سیستم حرارتی گرمایش از کف که انتقال حرارت به صورت تشعشعی (تابشی) سهم زیادی در فرآیند گرمایشی آن دارد، درمقایسه با سایر سیستم‌های حرارتی نه تنها در صرفه‌جویی و بهینه‌سازی مصرف انرژی بلکه در مقوله رفاه و آسایش ساکنان ساختمان‌ها دارای نقاط قوت بسیاری می‌باشد. در سال‌های اخیر، سیستم گرمایشی از کف در کشورهای اروپائی و آمریکا بسیار متداول شده است و دلیل این گسترش روزافزون بهینه بودن مصرف انرژی، توزیع یکسان گرما در تمامی سطح و فضا و دوری از مشکلات موجود در سایر روش‌ها، به عنوان مثال سیاه شدن دیوارها، گرفتگی و پوسیدگی لوله‌ها و… می‌باشد. استفاده از روش گرمایش از کف جهت گرمایش محل سکونت از دیرباز به طرق مختلف انجام می‌گرفته است. بطوریکه رومی‌ها زیر کف را کانال کشی کرده و هوای گرم را از آن عبور می‌دادند و کره‌ای‌ها دود حاصل از سوخت را قبل از اینکه از دودکش عبور کند از زیر کف انتقال می‌دادند. در سال 1940 نیز فردی بنام سام لویت برای این منظور لوله‌های آب گرم را در زیر کف قرار داد. در کشور ایران نیز درمناطق کوهستانی و سردسیر از جمله آذربایجان این روش مورد استفاده قرار می‌گرفته، که بیشترین مورد استفاده آن درحمام‌ها بود.