آیه ای در مورد اثبات امامت(اعراف 43)

وَ نَزَعْنَا مَا فِى صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ تَجْرِى مِن تَحْتِهِمُ الْأَنْهَرُ وَ قَالُواْ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى هَدَینَا لِهَذَا وَمَا کُنَّا لِنَهْتَدِىَ لَوْلَآ أَنْ هَدَینَا اللَّهُ لَقَدْ جَآءَتْ رُسُلُ رِبِّنَا بِالْحَقِ‏ّ وَنُودُواْ أَن تِلْکُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ‏ اعراف 43

ترجمه: و هرگونه کینه ‏اى را که در سینه ‏هاى آنان بود برکنده و زدودیم (تا در صفا و صمیمیّت با هم زندگى کنند)، از زیر(قصرهاى)شان نهرها جارى است و مى‏ گویند: خدا را شکر که ما را به این (راه) هدایت کرد و اگر خداوند هدایتمان نمى‏ کرد، ما (به خودى خود) هدایت نمى ‏شدیم. بى ‏شک فرستادگان پروردگارمان به راستى و درستى به سراغ ما آمدند و به آنان (هدایت یافتگان) خطاب مى‏شود: این همان بهشتى است که به خاطر عملکردتان وارث آن شده ‏اید.