رضا موزونی یک کرمانشاه دوست تمام عیار است.

رضا موزونی؛رخدادی که او آن را با قلم توضیح داده است رگ های عشق به کرمانشاه را در وجود او به جوشش آورده است؛ما باید خدمات موزونی و موزونی ها را به ادبیات کردی پاس بداریم.کتاب "یی شو اگر بچیدن‏"‏ مهم ترین گام رسمی این شاعر در عرصه ادبیات کردی بود؛ایشان بسیار زیاد مردم دوستند و هرگاه در خیابان با ایشان احوال پرسی می شود با صمیمت و مهربانی برخورد می کنند؛مردم هم متقابلأ ایشان را بسیار دوست دارند؛برنامه شبانه "چراغ مالدان روشن‏"‏ با ۴۵ دقیقه آنتن ۶۵۰۰۰ پیامک را روانه برنامه کرد که در سیمای کرمانشاه سابقه نداشت و حالا که با برنامه‏"شوتان وخیر‏"‏ هرشب از شبکه ی زاگرس برنامه دارند باز هم همچنان مردم از ایشان و اجرای خوبشان استقبال می کنند.

بین مردم و رئیس جمهور ، منت و منت کشی وجود ندارد

اخیراً حسین مرعشی، از چهره های مطرح جریان اصلاحات، در همایشی در شهر زاهدان گفته است: "مردم رفتند و یک رأی به آقای روحانی دادند. ما باید منت آقای روحانی را بکشیم، نباید او منت ما را بکشد، یک ساعت وقت گذاشته‌ایم و او باید این بار روی زمین را جمع کند و کشور را سر و سامان دهد."

درباره سخنان ایشان نکاتی چند قابل تذکر است:

1 - چند روز پیش ، آیت الله مصباح به خداوند متعال قسم یاد کرد که مردم ایران لیاقت رهبری مقام معظم رهبری را ندارند. این اظهارنظر عجیب و غریب، که بی احترامی همزمان به مردم و رهبری بود، با موجی از انتقادات مواجه شد. عصرایران هم به عنوان اولین رسانه، سخنان آقای مصباح را نقد کرد.

اینک از جریان مقابل ، یعنی از درون جبهه اصلاحات سخنی از یکی از چهره های مطرح این طیف به گوش می رسد که سخنان آقای مصباح در خصوص مردم به گونه ای دیگر تداعی می کند. بنابراین، همان گونه که حرف های نادرست آقای مصباح یزدی در خور انتقاد بود، سخنان آقای حسین مرعشی هم مستوجب نقد و نکوهش است.

2 - آقای مرعشی گفته است: "مردم رفتند و یک رأی به آقای روحانی دادند. ما باید منت آقای روحانی را بکشیم، نباید او منت ما را بکشد."

اگر منظور ایشان از کلمه "ما" ، خود ایشان و هم حزبی هایشان بوده است که این امر ربطی به ما ندارد. آقای مرعشی و دوستان ایشان می توانند منت هر که را خواستند بکشند. بالأخره وقتی کسی رئیس جمهور می شود ، جریان های نزدیک به وی می توانند امیدوار به کسب امتیازات مادی و معنوی فراوانی شوند و از این رهگذر ، منت دار رئیس جمهور باشند.

اما اگر منظور آقای مرعشی این است که ملت ایران باید منت روحانی را بکشند - که از سیاق جمله چنین بر می آید - قطعاً سخن غلطی است.
ملت ایران برای چه باید منت روحانی یا هر کس دیگر را بکشند؟ درست است که دولت روحانی وارث بدترین وضعیت کشور در همه دوره های جمهوری اسلامی شده و مملکتی را از دولت پیش تحویل گرفته است که از نظر اقتصادی در مرحله انهدام ، از نظر سیاسی در آستانه انفجار و از منظر بین المللی در تحریم مطلق بوده است و از این رو ، روحانی و همکارانش مأموریتی سخت و تاریخی برای بهبود نسبی اوضاع دارند، ولی معنای این "انجام وظیفه"، این نیست که مردم منت کش رئیس جمهور باشند.

