در سیسال گذشته، پیشرفتهای قابل توجهی در کاهش پوسیدگی دندان صورت گرفته است؛ اما هنوز هم پوسیدگی دندان، یکی از مشکلات اصلی و قابل توجه و یکی از شایعترین بیماریهای عفونی، دوران کودکی است. به نظر میرسد هر چقدر افراد از لحاظ اقتصادی محرومتر باشند، دندانهای آنها خرابتر و پوسیدگی آنها بیشتر است. بیش از 80 درصد پوسیدگیها در 25 درصد دندان های کودکان دیده میشود و بیشتر کودکان (تقریباً 80 درصد) تا سن 17 سالگی دستکم یک دندان پر کرده دارند.
پوسیدگی دندان، یک بیماری عفونی و مسری است که دندان با باکتریهای موجود در اسید پلاک دندانی پوسیده و تخریب میشود. پوسیدگی یک فرایند پویاست و یک مشکل همیشگی و ثابت نیست. قبل از اینکه حفره و سوراخ در دندان به وجود میآید، میتوان از آن پیشگیری کرد. اسید لاکتیک تولید شده توسط باکتریها، مواد معدنی فسفات کلسیم مینای دندان را حل میکند و آن را از بین میبرد و از آنجایی که مینای دندان کودکان نازکتر از دندانهای دائمی است. بیشتر از بزرگسالان مستعد پوسیدگی است و دندانهای کودکان زودتر خراب میشود. پوسیدگی در دندان کودکان به طور معمول ابتدا به صورت یک نقطه سفید مشاهده میگردد و اگر والدین متوجه آن نشوند و به دندانپزشک مراجعه نکنند، به تدریج عمیق شده در نهایت کل سطح دندان را دربرمیگیرد و دندان را سوراخ میکند.