موارد و راهکارهای امر به معروف ونهی از منکر:
اولین مرتبه آن است که کاری انجام دهیم که دلخوری خود را از عمل انجام شده برسانیم. همین مرتبه نیز می تواند مراحلی داشته باشد، مانند این که با مشاهده عمل زشت او، چشم خود را ببندیم یا اخم کنیم یا چهره در هم بکشیم.
دومین مرتبه امر به معروف و نهی از منکر، امر و نهی به وسیله زبان است که این مرتبه خود نیز دارای درجاتی است. اگر با موعظه، ارشاد و گفتار ملایم مقصود به دست می آید، نوبت به مراتب بعدی نمی رسد.
سومین مرتبه، اقدام عملی است. این مرتبه نیز دارای مراحلی است که دقیقاً باید رعایت شود. کسی که متصدی امر به معروف و نهی از منکر است، باید در تمام مراتب این واجب دینی، همانند پزشک دلسوز و مهربانی برخورد کند که جز کمک به بیمار و نجات او انگیزه دیگری ندارد؛ زیرا انسانی که مرتکب منکر می شود یا نسبت به معروف بی توجه است یا علیه آن موضع گیری می کند، مبتلا به نوعی بیماری روحی و روانی است و باید با ابراز امر به معروف و نهی از منکر او را از چنین بیماری نجات بخشید.
امام صادق علیه السلام می فرماید: »تنها کسی می تواند امر به معروف و نهی از منکر کند که سه ویژگی داشته باشد: آگاه بودن از آنچه به آن امر یا از آن نهی می کند، اجرای عدالت در امر و نهی، و مراعات رفق و مدارا در امر و نهی«.
مسلماً اگر امربه معروف و نهی از منکر با مراتب و شرایط مذکور انجام پذیرد، یکی از اثرات مهم این فریضه، امنیت بخشی به فرد و جامعه و عملی شدن مفهوم نوین شهروند حق مدار می باشد. هم چنین سایر اثرات و کارکردهای امر به معروف و نهی از منکر مثل بقای جامعه و حفظ وحدت، عدالت اجتماعی و اقتصادی، آبادانی و سازندگی، قدرتمندی افراد صالح جامعه و تضعیف دشمنان و منافقان، همگی در راستای ایجاد امنیت و آرامش افراد اجتماع و در واقع مفهوم نوینی از توسعه پایدار ملی است