چون دختر بودم

بچه بودم، چون دختر بودم نباید جیغ میزدم...

بزرگتر که شدم، هر چی که بهم گفتن چون من دخترم باید ساکت می موندم...

دختری،خانوم باش!

هر چیزی که بهم گفتن، ریختم تو خودم، پریدم رو تختم و گریه کردم.... هیچی نگفتم، آروم نشستم، چون من دخترم...

از همون اول شدم دختر آهسته...

یه دختر نیستم که درد نداشته باشه، گریه نکرده باشه... لوس نیستم
اولین باری که از کابوس از خواب پریدم، به خودم قول دادم که شجاع باشم...

زندگی کردم، ولی انگار نبودم...

هیچ جا تصمیم با من نبود...

من حق نظر دادن نداشتم؟

چون من دخترم همه از من سو استفاده می کنن؟

تو هم بکن! اشکال نداره! من دیگه وجود ندارم که بخوام احساس کنم...

تنها جرمم اینه که انسانم...

تنها عشقـــــم یه موزیکه،یه نت...

اینو از من نگیر...

دلم میخواد فحش بدم به در و دیوار،به دنیا،به پدر و مادر،به عشق...

دلم میخواد نفهمم چی میگم...

ای خدا...

خودت کمکم کن...

به کمکت احتیاج دارم...