آدم برفی ها آب می شوند ، آدم باشیم !؟

پرنده که مرد

آخرین برگ که افتاد

درخت شاعر شد

خورشید هم خور

من پرنده ای را دیدم

پرهایش را رنگ می زد !

پاسپورت گرفت

زبانش محکوم شد

صدایش را فروخت

و بی صدا می خواند.

در نوک مداد رنگی هایم

کلاغها را دیدم شیون می کردند

اشکهایم خندیدند!

که ماه در آمد

شب افکارش را،

کنار پنجره ی صبح گرم می کرد

شمع سوخت

شب شاعر تر شد

من دیشب خواب دیدم

پرند ه ای مرد

صبح...

آسمان که می گریست

تازه فهمیدم ،

مادرم،چرا گلهای قالی را آب می داد

و مهدی(اخوان ثالت)، شعر زمستان را نوشت

تابستان1385

بسوی خوشبختی

آخرین حرف باران

زمین را شستم دوباره آغاز کنید!

وقت جوانه زدن عشق

پاک کنید

غرور ، تردد و خود خواهی ها

رنگین کمان

تماشای می شود

وقتی دونفری لبخند می زنید...

1دی ماه 1393

زمستونت گرم عشق ورزی

" مبارک تون  آدم ها"