یک هفته بعد از حمله تروریستی گروه داعش به هفته نامه شارلی ابدو، شماره جدید این هفته نامه با کاریکاتور موهنی از پیامبر اسلام منتشر شد، این اقدام شارلی ابدو، تکمیل کننده اقدام داعش در توهین و تخریب اسلام است.
به گزارش واحد مرکزی خبر به نقل از خبرگزاری فرانسه، این شماره در سه میلیون نسخه منتشر و به زبانهای انگلیسی، ترکی و عربی ترجمه شده است.
همزمان با اقدام موهن شارلی ابدو، آمریکا توهین به پیامبر اسلام را، آزادی بیان خواند و اعلام کرد، هفته نامه فرانسوی شارلی ابدو حق دارد در کشوری که به آزادی بیان ! متعهد است ، از پیامبر اسلام کاریکاتور منتشر کند.
ماری هارف، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا گفت: ما از حق شارلی ابدو برای انتشار چنین چیزهایی به طور کامل حمایت میکنیم.
نخست وزیر انگلیس هم با اعلام حمایت از اقدام موهن شارلی ابدو، این اقدام را روح آزادی مطبوعات خواند اما اذعان کرد، انتشار این کاریکاتور ممکن است توهین هم باشد.
سخنگوی نخست وزیری انگلیس گفت: هدف کامرون حمایت کامل از حق سردبیران در زمینه تصمیم گیری است که روح آزادی مطبوعات و آزادی بیان به شمار میرود.
حزب اسلامی کار:
مالک رشیدی :آیا انسانهایی که در برابر اربابان خود کلاه از سر بر میدارند وبا اعلام صوری برابری در اندیشه وسیاست ،با نگاهی ابزاری به دموکراسی،راه را برای سلطه خود هموار میکنند ،میتوانند مبانی پیشرفت یک جامعه وطلایه دار آزادی بیان باشند؟
یک جامعه زمانی راه موفقیت را در پیش خواهد گرفت که متفکران آن جامعه با نگاهی ملی وارزش نهادن به منافع مردم بدانند که مشکلات ودرد های آن جامعه چیست .وبه چه نوع اصلاحاتی نیازهست تا نواقص را برطرف ومسیر پیشرفت هموارگردد.قطعا در چنین جامعه ای بیان مشکلات وکمبودها،نیاز به اصلی به اسم آزادی بیان دارد که در واقع رابطه یک جامعه موفق وپیشرفته است که مستلزم روشنگری ومحیطی عاری از تعصب های کورکورانه و بدور از حس ارباب رعیتی است وبی شک بیان تمامی عقاید از هر طیف از مردم آن جامعه سربلندی وعزت آن جامعه را در پی دارد.سوال اصلی اینجاست که آیا در جامعه ما بر اساس آنچه که در گذشته وحال رخ داده است
ادامه مطلب توجه کنید
منبع:راه سبز امید کرمانشاه
آن زمان که بنهادم سر به پای آزادی
دست خود ز جان شستم از برای آزادی
اما کدام آزادی ...؟
آزادی طبقاتی است. آزادی لیبرالی و ... حرف مفت است
بعد از فروپاشی اتحاد شوروی سوسیالیستی از یک پیر زن دوران انقلاب در تلویزیون پرسیدند از آزادی که بدست آورده اید و استالینیسم از بین رفته خوشحالید؟ گفت آری. ما سابق نان داشتیم، بهداشت داشتیم، کودکستان داشتیم،کار داشتیم، بازنشستگی داشتیم ولی حق برگزاری اعتراضات نمایشی نداشتیم. حالا ولی هیچکدام را نداریم در عوضش آزادیم تا برای کسب آن چه نداریم اعتراضات نمایشی بگذاریم و بهداشت بخواهیم نان بخواهیم کار بخواهیم...
این است که آزادی پوشالین بدون دموکراسی حقیقی و عدالت اجتماعی فقط آزادی بی بند و بار برای ثروتمندان است.
این نوع آزادی تعریفی است که جان استوارت میل از آزادی کرده است و صراحتا گفته است آنها که نان برای خوردن ندارند حق دارند با پرچم ما نان می خواهیم تا جلوی نانوائی بروند و عقایدشان را آزادانه بیان کنند ولی حق تعرض به نانوائی را ندارند چون آغاز نقض مالکیت خصوصی و خشونت است. میلیونها انسان آزاد می توانند با آزادی کامل نظریاتشان را جلوی نانوائی بگویند تا بمیرند. زنده باد آزادی طبقاتی؟؟!!