روحانی هم با علم به این که در صورت پیروزی در انتخابات، کشور را در وضعیتی نابهنجار تحویل خواهد گرفت، کاندیدای ریاست جمهوری شد و البته بعدها به نقل از وی نقل شد که وقتی دولت را تحویل گرفته، دریافته که اوضاع وخیم تر از آنی است که فکرش را می کرده است. با این حال، او الان با رأی همین مردم بر جایگاه رفیع ریاست جمهوری تکیه زده است و مادام که از این سمت کنار گیری نکرده، "مسؤول" است و "موظف" به کار و تلاش "بی منت".

رابطه بین جمهور و رئیس جمهور ، رابطه منت کش و منت گذار نیست بلکه باید بین آنها حسن اعتماد، تفاهم و همکاری متقابل وجود داشته باشد. مردم قدردان کسانی هستند که خدمت می کنند، نه منت کش آنها.
قرار است خرابی های کشور ترمیم شود و این، تنها با برنامه ریزی، کار و تلاش مشترک حاصل می شود نه با منت و منت کشی و ادبیات سخیفی از این دست.

3 - آقای مرعشی می گوید که مردم رفتند و یک ساعت وقت گذاشتند و یک رأی دادند و بقیه بارها بر دوش رئیس جمهور است.
درست است که رأی دادن مردم زمان کوتاهی از هر فرد را به خود اختصاص داده است اما هیچ کس حق ندارد رأی مردم را حقیر و کارشان را ناچیز بشمارد.
آقای مرعشی!
همان یک ساعت ها و همان یک رأی ها جمع شدند و مسیر کشور را عوض کردند تا امروز شما بتوانید بار دیگر آزادانه سخن بگویید و دوستان تان در دولت پست بگیرند و انشاء الله خدمت کنند.

بله! بار بزرگی بر دوش رئیس جمهور است اما این گونه نیست که مردم به جز رأی دادن کار دیگری نکرده باشند و مگر کارهای کشور را جز همین مردم پیش می برند؟ اگر باری هست - که هست و خیلی هم سنگین است - فقط بر دوش رئیس جمهور نیست بلکه بر دوش او و یکایک مردم ایران است. مردمی که هر چند از تلاطم غیر قابل پیش بینی اقتصاد در دولت قبل رها شده اند ولی هنوز بار سنگین تورم و گرانی و فساد و نابرابری را بر دوش می کشند و حتی قربانی می شوند.

از همه کسانی که تریبونی در اختیار دارند ، چه در منتهی الیه جریان اصولگرا ، مانند آقای مصباح و چه در جبهه اصلاح طلبان مانند آقای مرعشی، انتظار می رود قبل از آن که سخن بگویند، آن را بسنجند تا به خام گویی دچار نشود و برای خود و کشور ، حاشیه درست نکنند.

بین مردم و رئیس جمهور ، منت و منت کشی وجود ندارد

اخیراً حسین مرعشی، از چهره های مطرح جریان اصلاحات، در همایشی در شهر زاهدان گفته است: "مردم رفتند و یک رأی به آقای روحانی دادند. ما باید منت آقای روحانی را بکشیم، نباید او منت ما را بکشد، یک ساعت وقت گذاشته‌ایم و او باید این بار روی زمین را جمع کند و کشور را سر و سامان دهد."

درباره سخنان ایشان نکاتی چند قابل تذکر است:

1 - چند روز پیش ، آیت الله مصباح به خداوند متعال قسم یاد کرد که مردم ایران لیاقت رهبری مقام معظم رهبری را ندارند. این اظهارنظر عجیب و غریب، که بی احترامی همزمان به مردم و رهبری بود، با موجی از انتقادات مواجه شد. عصرایران هم به عنوان اولین رسانه، سخنان آقای مصباح را نقد کرد.

اینک از جریان مقابل ، یعنی از درون جبهه اصلاحات سخنی از یکی از چهره های مطرح این طیف به گوش می رسد که سخنان آقای مصباح در خصوص مردم به گونه ای دیگر تداعی می کند. بنابراین، همان گونه که حرف های نادرست آقای مصباح یزدی در خور انتقاد بود، سخنان آقای حسین مرعشی هم مستوجب نقد و نکوهش است.

