ظلمت فراق تو رنگ ز رخسار گرفت 

وه برون شو زپرده کاینه زنگار گرفت 

تا ترا یکه سوار عرصه ی صبر وصلابت گفتند 

مدحت خوبی ولطفت ره بازار گرفت 

بوی خون دل دلشدگان می شنوم از هرسو 

هردمی منتظرت رشته ی اخبار گرفت 

دیده شد تنگ فرو ماند کنون گریه به راه 

صبر زکف داد دلم صحبت اغیار گرفت 

گر به بالین دل غمزده ام نشتابی

جان سپارد همو گوشه ی دیوار گرفت 

اخر از پرده برون شو که جهان منتظرست 

گیتی از غمزه ی تو دیده ی اشکبار گرفت

از ظلمت معصیت تار و پود جگرم سوخت بیا 

از ناله ی پرشرر .زپا تا به سرم سوخت بیا

ذوق عشق بازی تو افتد به سرم تا به سحر

چون وصل نگرفت همه برگ وبرم سوخت بیا