مهارت های حفظ آرامش در دوران بارداری

بسیاری از زنان باردار ممکن است به خصوص در ۳ماه اول بارداری برخی تغییرات روحی همچون ترس، اضطراب، نگرانی و ... را تجربه کنند. اما باید بدانیم که این تغییرات روحی کاملا طبیعی است. این مطلب به شما کمک می کند تا بتوانید آرامش و شادی خود را با وجود این تغییرات حفظ کنید. 

به گزارش سلامت نیوز به نقل از خراسان ؛ معمولاً زنانی که از حمایت های خانوادگی و اجتماعی کمتری برخوردار هستند یا ارتباطات اجتماعی آنان کمتر است و همچنین کسانی که از قبل افراد مضطربی بوده اند امکان دارد نوسانات روحی بیشتری را در دوران بارداری تجربه کنند.فراموش نکنیم که حفظ آرامش و روحیه مثبت در دوران بارداری، علاوه بر این که نقش مهمی در سلامت مادر و جنین دارد تاثیر زیادی نیز در کاهش تهوع، استفراغ، نفخ، سوزش سردل، ویار و ... دارد.

سایت: Happybaby-co.com

ایمیل: [e-mail]

تلفن و فکس:  [phone]

قابلمه تفلون سرطان زاست؟

برای شمایی که هم به سلامت غذای تان اهمیت می دهید و هم می خواهید ظاهر غذایی که ساعت ها برای پختنش وقت گذاشته اید زیبا باشد، انتخاب قابلمه مناسب به سادگی شنیدن این توصیه ها نیست. هانیه جباریان: اگر برای خرید قابلمه ماه ها وقت بگذارید و با سردرگمی ده ها نوع قابلمه موجود در بازار را بررسی کنید، به شما خرده ای نمی گیریم. بعضی ها به شما استفاده از قابلمه های سنتی مسی را توصیه می کنند و احتمالا بعضی دیگر می گویند وقت مدرن شدن و استفاده از قابلمه های تازه وارد سرامیکی رسیده است.
اما برای شمایی که هم به سلامت غذای تان اهمیت می دهید و هم می خواهید ظاهر غذایی که ساعت ها برای پختنش وقت گذاشته اید زیبا باشد، انتخاب قابلمه مناسب به سادگی شنیدن این توصیه ها نیست.
برای انتخاب بهترین گزینه ای که نیاز شما را تامین می کند، پیشنهاد می کنیم راهنمای ما را بخوانید. در این مطلب به شما می گوییم بهتر است هر قابلمه را در چه شرایطی و به چه شکلی استفاده کنید.
قابلمه تفلون سرطان زاست؟
گرچه زمانی قابلمه های تفلون محبوب ترین نوع قابلمه به شمار می رفتند، اما با سر زبان افتادن شایعه سرطان زا بودن شان خیلی زود طرفداران خود را از دست دادند. از آنجا که ظروف تفلون نچسب هستند، کار کردن با آنها بسیار راحت است همچنین شست وشو و تمیز کردن شان هم دردسری ایجاد نمی کند و برخلاف قابلمه های چدنی و مسی، وزن سبکی هم دارند؛ همین بهانه ها به اضافه سبکی این قابلمه ها و قیمت مناسب شان باعث شده هنوز هم بسیاری از خانم ها سراغ قابلمه های تفلون بروند.
اما قابلمه های تفلون در مقایسه با قابلمه های استیل، آلومینیومی و... انتخاب های مطمئنی محسوب نمی شوند، چراکه معمولا در تهیه ظروف تفلون از کادمیوم استفاده می شود که از فلزات سنگین است به ویژه در ظروفی که استاندارد نباشند، میزان این فلز بیشتر است. این ماده به مرور وارد غذا می شود و احتمال سرطان، کوتاهی قد و ضایعات پوستی را افزایش می دهد. همچنین در سنتز هموگلوبین دخالت می کند و کم خونی را به همراه می آورد.
ازسوی دیگر بعضی مردم بعد از اینکه می بینند کف نچسب قابلمه های تفلون بر اثر استفاده نامناسب خراب شده، با مراجعه به مراکزی این قابلمه ها را دوباره بازسازی می کنند اما بازسازی تفلون، ایمنی چندانی ندارد. قابلمه های تعمیر شده، هیچ وقت مانند روز اول نمی شوند و از آنجا که زودتر از قبل آسیب می بینند، مواد مضرشان را هم زودتر به غذای شما وارد می کنند. باید بدانید امروزه استفاده از ظروف تفلون در بسیاری از کشورهای اروپایی تقریبا منسوخ شده است.
