وَمَا کَانَ هَذَا الْقُرْآنُ أَن یُفْتَرَى مِن دُونِ اللّهِ وَلَکِن تَصْدِیقَ الَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ وَتَفْصِیلَ الْکِتَابِ لاَ رَیْبَ فِیهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۳۷سوره یونس﴾
حاصل معنای آیه این است که شأن قرآن چنین نیست و در این صلاحیت نیست که ساخته و پرداخته غیرخدا باشد و به افتراء به خدا نسبت داده شود.
قرآن تصدیق آن کتاب هایی است که فعلا موجود است و از ناحیه خدا نازل شده و آن عبارت است از تورات و انجیل
کتاب در این آیه جنس کتاب های آسمانی و نازل از ناحیه خدای سبحان بر انبیای گرامش است ومنظور از تفصیل ایجاد فاصله بین اجزا درهم آن است و منظور از درهم بودن اجزا این است که معارف آن در یکدیگر پیچیده و به یکدیگر مرتبط است و خدای تعالی با ایضاح و شرح این اجزا را از یکدیگر جدا ساخته.
این جمله دلالت دارد بر اینکه دین الهی که بر انبیایش نازل شده همه یک دین است و اختلافی در ادیان الهی نیست جز اختلاف در اجمال و تفصیل و قرآن کریم تفصیل دهنده مطالبی است که در کتاب های دیگر آسمانی به طور اجمال آمده .
دلیل دیگر بر اینکه دین الهی یکی است آیه شریفه زیر است که می فرماید:
« انّ الدین عندالله الاسلام»2
منبع: 1-ترجمه تفسیر المیزان ، جلد10،سید محمد باقر موسوی همدانی
2- آیه 19 آل عمران