2 - آقای مرعشی گفته است: "مردم رفتند و یک رأی به آقای روحانی دادند. ما باید منت آقای روحانی را بکشیم، نباید او منت ما را بکشد."

اگر منظور ایشان از کلمه "ما" ، خود ایشان و هم حزبی هایشان بوده است که این امر ربطی به ما ندارد. آقای مرعشی و دوستان ایشان می توانند منت هر که را خواستند بکشند. بالأخره وقتی کسی رئیس جمهور می شود ، جریان های نزدیک به وی می توانند امیدوار به کسب امتیازات مادی و معنوی فراوانی شوند و از این رهگذر ، منت دار رئیس جمهور باشند.

اما اگر منظور آقای مرعشی این است که ملت ایران باید منت روحانی را بکشند - که از سیاق جمله چنین بر می آید - قطعاً سخن غلطی است.
ملت ایران برای چه باید منت روحانی یا هر کس دیگر را بکشند؟ درست است که دولت روحانی وارث بدترین وضعیت کشور در همه دوره های جمهوری اسلامی شده و مملکتی را از دولت پیش تحویل گرفته است که از نظر اقتصادی در مرحله انهدام ، از نظر سیاسی در آستانه انفجار و از منظر بین المللی در تحریم مطلق بوده است و از این رو ، روحانی و همکارانش مأموریتی سخت و تاریخی برای بهبود نسبی اوضاع دارند، ولی معنای این "انجام وظیفه"، این نیست که مردم منت کش رئیس جمهور باشند.

روحانی هم با علم به این که در صورت پیروزی در انتخابات، کشور را در وضعیتی نابهنجار تحویل خواهد گرفت، کاندیدای ریاست جمهوری شد و البته بعدها به نقل از وی نقل شد که وقتی دولت را تحویل گرفته، دریافته که اوضاع وخیم تر از آنی است که فکرش را می کرده است. با این حال، او الان با رأی همین مردم بر جایگاه رفیع ریاست جمهوری تکیه زده است و مادام که از این سمت کنار گیری نکرده، "مسؤول" است و "موظف" به کار و تلاش "بی منت".

رابطه بین جمهور و رئیس جمهور ، رابطه منت کش و منت گذار نیست بلکه باید بین آنها حسن اعتماد، تفاهم و همکاری متقابل وجود داشته باشد. مردم قدردان کسانی هستند که خدمت می کنند، نه منت کش آنها.
قرار است خرابی های کشور ترمیم شود و این، تنها با برنامه ریزی، کار و تلاش مشترک حاصل می شود نه با منت و منت کشی و ادبیات سخیفی از این دست.

3 - آقای مرعشی می گوید که مردم رفتند و یک ساعت وقت گذاشتند و یک رأی دادند و بقیه بارها بر دوش رئیس جمهور است.
درست است که رأی دادن مردم زمان کوتاهی از هر فرد را به خود اختصاص داده است اما هیچ کس حق ندارد رأی مردم را حقیر و کارشان را ناچیز بشمارد.
آقای مرعشی!
همان یک ساعت ها و همان یک رأی ها جمع شدند و مسیر کشور را عوض کردند تا امروز شما بتوانید بار دیگر آزادانه سخن بگویید و دوستان تان در دولت پست بگیرند و انشاء الله خدمت کنند.

بله! بار بزرگی بر دوش رئیس جمهور است اما این گونه نیست که مردم به جز رأی دادن کار دیگری نکرده باشند و مگر کارهای کشور را جز همین مردم پیش می برند؟ اگر باری هست - که هست و خیلی هم سنگین است - فقط بر دوش رئیس جمهور نیست بلکه بر دوش او و یکایک مردم ایران است. مردمی که هر چند از تلاطم غیر قابل پیش بینی اقتصاد در دولت قبل رها شده اند ولی هنوز بار سنگین تورم و گرانی و فساد و نابرابری را بر دوش می کشند و حتی قربانی می شوند.

از همه کسانی که تریبونی در اختیار دارند ، چه در منتهی الیه جریان اصولگرا ، مانند آقای مصباح و چه در جبهه اصلاح طلبان مانند آقای مرعشی، انتظار می رود قبل از آن که سخن بگویند، آن را بسنجند تا به خام گویی دچار نشود و برای خود و کشور ، حاشیه درست نکنند.