اگر قابلمه تفلون کاملا سالم و بدون خش باشد:
در برابر حرارت های متوسط تا بالا مقاوم است.
برای پخت وپزهای طولانی و سرخ کردن مناسب است.
شست وشو و استفاده از آن آسان است.
به دلیل سطح نچسبش مصرف روغن را پایین می آورد.
قابلمه چدن زود خراب می شود؟
چدنی ها (که ترکیبی از آهن و کربن هستند)، عمر بالایی دارند. این ظروف مناسب برای پخت طولانی با دمای متوسط تا بالا هستند و اگر فاقد آلومینیوم باشند، گزینه مناسبی برای پخت وپز محسوب می شوند. این قابلمه ها به طور یکسان حرارت را پخش می کنند و به دلیل مقاومت شان در برابر دمای بالا برای سرخ کردن، پختن یا حتی در فر قرار دادن بسیار مناسب هستند. البته باید بدانید که اکثر قابلمه هایی که امروزه با نام قابلمه چدن در بازار به فروش می رسند، در واقع چدن نیستند بلکه از جنس آلومینیوم خشکند که با دستگاه هایی خاص در قالب تزریق می شوند و روی آنها تفلون یا سرامیک می کشند که تشخیص این قابلمه های تقلبی کار سختی نیست و آنها برخلاف چدن های واقعی که بسیار سنگین هستند، وزن سبکی دارند.
یک تابه بزرگ چدن حدود چهار کیلوگرم وزن دارد اما اگر بخواهید یک سرویس استیل یا تفلون را به خانه بیاورید، احتمالا باید چنین وزنی را تحمل کنید. قابلمه هایی که آلومینیومی و روکش شده اند، از نظر سلامت با ظروف تفلون تفاوتی ندارند و باید همان ملاحظاتی که درمورد قابلمه های تفلون وجود دارد، درمورد آنها هم رعایت کرد. در زمان استفاده از ظروف چدنی، باید ریزه کاری هایی را رعایت کنید تا دوام قابلمه های تان بیشتر شود. اول اینکه قبل از استفاده باید چند دقیقه ای آنها را روی حرارت بگذارید تا گرم شوند. برای آنکه از گرم شدن کافی ظرف مطمئن شوید، می توانید قطره ای آب داخل آن بریزید و اگر به سرعت تبخیر شد، یعنی ظرف گرم شده است. درصورتی که ظروف چدنی اول گرم شوند، موادغذایی به آنها نخواهد چسبید.
دوم اینکه در ظرف چدنی ای که هنوز استفاده نشده، نباید آب به مدت طولانی بماند زیرا باعث می شود زنگ بزند. سوم، برای شست وشوی چدن از ابر استفاده کنید زیرا سیم ظرفشویی باعث خراشیدگی و آسیب آن می شود و چهارم اینکه بعد از اتمام پخت، ماده غذایی را از درون ظروف چدنی خارج کنید تا اکسید نشود. در ضمن در ظروف چدنی فاقد روکش نباید مواد اسیدی مثل آبلیمو یا سس گوجه فرنگی ریخت.
اگر قابلمه چدن تان اصل باشد:
عمر طولانی دارد و در برابر حرارت مقاوم است.
شست وشویش آسان است.
بیشتر از بسیاری از قابلمه ها سلامت شما را تامین می کند.
با محیط زیست سازگار است.
کمی گران است.
قابلمه های استیل غذا را می سوزانند؟
قابلمه های استیل از همه قابلمه های دیگر بهداشتی ترند و دوست دار سلامت هستند چراکه ظروف استیل زنگ نمی زنند و هیچ گونه واکنشی به مواد غذایی نمی دهند اما یک مشکل اساسی دارند؛ اینکه حرارت را مستقیم انتقال می دهند. یعنی وقتی یک قابلمه استیل روی حرارت قرار می گیرد، غذا سریع در آن می سوزد چون بلافاصله حرارت آتش را منتقل می کند به طوری که دمای این سوی قابلمه که روی آتش قرار گرفته و آن سو که غذا درونش قرار دارد، سریع یکی می شود. در نسل های جدید ظروف استیل برای اینکه این مشکل را حل کنند از ترکیبات آلومینیوم یا مس در جدار خارجی کف ظروف استفاده کرده اند تا مشکل انتقال حرارت حل شود.
