علائمی که امام حسن عسکری (علیهالسّلام) به یارشان فرمودند تا بعد از شهادت ایشان، شیعیان بتوانند امام دوازدهم را شناسایی کنند.
وبگاه "پایگاه مذهبی حضرت مهدی (عج)" نوشت:
مرحوم شیخ صدوق، راوندی و برخی دیگر از بزرگان، به نقل از ابوالا دیان حکایت کنند:
مهلت شیطان تا آن روزی خواهد بود که به دست پُرتوان حضرت صاحبالزّمان (عجّلاللهتعالیفرجه) به هلاکت ابدی خواهد رسید.
وبگاه "پایگاه مذهبی حضرت مهدی (عج)" نوشت:
روزی محضر شریف امام جعفر صادق علیه السلام شرفیاب شدم و پیرامون آیه شریفه قرآن:
ایلنا نوشت:
آیتالله گرامی از مراجع تقلید گفت: مجلس آینده باید بهگونهای باشد تا آبرویی که در آن هشت سال از مملکت رفته را برگرداند؛ آبرویی که نه فقط در عرصه سیاسی بلکه حتی در عرصه مذهبی نیز دچار خدشه شد و امروز برخی از خانوادههای مذهبی از مسایل پیشآمده رنج میبرند.
کشاورزی در آن روز یک کشاورزی صنعتی بسیار پیشرفته خواهد بود به طوری که هر وقت و هر کجا که بشر بخواهد میتواند باران ایجاد کند و محصول کشاورزی را به موقع و سالم به دست آورد.
وبگاه "پایگاه مذهبی حضرت مهدی (عج)" نوشت:
بتخانه معروف سومنات از مشهورترین معابد هندو، بود که جایگاه والایی در نزد هندوان داشت. از این بت-خانه عظیم، بعدها توصیف های خیال انگیزی در برخی روایات تاریخ نگاران، از جمله الکامل ابن اثیر(م630 ق)، نخبه الدهر دمشقی(م727 ق) و غیره آورده شد. محمود غزنوی که از او با عنوان غازی یاد می کنند، در لشکرکشیهایش به هند، با نمادهای مذهبی هندوان به شدت برخورد کرد و این معبد را نیز ویران نمود.
طبق پارهای از نقلها، قطعاتی از آن به سرزمینهای اسلامی از جمله شهر غزنین انتقال یافت. این مقاله، پس از بررسی سرگذشت این بت، به جایگاه آن در نزد هندوان و سرنوشت آن میپردازد.
بتخانه سومنات و بت اعظم آن، از جایگاه ویژهای در نزد هندوان به خصوص شیواپرستان داشت و قدرت های خاصی را برای آن قائل بودند، این جایگاه را تا حدی میتوان با جایگاه مکه و کعبه برای مسلمانان مقایسه کرد. فقدان برخورد و مقاومت هندوان در مقابل محمود نیز ناشی از آن بود آنان که اعتقاد داشتند بت اعظم قدرت مند و به دفاع از خویش قادر است. نکته دیگر در این بحث عدم تساهل و تسامح مذهبی سلطان محمود غزنوی در برابر هندوان و بت پرستان است؛ البته این عدم تسامح، همکیشان غیر سنی محمود را نیز شامل میگردد، اما نباید دیدگاه بعضی را در مورد بت شکنی محمود از نظر دور داشت که وی در پی ثروت نیز بود؛ ولی روش محمود، با تعصب مذهبیِ سنیگری او قابل ترکیب است به ویژه که در بعضی موارد با یک دیگر هم سو نیز هستند. نکته سوم در این نوشتار، سرانجام بت بزرگ سومنات است. بی شک محمود قطعاتی از این بت را به غزنین مرکز حکومت خویش منتقل نمود و بر در جامع غزنین قرار داده و در منابع اتحاد نظر وجود دارد؛ اما درباره انتقال قطعاتی از آن به دیگر نقاط سرزمین اسلامی هم چون مکه و مدینه، فقط در برخی منابع مطالبی وجود دارد که نمی توان آنها را قاطعانه تأیید کرد.