در کشور های اروپایی و خصوصا امریکا مزارعی وجود دارد که کارشان پرورش پرندگانی است که از انها به پرندگان شکار یا پرندگان بازی (GAME BIRDS) نامبرده میشود و شامل قرقاول ، کبک ، تیهو ، بلدرچین ، بوقلمون ، اردک ، غاز و ...... شیوه مدیریت در این مزارع - برای مثال پرورش قرقاول - به گونه ای است که پرنده کاملا بعد از سن 6هفتگی در محیطی محصور به نام پن پرواز رها سازی شده با کمترین حضور ودخالت انسان ،تقریبا به طور وحشی بزرگ شده و قادر است خود را در محیط بیرون از حصار حفظ کرده و بقا داشته باشد ..تقریبا مثل همان کاری که در شیلات ایران انجام میدهند .بطوریکه از ماهی های خاویاری تخم گرفته ، پرورش داده و بچه ماهی ها را در دریا رها سازی میکند .. با این تفاوت که افراد متقاضی شکار پرنده یا همان شکار چیان قانونی برای پرنده پول پرداخت می کنند .. قرقاول های خریداری شده در زمین خالی (زمینی که محصولش برداشت شده ) ازاد میشوند ..شکار چیان در دسته های گروهی به دنبال شکار قرقاول ..سگهای شکاری که به این منظور تربیت شده اند در فراری دادن قرقاول ها و اوردن قرقاولهای شکار شده به شکارچی کمک می کنند ..دور زمین حصاری نیست وپرنده ای که بتواند فرار کند ..باقی عمرش را در طبیعت زندگی میکند .. شکار ِ پرندگان بازی ( game bird )بیشتر در پاییز و زمستان انجام میشود ..وجود و توسعه مزارع شکار ،یکی از اصلیترین دلایل کمک کننده به گسترش و توسعه نفوذ جمعیت قرقاول بومی در اکثر نقاط امریکا واروپا است بر خلاف کبک ،قرقاول بومی اسیا بوده اما اکنون در بیشتر نقاط اروپا وامریکا به طور بومی زیست می کند ...بدیهی است این نوع شکار با شکاری که از محیط زست (بدون پشتوانه) انجام میشود کاملا متفاوت بوده و نتایج انها غیرقابل مقایسه می باشد به طوری که در شکار (قانونیو تعریف شده ) موجب افزایش ذخیره ژنتیکی زیست بوم شده ولی در گونه غیر قانونی ومهار نشده ، نسل شکار منقرض شده و یا در خوشبینانه ترین حالت در خطر انقراض قرار میگیرد ...برای نمونه از شکار مهارنشدهو بی رویه ،شکار شیرو ببر در ایران است که متاسفانه یگر گونهای از آن باقی نمانده است ......
شکار قرقاول ، انواع گیم بیرد ، انواع پرندگان شکاری ، مزارع پرورش قرقاول ، GAME BIRD ، پرندگان بازی ، مدیریت مزارع پرورش پرندگان شکاری ،
چهارمین همایش ملی توسعه پایدار در مناطق خشک و نیمه خشک |
چهارمین همایش ملی توسعه پایدار در مناطق خشک و نیمه خشک، 17 اردیبهشت ماه 1393 توسط معاونت پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابرکوه برگزار می شود. از تمامی صاحب نظران و دانشجویان علاقه مند دعوت می گردد جهت ارائه دست نوشته های ارزشمند خود در چهارمین دوره همایش حداکثر تا 3 اردیبهشت با توجه به محورهای اصلی همایش اقدام نمایند.
علاقه مندان می توانند جهت کسب اطلاعات تکمیلی به پایگاه اطلاع رسانی همایش مراجعه و یا با دبیرخانه آن ارتباط برقرار نمایند.
محورهای همایش بدین شرح می باشد:
|
یک مقام مسئول در استانداری کرمانشاه اعلام کرد آقای کاظمی بعنوان مدیر کل محیط زیست استان کرمانشاه منصوب شده است و بزودی و در زمان تعیین شده مراسم معارفه ایشان برگزار می گردد . این مقام مسئول همچنین گفتند آقای نیری مشاور استاندار نبوده است که استعفا بدهند .
