ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩﻡ،ﻣﺮﺍ ﺗﺮﮎ ﻣﯿﮑﻨﺪ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ
ﺑﯿﺠﺎﺳﺖ
ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﻔﻬﻤﺪ ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ
ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﺪ ﻫﺮ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻫﺴﺖ...
ﺁﻧﺎﻧﮑﻪ ﻣﯿﻔﻬﻤﻨﺪ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﯿﮑﺸﻨﺪ
ﻭ ﺁﻧﺎﻧﮑﻪ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﻨﺪ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ
ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻪ " ﻣﺪﺭﮐﯽ "ﺩﺍﺭﯾﺪ
ﻣﻬﻢ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﭼﻪ " ﺩﺭﮐﯽ "ﺩﺍﺭﯾﺪ
ﻣﻐﺰ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯿﻞ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺩﺍﺭﺩ
ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺍﯾﺪ،ﻭﯾﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﺷﻌﻮﺭ ﺷﻤﺎﺳﺖ
ﭘﺲ
ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﺟﻤﻌﯽ ﮐﻪ ﻟﺐ ﺭﺍ ﺑﯽ ﺗﺎﻣﻞ ﻭﺍ ﮐﻨﻨﺪ
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﮐﻢ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﺧﺮﺝ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ،
ﭘﺲ ﻧﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺯﺑﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻓﮑﺎﺭﺗﺎﻥ ﺟﻠﻮ ﺑﺰﻧﺪ See More

ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩﻡ،ﻣﺮﺍ ﺗﺮﮎ ﻣﯿﮑﻨﺪ،ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ
ﺑﯿﺠﺎﺳﺖ
ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﻔﻬﻤﺪ ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ
ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﺪ ﻫﺮ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻫﺴﺖ...
ﺁﻧﺎﻧﮑﻪ ﻣﯿﻔﻬﻤﻨﺪ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﯿﮑﺸﻨﺪ
ﻭ ﺁﻧﺎﻧﮑﻪ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﻨﺪ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ
ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻪ " ﻣﺪﺭﮐﯽ "ﺩﺍﺭﯾﺪ
ﻣﻬﻢ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﭼﻪ " ﺩﺭﮐﯽ "ﺩﺍﺭﯾﺪ
ﻣﻐﺰ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯿﻞ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺩﺍﺭﺩ
ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺍﯾﺪ،ﻭﯾﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﺷﻌﻮﺭ ﺷﻤﺎﺳﺖ
ﭘﺲ
ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﺟﻤﻌﯽ ﮐﻪ ﻟﺐ ﺭﺍ ﺑﯽ ﺗﺎﻣﻞ ﻭﺍ ﮐﻨﻨﺪ
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﮐﻢ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﺧﺮﺝ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ،
ﭘﺲ ﻧﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺯﺑﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻓﮑﺎﺭﺗﺎﻥ ﺟﻠﻮ ﺑﺰﻧﺪ See More

نه تو می مانی
نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت
غصه هم خواهد رفت
آن چنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریانند
به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز
تو به آیینه، نه، آیینه به تو خیره شده است
تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض
آه از آیینه ی دنیا که چه ها خواهد کرد
گنجه ی دیروزت
پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف!
بسته های فردا، همه ای کاش ای کاش...
ظرف این لحظه ولیکن خالیست
ساحت سینه پذیرای چه کس خواهد بود
غم که از راه رسید
در این سینه بر او باز مکن
تا خدا یک رگ گردن باقیست
تا خدا هست،
به غم وعده این خانه مده... 

سهراب سپهری

نه تو می مانی
نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت
غصه هم خواهد رفت
آن چنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریانند
به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز
تو به آیینه، نه، آیینه به تو خیره شده است
تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض
آه از آیینه ی دنیا که چه ها خواهد کرد
گنجه ی دیروزت
پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف!
بسته های فردا، همه ای کاش ای کاش...
ظرف این لحظه ولیکن خالیست
ساحت سینه پذیرای چه کس خواهد بود
غم که از راه رسید
در این سینه بر او باز مکن
تا خدا یک رگ گردن باقیست
تا خدا هست،
به غم وعده این خانه مده... 

سهراب سپهری

ای میهن

 

ای میهن 

آنچه برای تو می خواستم
! سعادت ابدی بود

آنچه برای تو می خواستم
پلی بود میان تو وبهشت
! پلی به کوتاهی ی همین دستهایم
آنچه برای تو می خواستم
دل انگیزترین ترانه ها بود
! شیواترین سروده ها
کشتی های بادبان برافراشته بر دریاهایت
زنبقهای بسیار در دشتهایت
و آبشارانی بلند بر کوههایت
آنچه برای تو می خواستم
چراغی بود
در هر خانه ات
نانی در دهان هر کودکت
!و عشق بزرگ یگانگی در دل هر مرد و زنت 

شهاب طاهرزاده