قابلمه های استیل بیشتر برای پخت انواع خورش و غذاهای آبدار مناسبند. البته در نسل های جدید این قابلمه که در بالا به آنها اشاره شد، می توانید برنج یا حتی ماکارونی هم بپزید و ته دیگ هم داشته باشید. نکته مهم هنگام استفاده از قابلمه های استیل تنظیم درجه حرارت است. اگر عجله نکنید و با حوصله شعله گاز را در حد کم نگه دارید نتیجه کارتان خوب می شود. از طرف دیگر، مرغوبیت قابلمه ای که انتخاب می کنید هم در این موضوع تاثیر خواهد گذاشت. قابلمه هایی که برندی معتبرتر و البته قیمتی بالاتر دارند، کفی چند لایه دارند و به همین دلیل دیرتر غذا در آنها ته می گیرد. با این وجود اگر غذای شما ته گرفت و قابلمه تغییر رنگ داد با کمی سرکه می توانید آن را مثل روز اولش تمیز کنید.
اگر قابلمه استیل تان مرغوب باشد:
سالم ترین نوع قابلمه است.
سبک بوده و استفاده از آن آسان است.
مواد شیمیایی را به غذای شما وارد نمی کند.
عمر طولانی دارد، رویه آن کنده نمی شود و زنگ نمی زند.
قابلمه سرامیک مسموم تان می کند؟
شاید بتوان گفت که ظروف سرامیکی جدیدترین، پیشرفته ترین و بهترین نوع ظروف آشپزخانه هستند و تا زمانی که کاملا سالم و بدون خراشیدگی و ساییدگی باشند، می توان بدون هیچ نگرانی ای از آنها استفاده کرد. علاوه بر آن مقاومت این ظروف و ویژگی های انتقال حرارت شان، آنها را در گروه یکی از برترین ظروف آشپزخانه قرار می دهد.
به ظروف سرامیکی، ظروف اکولوژیک یا سبز گفته می شود. این روکش نچسب، دقیقا مثل تفلون است با این تفاوت که حاوی ترکیبات مضر موجود در تفلون نیست. روکش های سرامیکی در مقابل فرسایش و خوردگی، خراشیدگی و ساییدگی تا حدی مقاوم هستند اما وقتی آسیب دیدند، چون جنس زیرین آنها آلومینیوم است، احتمال آلوده و مسموم شدن موادغذایی پخته شده درون آنها بالاست و باید کنار گذاشته شوند. قیمت ظروف سرامیکی بالاتر از سایر ظروف پخت است به همین دلیل باید در نگهداری آنها دقت فراوان داشت تا آسیب نبینند. البته طول عمر روکش سرامیکی به نحوه استفاده از ظرف، میزان استفاده و نحوه شست وشوی آن هم بستگی دارد.
قابلمه های سرامیک:
مواد سرطان زا را به بدن تان وارد نمی کنند
در استفاده از آنها باید کمی ظرافت به خرج دهید.
حرارت را به بهترین شکل پخش و منتقل می کنند.
کمی گران هستند و عمرشان هم کوتاه است.
قابلمه آلومینیومی همان قابلمه رویی است؟
برخلاف تصور عموم و اسم ظروف رویی به طور عمده جنس این قابلمه ها از آلومینیوم است و برای سلامت انسان ضرر دارد.
۱. اگر جنس این ظروف از روی بود که جای خوشبختی بود، چون در آن صورت کمی از آن وارد غذا و جذب بدن می شد.
۲. روی برای بدن بسیار مفید است اما نگهداری مواد غذایی ترش اسیدی یا شور در ظروف آلومینیومی یا طبخ غذا در این ظروف موجب خروج آلومینیوم از ظرف و ورود آن به غذا می شود
۳. یبوست، اختلالات گوارشی، پوکی استخوان و آلزایمر از مهم ترین عوارض ناشی از مصرف آلومینیوم هستند
۴. استفاده از اسیدهای خوراکی مثل سرکه، آبلیمو و آبغوره در غذا موجب افزایش آزاد شدن یون ها می شود
۵. قابلمه های آلومینیومی ارزان و سبک هستند و حرارت را یکنواخت و سریع پخش می کنند، اما در برابر ضربه حساس اند و به سرعت تغییر شکل می دهند
۶. در مجموع اگر برای سلامت خود ارزش قائل هستید، ظروف آلومینیومی یا چدن های حاوی آلومینیوم تهیه نکنید
قابلمه های مسی هنوز هم قابل استفاده هستند؟
مس یکی از گران ترین فلزاتی است که در ساخت ظروف مورد استفاده قرار می گیرد. مهم ترین ویژگی ظروف مسی آن است که حرارت را به خوبی و به طور یکسان پخش می کند. معمولا از ظروف مسی برای تهیه مربا استفاده می کنند. مس قرمز به مرور زمان در مجاورت هوا اکسید می شود (رطوبت موجود در هوا یکی از عوامل تسریع کننده اکسید مس است) و به سبز خاکستری می گراید. مسی که به این رنگ درآمده، برای سلامت مضر است.
