دهان روح و تن

انسان دو دهان دارد: یکى گوش که دهان روح او است و دیگر دهان که دهان تن او است.

 این دو دهان خیلى محترم‏ اند . انسان باید خیلى مواظب آن‏ها باشد. یعنى باید صادرات و واردات

 این دهنها را خیلى مراقب باشد . آن‏هایى‏ که هرزه خوراک مى‏ شوند، هرزه کار مى‏ گردند. کسانى

 که هرزه شنو مى‏ شوند، هرزه گو مى‏ گردند.

وقتى واردات انسان هرزه شد ، صادرات او هم هرزه و پلید و کثیف مى‏ شود. یعنى قلم او هرزه و

نوشته‏ هایش زهرآگین خواهد داشت . حضرت وصى ، امیرالمؤمنین ، ^{علیه السلام} فرمود : عمل نبات

 است و هیچ نبات از آب بى ‏نیاز نیست و آب‏ها گوناگون‏ اند. هر آبى که پاک است ، آن نبات هم پاک

 و میوه ‏اش شیرین خواهد بود ; و هر آبى که پلید است ، آن نبات هم پلید و میوه او تلخ است.

خود عمل، حاکى است که از چه آبى روییده شده است.