران باستان بوده است. سیاحان فرانسوی گفته اند سنگ مرمر سیاهی از خرابههای تخت جمشید پیدا شده است که نام داریوش پسر هیستاسب بر آن حک شده است و براساس آن ارش یا ذرع باستانی ایران معادل پنجاه و چهار ممیز نیم سانتیمتر بوده است و هر کف پا نیز معادل ۳۲ سانتیمتر بوده است.