از سوی معصومه ابتکار معاون رییس جمهوری و رییس سازمان حفاظت از محیط زیست ، غلامحسین کاظمی به عنوان مدیرکل جدید حفاظت از محیط زیست استان کرمانشاه برگزیده شده است . کاظمی اصالتا اهل گیلانغرب که هم اکنون مدرس دانشگاه و مدیرکل حفاظت از محیط زیست استان ایلام است به احتمال زیاد هفته آینده معرفی خواهد شد. کاظمی داری مدرک فوق لیسانس مدیریت محیط زیست و از جانبازان دفاع مقدس است و مدت زیادی در جبهه های حق علیه باطل حضور داشته است. کاظمی در تهیه پروژه مستند سازی عرصه های طبیعی زمین حاشیه مرز ایلام با عراق، پروژه مستند سازی منابع آب های سطحی حاشیه مرز ایلام با کشورعراق، تهیه سند توسعه زیست محیطی استان ایلام در برنامه های چهارم و پنجم توسعه و تدوین کتاب وظیفه ما در حفاظت از کره زمین، به عنوان همکار، عضو کارگروه و ویراستار نقش داشته است.
مدتی قبل با یکی از دوستان رشتی خود قرار گذاشته بودم تا در باره علت عقب ماندگی و عدم توسعه استان گیلان به ویژه شهر رشت در این وبلاگ مطلبی بنویسم. علت توسعه نیافتن این استان را در دو قسمت کشوری و استانی می توان خلاصه کرد.
در سطح کشوری: به خاطر نبودن هیچ گونه برنامه معینی برای توسعه استان و همچنین تعلق نگرفتن بودجه مناسب برای پیشرفت در میان دولت های گذشته؛ و در سطح استانی: استفاده از مدیریت غیر بومی، کوتاهی دید مدیریت، نداشتن تعهد کاری و اخلاقی در مناصب به دست گرفته، وسیله فرض کردن مدیریت در استان به عنوان پله ترقی در مراتب اداری و سیاسی بالاتر در پایتخت، پر کردن جیب خود و خانواده خویش پس از دست یابی به قدرت، از جمله علل توسعه نیافتن این استان سر سبز است.
در این باره بد نیست به سر مقاله یکی از مجلات استان که ظاهرا به قلم آقای هوشنگ عباسی است، اشاره شود، به امید آنکه مورد توجه مسئولین محترم استان گیلان به ویژه شهر رشت قرار گیرید:
عقب ماندگی و عدم توسعه گیلان چیزی نیست که تازه اتفاق افتاده باشد. سی سال و بلکه چندین دهه است که سایه شوم آن بر سر استان افتاده. از قبل از انقلاب شروع شده بود، امید می رفت با بروز انقلاب، عدالت اسلامی موعود شامل حال آن شود که نشد، بلکه سوء مدیریت غیر بومی و اعمال یک سری سوء تفاهمات ذهنی و فکری و پیش داوری های غلط ایدئولوژیکی روز به روز به پسرفت دچار شد تا جایی که به یکی از استان های محروم کشور تبدیل گردید. وقتی دوران تخریب طولانی شد پیداست دوران سازندگی آن به مراتب طولانی تر خواهد بود. ما هنوز کوچک ترین سهم خود را از کشور نگرفته ایم، راه پیشرفت را نپیموده ایم و مزه شیرین توسعه را نچشیده ایم که به ما تلقین می شود سهم کشوری خود را ستانده ایم!
آنان که در استان توسعه نیافته ای مثل گیلان، کارگاه عمرانی زده اند به واقع کار قهرمانانه کرده اند، دستشان درد نکند، اما در جامعه ای که دل به قهرمانان خوش کرده است، قهرمانان تا خستگی مفرط باید کار کنند. زود است که در آغاز کار، شیفته کار ناتمام خویش باشند و آنی به پایان خوش آن فکر کنند، پایانی که به اعتبارش، اعتماد چندانی نیست.
باور با عمل به دست آید نه با حرف. از قدیم گفته اند کار را که کرد آن که تمام کرد.
(گیله وا، اردیبهشت و خرداد 1389ش، ش109، ص5)