ورود مقادیر بالای مس به بدن خطرناک است به همین دلیل معمولا داخل مس را با فلز دیگری ازجمله قلع یا نیکل می پوشانند تا از ورود مس به داخل غذا جلوگیری شود. مس به راحتی به مواد غذایی اسیدی مانند آبلیمو، آبغوره، سرکه همچنین مواد غذایی شور واکنششان می دهد و می تواند سبب ایجاد طعم فلزی در غذا شود. به تازگی ظروف مسی با اینوکس روکش می شوند که نگهداری اش ساده تر و استفاده آن سالم تر است.
قابلمه لعابی به چه درد می خورد؟
روکش های لعابی معمولا روی ظروفی از جنس سرامیک یا چدن کشیده می شوند. نگهداری این ظروف راحت است و می توان برای پخت غذاهایی که به حرارت بالا نیاز دارند، از آنها استفاده کرد. متاسفانه لعاب هم مانند تفلون اگر در شرایط استاندارد تهیه نشود، می تواند حاوی ترکیب های سمی ازجمله سرب، کادمیوم ، آرسنیک و پیگمنت های رنگی شیمیایی باشد. طول عمر روکش لعابی محدود است و بر اثر ضربه و تغییر حرارت ناگهانی از بین می رود.
هنگام شست وشوی این ظرف ها نباید از سیم استفاده کرد و اگر ترک بردارند، باید کنارشان گذاشت. این قابلمه ها بیشتر برای طبخ غذهای آبدار به کار می روند و نمی توانید داخل این قابلمه ها برنج بپزید یا حتی غذاهای جامد را دوباره گرم کنید. این قابلمه ها می توانند برای نگهداری انواع مواد غذایی (البته به جز مواد اسیدی) در یخچال مناسب باشند.
نکاتی که قبل تهیه قابلمه باید بدانید
قابلمه های تفلون در مقایسه با قابلمه های استیل، آلومینیومی و. . . انتخاب های مطمئنی محسوب نمی شوند چراکه معمولا در تهیه ظروف تفلون از کادمیوم استفاده می شود که از فلزات سنگین است. این ماده به مرور وارد غذا می شود و احتمال سرطان، کوتاهی قد و ضایعات پوستی را افزایش می دهد.
قابلمه های چدن عمر بالایی دارند. این ظروف مناسب برای پخت طولانی با دمای متوسط تا بالا هستند و اگر فاقد آلومینیوم باشند، گزینه مناسبی برای پخت و پز محسوب می شوند. این قابلمه ها به طور یکسان حرارت را پخش می کنند و به دلیل مقاومت شان در برابر دمای بالا برای سرخ کردن، پختن یا حتی در فر قرار دادن بسیار مناسب هستند.
قابلمه های استیل از همه قابلمه های دیگر بهداشتی ترند چراکه زنگ نمی زنند و هیچ گونه واکنشی نسبت به مواد غذایی نشان نمی دهند اما یک مشکل اساسی دارند؛ اینکه حرارت را مستقیم انتقال می دهند؛ یعنی وقتی یک قابلمه استیل روی حرارت قرار می گیرد، غذا سریع در آن می سوزد. قابلمه های استیل بیشتر برای پخت انواع خورش و غذاهای آبدار مناسبند.
قابلمه های سرامیکی جدیدترین، پیشرفته ترین و بهترین نوع ظروف آشپزخانه هستند که تا زمانی که کاملا سالم و بدون خراشیدگی و ساییدگی باشند، می توان با خیال راحت و بدون هیچ نگرانی از آنها استفاده کرد.
قابلمه های آلومینیومی برای سلامت انسان ضرر دارند. نگهداری مواد غذایی ترش اسیدی یا شور در ظروف آلومینیومی یا طبخ غذا در این ظروف موجب خروج آلومینیوم از ظرف و ورود آن به غذا می شود. یبوست، اختلالات گوارشی، پوکی استخوان و آلزایمر از مهم ترین عوارض ناشی از مصرف آلومینیوم است.
قابلمه های مسی حرارت را به خوبی و به طور یکسان پخش می کند و معمولا از آنها برای تهیه مربا استفاده می شود.
قابلمه های لعابی بیشتر برای طبخ غذهای آبدار به کار می روند و نمی توان داخل آنها برنج پخت. این قابلمه ها می توانند برای نگهداری انواع مواد غذایی (البته به جز مواد اسیدی) در یخچال مناسب باشند.