سود و زیان نزدیکی کردن و روش درست آن:

نزدیکی، تن انباشته (امتلاء) را سبک و روان را خرسند و خوشنود می کند، به سرزندگی آدمی می افزاید، سر و حواس را سبک می کند و آتش عشق دلدادگان را فرومی نشاند. و اگر بسیار انجام گیرد تن را از بسیاری انباشتگی، به تندی تهی می سازد.

شایسته است کسانی که به تندی نیرو و شهوت ایشان فرومی افتد و چشمان ایشان گود می شود و گروهی که تن خشک دارند از آن به مانند یک دشمن بترسند چه در صورت زیاده روی در آن به بیماریهای مختلف دچار می شوند. باید کسانی که تازه ازبیماری بهبود یافته اند، بیماران، ناتوانان، نزارها، هرکس که پیرامون شکم و تهیگاهش کم گوشت و لاغر است و بیماران با اعصاب ضعیف، از آن دوری کنند.

پیوسته و بسیار نزدیکی کردن زیانی سخت به اعصاب و چشم می رساند و نیرو را فرومی اندازد و تن را می فرساید و به تندی وی را به فرسودگی می کشاند. این زیان ها در افراد چاق و گوشتالو و پرخون با رگ های گشاد و پوست سرخ و پرمو کمتر دیده می شود و در افراد با ویژگیهای عکس این زیان بسیار می رساند.

نزدیکی در حالات زیر شایسته نیست: گرسنگی، آکندگی معده از خوراک و شراب، داخل گرمابه، در پی بالا آوردن یا اسهال یا رگ زدن(فصد). چنانچه کسی در نزدیکی زیاده روی کرد باید از خسته شدن، بیرون راندن خون و عرق کردن در گرمابه بکاهد و به خوراکی های افزایندۀ منی و نوشیدنی بسیار شیرین روی بیاورد و بر خواب و خوش گذرانی بیفزاید.

منابع
المنصوری فی الطب (ترجمه)،محمد بن زکریا رازی

 

سود و زیان نزدیکی کردن و روش درست آن:

نزدیکی، تن انباشته (امتلاء) را سبک و روان را خرسند و خوشنود می کند، به سرزندگی آدمی می افزاید، سر و حواس را سبک می کند و آتش عشق دلدادگان را فرومی نشاند. و اگر بسیار انجام گیرد تن را از بسیاری انباشتگی، به تندی تهی می سازد.

شایسته است کسانی که به تندی نیرو و شهوت ایشان فرومی افتد و چشمان ایشان گود می شود و گروهی که تن خشک دارند از آن به مانند یک دشمن بترسند چه در صورت زیاده روی در آن به بیماریهای مختلف دچار می شوند. باید کسانی که تازه ازبیماری بهبود یافته اند، بیماران، ناتوانان، نزارها، هرکس که پیرامون شکم و تهیگاهش کم گوشت و لاغر است و بیماران با اعصاب ضعیف، از آن دوری کنند.

پیوسته و بسیار نزدیکی کردن زیانی سخت به اعصاب و چشم می رساند و نیرو را فرومی اندازد و تن را می فرساید و به تندی وی را به فرسودگی می کشاند. این زیان ها در افراد چاق و گوشتالو و پرخون با رگ های گشاد و پوست سرخ و پرمو کمتر دیده می شود و در افراد با ویژگیهای عکس این زیان بسیار می رساند.

نزدیکی در حالات زیر شایسته نیست: گرسنگی، آکندگی معده از خوراک و شراب، داخل گرمابه، در پی بالا آوردن یا اسهال یا رگ زدن(فصد). چنانچه کسی در نزدیکی زیاده روی کرد باید از خسته شدن، بیرون راندن خون و عرق کردن در گرمابه بکاهد و به خوراکی های افزایندۀ منی و نوشیدنی بسیار شیرین روی بیاورد و بر خواب و خوش گذرانی بیفزاید.

منابع
المنصوری فی الطب (ترجمه)،محمد بن زکریا رازی