((( ﯾﮏ ﺗﻮﻣﻮﺭ ﮐﺸﻨﺪﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﺳﻂ ﻣﻐﺰ ما به نام غفلت!!!! )))

((( ﯾﮏ ﺗﻮﻣﻮﺭ ﮐﺸﻨﺪﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﺳﻂ ﻣﻐﺰ ما به نام غفلت!!!! )))

این ﺭﻭﺯﻫﺎ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﺧﺒﺮ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻭ ﺷﯿﻮﻉ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺭﯾﺸﻪ ﯾﺎﺑﯽ ﻭ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻋﻠﻞ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ،
ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺻﻌﺐ ﺍﻟﻌﻼ‌ﺝ ﻋﺼﺮ ﻣﺎﺳﺖ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺑﺪ ﭘﯿﻠﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﻣﺎﻧﺶ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﻮند..

ﺍﯾﻦ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻧﺎﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﻭﺭﺵ ﺑﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺧﻼ‌ﺻﻪ ﺍﺯ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩﺵ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯾﻢ ﻧﺎﻣﺶ ﺑﺮﺍﯾﻤﺎﻥ ﻋﺎﺩﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻋﺎﺩﯼ ﻣﺜﻞ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﮒ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻥ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﻭ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺮﮒ ﻣﻮﺭ ﻣﻮﺭﻣﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ.

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻫﻮﺍ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺯﺍﺳﺖ، ﺭﻭﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﺏ، ﺭﻭﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺎﻥ ﻭ ....ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺯﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﯾﻢ ﻭ ﺣﺬﻑ ﮐﻨﯿﻢ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﻼ‌ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﻣﺮﺩ.

ﺣﺎﻻ‌ ﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺑﮕﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﻫﺎ ﻣﻮﺝ ﻣﻨﻔﯽ ﺑﺪﻫﯿﻢ ﮐﻪ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺩﻧﺒﺎﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﻔﺘﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﻤﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻨﺪ...
-
ﺗﻮﻣﻮﺭ ﻫﺎﯼ ﻣﻐﺰﯼ ﻣﻦ ﻭ ﺷﻤﺎ...
-
همه ی ما روزی متولد شده ایم،بزرگ شده ایم و بلاخره ازدواج میکنیم وتازه شروعی دیگر را تجربه میکنیم .واینجاست که این تفکرات یک به یک مثل نوار از مقابل دیدگان ما رد میشوند...که... ﭼﻘﺪﺭ ﭘﺲ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﮐﻨﻢ، ﮐﯽ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺨﺮﻡ ﻭ ... ﻭ... ﻭ.... ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﻣﻮﺭﻫﺎ ﻣﻐﺰ ﻣﺮﺍ ﻣﯿﺨﻮﺭَﺩ ﻭ ﻣﯿﺨﻮﺭَﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡ  ﺁﻣﺎﺩﮔﯽ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ، ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﮔﻮﯾﺎ ﺷﯿﻮﻋﺶ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺩﯾﮕﺮﺵ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ، ﻣﺎ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻏﻔﻠﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﺩﺭﻣﺎﻧﺶ ﮐﻨﯿﻢ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﻢ ﺗﺎ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺑﯿﻔﺘﯿﻢ. 

ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺁﻭﯾﺰﻩ ﮔﻮﺵ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: « ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﻛﺴﻰ ﻛﻪﻏﻔﻠﺖ 
ﺑﺮ ﺍﻭ ﭼﯿﺮﻩ ﺁﯾﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ، ﺳﻔﺮ [ﺁﺧﺮﺕ] ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻧﺴﺎﺯﺩ.»( ﻏﺮﺭ ﺍﻟﺤﻜﻢ : 10088 )
ﺩﺭ ﺣﺪﯾﺚ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ: ﺍﻯ ﺍﺣﻤﺪ! ﺍﻫﺘﻤﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﯾﻜﻰ ﻛﻦ ﻭ ﺯﺑﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﯾﮏ ﺯﺑﺎﻥ ﺳﺎﺯ ﻭ ﺑﺪﻧﺖ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺒﺎﺵ، ﻫﺮ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﻫﻤّﯿﺘﻰ ﻧﺪﻫﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺪﺍﻡ ﻭﺍﺩﻯ ﻫﻼ‌ﻙ ﺷﻮﺩ.(ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻷ‌ﻧﻮﺍﺭ : 77/29/6 )