لبنیات سنتی، خوب یا بد؟

بسیاری از میکروب های داخل شیر با جوشاندن از بین نمی رود... طبق نتایج یک تحقیق کشوری، به طور متوسط ۲۰ درصد از سهم شیر مصرفی مردم از شیرهای فله ای و به اصطلاح محلی است. این در حالی است که نه سازمان دامپزشکی و نه سازمان ملی استاندارد و نه وزارت بهداشت بر لبنیات سنتی نظارتی ندارند و سلامت آنها نیز مورد تایید این مراجع نیست. حال موضوع قابل توجه این است که آیا واقعا این لبنیات محلی و طبیعی هستند و چه افرادی آنها را تهیه می کنند؟ و موضوع مهم تر اینکه سلامت آنها چگونه تعیین می شود؟!
معمولا کارخانه های تولید لبنیات، عمده شیر مورد نیازشان را از گاوداری های صنعتی بزرگ تهیه می کنند که هم تحت نظارت دامپزشک بوده و هم مسئولان فنی کارخانه در بدو ورود شیر خام به کارخانه، آن را آزمایش می کنند. اما شیرهای سنتی از کجا تهیه می شوند؟!
دکتر آراسب دباغ مقدم، دامپزشک و متخصص بهداشت مواد غذایی چندین روش را برای تهیه لبنیات سنتی ذکر می کند: «اولین روش این است که شیر را از دامداری ها که معمولا دامداری های بزرگ و معتبری نیستند، خریداری می کنند و پس از آن در مغازه خود یک مکان کارگاه مانند دارند که سایر لبنیات را درست می کنند و می فروشند. دامداری های بزرگ و معتبر، شیرشان را به کارخانجات لبنیات می فروشند و معمولا دامداری های کوچک و سنتی که شیرشان را کارخانه به دلیل کیفیت پایین و مشکلات بهداشتی قبول نمی کند به مغازه های لبنیات سنتی می فروشند.» دکتر دباغ مقدم که نایب رئیس کمیته تخصصی بهداشت مواد غذایی سازمان نظام دامپزشکی نیز هست، در ادامه حرف هایش با انتقاد از نبود قانون برای معدوم کردن شیرهای بی کیفیت می گوید: «در کشور ما برای سلامت گوشت، قانون وجود دارد و اگر دامپزشک تشخیص داد که گوشت مشکل دارد، آن را در کارخانه معدوم می کنند ولی در مورد شیر چنین قانونی وجود ندارد. زمانی که مسئولان فنی تشخیص دادند شیر خام ورودی کارخانه مشکل دارد، تنها از خرید آن سر باز می زنند و این شیر به تولیدکنندگان لبنیات سنتی فروخته می شود. روش دوم که با آن لبنیات سنتی تهیه می شود، این است که دامداری های روستایی و حتی در شهرهای کوچک لبنیات سنتی را درست می کنند و محصولاتشان را به مغازه داران لبنیات سنتی در شهرها می فروشند. روش دیگری نیز وجود دارد که در آن، تعداد اندکی از دامداری های بزرگ در سطح شهر مغازه های لبنیاتی با برند خود را می فروشند.»
نظارتی بر لبنیات سنتی وجود ندارد
برخی از فروشندگان محصولات لبنی سنتی ادعا می کنند که لبنیات، مال گاوداری خودشان است که دامپزشک بر آن نظارت می کند و مشکلی ندارد، به راستی آیا سازمان دامپزشکی بر آنها کنترل و نظارت دارد؟
نایب رئیس کمیته تخصصی بهداشت مواد غذایی سازمان نظام دامپزشکی کشور با بیان اینکه هیچ کس روی لبنیات سنتی نظارتی ندارد، توضیح می دهد: «لبنیات سنتی سازماندهی اصولی در کشور ما ندارد و شاید تنها نظارتی که بر آنها وجود دارد، نظارت کارشناسان بهداشت محیط است که رعایت نکات بهداشتی در مغازه و محل فروش را مورد بررسی قرار می دهند و نه سلامت لبنیات را. سازمان دامپزشکی باید به طور قانونی به دامداری ها ابلاغ کند شیری را که از نظر کارخانه مورد تایید نیست به مغازه داران لبنیات سنتی نفروشد اما این کار انجام نمی شود.» به گفته دکتر دباغ مقدم، شیری که توسط کارخانجات لبنیات رد می شود، بار میکروبی بالا، آنتی بیوتیک و عوامل بازدارنده رشد مانند وایتکس دارد و اگر وارد کارخانه لبنیات شود، نمی توان با آن لبنیات سالم تهیه کرد.
شیر و پنیر سنتی ناسالم ترند
اکثر مشتریان لبنیات سنتی بعد از خرید شیر، آن را می جوشانند تا اگر میکروبی دارد، از بین برود. دکتر دباغ مقدم با بیان اینکه بسیاری از میکروب های داخل شیر با جوشاندن از بین نمی رود، تاکید می کند: «در کارخانه ، پاستوریزه کردن با حرارت غیرمستقیم صورت می گیرد؛ به گونه ای که ویتامین ها، املاح، مواد مغذی و پروتئین شیر از بین نرود، در حالی که حرارت مستقیم، تمام مواد مغذی شیر را از بین می برد، از طرف دیگر شیر و پنیر سنتی خطرناک تر از سایر لبنیات سنتی هستند. چون این شیر در صورتی که جوشانده نشود، ممکن است به راحتی تب مالت و سل را منتقل کند و حتی ظرفی که در آن شیر نگهداری می شود را نیز آلوده می کند. پنیر نیز چون جوشانده نمی شود باید حداقل ۲ ماه در آب نمک با غلظت ۱۳ درصد بماند، در حالی که فروشندگان این کار را نمی کنند. ماست و کره خطر کمتری دارند ولی سلامت آنها نیز مورد تایید نیست چون برای تهیه ماست، شیر را نمی جوشانند و کره هایی که درست می کنند از دوغ هایی است که آب آنها مشکل دارد.» دکتر دباغ مقدم می گوید اخیرا تحقیقی انجام شده که نشان می دهد دوغ های سنتی اطراف تهران اکثرا با آب های آلوده درست شده اند.
شیرهای محلی آلوده اند
اخیرا تحقیقی در مورد سلامت شیرهای سنتی و کارخانه ای انجام شده که نتایج آن تکلیف لبنیات های سنتی را به خوبی برایمان مشخص می کند. دکتر عزیزا... کمال زاده، متخصص تغذیه و فوق تخصص متابولیسم انرژی و پروتئین، مجری این تحقیق بوده است. این پژوهش ۳ سال به طول انجامیده و وضعیت شیرهای کارخانه ای و فله ای را در تمامی استان های کشور مورد بررسی قرار داده است. وی که مشاور تغذیه ای برنامه جهانی غذا نیز هست، در مورد نتایج تحقیقاتش توضیح می دهد: «این بررسی از سال ۸۹ شروع و تا پایان سال ۹۲ انجام شد. در بررسی های ما مشخص شد بار میکروبی شیرهای محلی و سنتی بسیار بالاست؛ به گونه ای که بار میکروبی شیرهای فله ای، بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون در هر سی سی بود ولی زمانی که این شیرها به شهر منتقل می شد بار میکروبی به ۵۰۰ میلیون در هر سی سی می رسید، در حالی که براساس استانداردهای کشور ما، بار میکروبی در هر سی سی باید کمتر از یک میلیون باشد. از طرف دیگر، بررسی ما، نوع میکروب در لبنیات سنتی را نیز مشخص کرد. یکی از این میکروب ها عامل بیماری ورم پستان (استافیلوکوکوس اروئوس) بود. اگر این میکروب در شیر باشد، سمی تولید می کند که با حرارت ۱۰۰ درجه از بین نمی رود و نیازمند حرارت بالای ۱۰۰ درجه است. این سم در بدن زخم هایی همانند تبخال ایجاد می کند که شاید با آنتی بیوتیک تا حدودی بتوان آن را کنترل کرد، اما از بین نمی رود. در حالی که در کارخانجات لبنیات، اولین آزمایشی که از شیر می کنند، سوماتیکسل است و به شیری که این آلودگی را داشته باشد، اجازه ورود به کارخانه نمی دهند. صددرصد شیرهای محلی و فله ای آلوده به میکروب ورم پستان بودند که ۴۰ درصد آنها بیش از حد مجاز آلوده بود. همچنین ۴۵ درصد شیرهای محلی حاوی عامل بیماری لسیتریوز بودند که باعث سقط جنین و مسمومیت های خونی می شود. علاوه بر آن ۴۵ درصد شیرهای محلی آلوده به بروسلا یا عامل بیماری تب مالت بودند. وجود سل گاوی که جزو بیماری های مشترک انسان و دام است نیز در ۲۰ درصد از شیرهای محلی مشخص شد که میکروب این بیماری با جوشاندن از بین می رود ولی اگر قبل از جوشاندن با نقطه ای از بدن تماس پیدا کند، به سل پوستی و استخوانی منجر می شود که به صورت زگیل های پوستی ظاهر می شود و سل استخوانی مهره ها و لگن را درگیر می کند. ما مشاهده کردیم زنانی که در روستاها شیر می دوشیدند، این مشکل را پیدا کردند.» دکتر کمال زاده در ادامه صحبت هایش در مورد احتمال شیوع تب مالت از پنیر محلی و سرشیر می گوید: «عامل بیماری تب مالت با جوشاندن از بین می رود ولی در موقع تهیه پنیر محلی و سرشیر، شیر را نمی جوشانند. پنیر نیز باید ۳ ماه در آب نمک بماند که این کار نیز انجام نمی شود. از سوی دیگر در تهیه سرشیر، شیر باید۱۰ تا ۲۰ دقیقه جوشانده و مرتب هم زده شود، ولی تولیدکنندگان لبنیات سنتی این کار را نمی کنند و همه چربی در بالای شیر جمع می شود و عامل تب مالت روی آن چربی قرار می گیرد و ممکن است از آن در تهیه بستنی نیز استفاده شود. همچنین به ۲۸ درصد از شیرهای محلی آب افزوده می شود.»
مشاور تغذیه ای برنامه جهانی غذا در مورد باور مردم در زمینه افزودن مواد نگهدارنده به شیرهای کارخانه ای و سلامت آنها با اشاره به نتایج تحقیقاتش می گوید: «برعکس تصور مردم، آزمایش های ما نشان داد که ۳۸ درصد شیرهای محلی، دارای مواد افزودنی هستند و موادی مانند جوش شیرین یا سودا به شیر می زنند تا زمانی که شیر به دست فروشنده می رسد، خراب نشود. از سوی دیگر مردم تصور می کنند شیرهای محلی، طبیعی است، در حالی که تنها تفاوتش با شیرهای کارخانه ای این است که چربی بسیار بالایی دارد که باعث خوشمزگی آن می شود. ۹۷ تا ۹۸ درصد شیرهای کارخانه ای هیچ مشکلی نداشتند و سالم بودند و بررسی های ما نشان داد بهترین نوع شیر خام در کارخانه برای تولید، شیر استریل است که کیفیت بالایی هم دارد. بحث دیگر افزودن روغن نباتی به شیرهای کارخانه ای است که آن هم فقط در خامه های قنادی، ماست های پرچرب مورد استفاده قرار می گیرند، بنابراین در این زمینه نگرانی وجود ندارد.»
وی در پاسخ به این سوال که مجری این تحقیق کدام سازمان بوده و آیا نتایج آن به سازمان های ذی ربط اعلام شده، می گوید: «نتایج این تحقیق به طور مستقیم و غیرمستقیم به مسئولان اعلام شده ولی نمی توانم بگویم مجری آن چه سازمانی بوده است. موضوع حائزاهمیت این است که به جای بگیر و ببند و برخورد، باید فرهنگسازی کنیم تا مردم لبنیات سنتی را خریداری نکنند. به طور متوسط ۲۰ درصد از سهم لبنیات مصرفی مردم به لبنیات سنتی اختصاص دارد که این رقم در برخی از شهرها مانند ارومیه به ۲۵ درصد هم می رسد. البته با فرهنگسازی هایی که انجام شده، سرانه مصرف لبنیات سنتی در خوزستان از ۴۰ درصد به ۲۵ درصد رسیده است.»
لبنیات سنتی موردتایید سازمان غذا و دارو نیست
یکی از مهم ترین نهادهایی که نظارت بر سلامت لبنیات را به عهده دارد، سازمان غذا و دارو است.دکتر سهیل اسکندری، معاون اداره کل نظارت بر فرآورده های غذایی سازمان غذا و دارو با بیان اینکه لبنیات سنتی مورد تایید ما نیست، توضیح می دهد: «لبنیات سنتی برای آنکه تحت کنترل باشند و پس از قرار گرفتن در معرض آزمون، سالم سازی شوند باید با حضور مدیر فنی تهیه شوند و پس از اخذ مجوز بهداشتی مورد تایید سازمان غذا و دارو باشند. سازمان غذا و دارو تحت شرایط خاص و به تعداد کمتر از انگشتان دست برای تولیدکنند ه های سنتی در برخی از شهرستان ها مانند زاهدان، شناسنامه نظارت صادر کرده است. نظارت بر لبنیات سنتی برعهده سازمان بهداشت محیط وزارت بهداشت و سازمان دامپزشکی است.» دکتر اسکندری با بیان اینکه لبنیات سنتی قابل اعتماد نیستند، تاکید می کند: «محصول مورد تایید ما باید ضوابط ما را رعایت کرده باشد. زمانی که ارگان دیگری مسئولیت نظارت را بر عهده دارد، بدیهی است که مولفه های ما مورد تایید نباشد. بنابراین به مردم توصیه می کنیم به فرآورده های لبنی دارای مجوز بهداشتی سازمان غذا و دارو اعتماد کرده و صرفا این محصولات را خریداری کنند.»

المپیادهای ورزشی درون مدرسه ای ،ضامن سلامت ،پویایی و نشاط دانش آموزان است

مدیر کل بازرسی استانداری لرستان:

مدیر کل بازرسی استانداری لرستان با اشاره به تاثیر غیر قابل انکار ورزش در سلامت جسم و روح دانش آموزان گفت : المپیادهای ورزشی درون مدرسه ای علاوه بر کمک به استعدادیابی و پرورش استعدادهای ورزشی دانش آموزان می تواند بستر ساز پیشرفت تحصیلی و رشد و تکامل شخصیتی آنان باشد .

مهران علی پناه افزود : آمادگی جسمانی دانش آموزان یک امر بنیانی و اساسی است که سلامت و قدرت اجتماعی را تضمین می کند.وی خاطر نشان کرد :  دانش آموزی که قدرت و کارایی لازم بدنی را دارد قادر است وظایف و کارهای روزانه خود را بدون احساس خستگی انجام دهد و توانایی لازم را برای گذراندن اوقات فراغت یا مقابله با پیشامدهای ناگهانی به دست آورد  علی پناه ادامه داد : استقامت، چابکی،‌ انعطاف پذیری و سرعت از ویژگی‌های چنین دانش‌آموزی است.

مدیر کل بازرسی استانداری لرستان در ادامه سخنان خود گفت : تربیت بدنی و ورزش در مفهوم کلی یک پدیده اجتماعی است که با اعتلای آن روابط افراد جامعه و سلامت جسم و روح آنها مستحکم می‌شود.

علی پناه بر این نکته تاکید  کرد که مهمترین نکته برای والدین، اولیای مدارس و بخصوص دبیران ورزش این است که به طور مثبت تمایل دانش آموزان را به ورزش زیاد کنند و آگاهی داشته باشند که هر فعالیت بدنی، برای فرد خاصی مناسب است و با توجه به مشخصات: سن، موقعیت فیزیکی، مراحل پیشرفت و میزان علاقه دانش آموزان، مناسب‌ترین فعالیت بدنی را بایستی به آنها توصیه کنند.

وی در پایان با تقدیر از فعالیت های اثربخش آموزش و پرورش در حوزه تربیت بدنی و سلامت ابراز امیدواری کرد : این اقدامات منجر به ارتقای شاخص های ورزشی و توسعه ورزش پهلوانی در سطح استان شود

برد تیم فوتبال شهرداری جوانرود در مسابقات لیگ یک استان

به گزارش روابط عمومی اداره ورزش و جوانان شهرستان جوانرود : 

از سری مسابقات فوتیال لیگ دسته یک استان در روز شنبه مورخه 93/10/13 یک دیدار بین تیمهای شهرداری جوانرود و سلامت اسلام آباد در محل زمین چمن شهرستان جوانرود  برگزار گردید که تیم شهرداری جوانرود با ارائه یک بازی زیبا و چشمگیر موفق شد با نتیجه 2 بر 0  تیم سلامت اسلام اباد را شکست دهد .