موفقیت نتیجه ی خود _ راه بری ست.

راه بری چیست؟

      راه بری یعنی قابلیت ترغیب افراد برای حرکت به سمت توانایی ها، مهارت ها و موفقیت هایی که شما به عنوان کار فرما یا مدیر یک سازمان، به آنها عرضه می کنید. ارتقای مهارت های شما، باعث بیشتر شدن قدرت شما در جذب افراد کار آمد می شود. اگر می خواهید راه بری شوید که افراد کار آمد جذب شما شوند، نخست بایستی خود، فرد کار آمدی باشید. همه ی راه بران بزرگ، برای اینکه بتوانند تاثیر گذار باشند، همواره روی کارآیی خودشان کار می کنند. آنها آگاه هستند که به جای اعمال سلطه، مقتدر و توانمند بوده، به جای تکبر، غرور به جا داشته، و به جای کم رویی، متواضع باشند. راه بران، افراد تحت مدیریت خود را به بهتر انجام دادن فعالیت ها، ترغیب می کنند. راه کار من برای راه بری، ترغیب و دعوت کردن است. نه تسلط، تحکم و اجبار! بخش عمده ی راه بری، به وجود آوردن دیدگاهی عالی برای آینده و ترغیب افراد به بهتر انجام دادن کارها برای نیل به هدف می باشد، آن هم ترغیب افراد از طریق فراخوان آنها به کار تا ایجاد اجبار و فشار! تاکید می کنم که ترغیب افراد، از طریق دعوت صورت می گیرد، نه اجبار!

اگه نمی دونی بدون(قسمت دوم)(توصیه های شهید مطهری)

دوستان عزیز این سلسله که می نویسم مثل حلقات زنجیره باهم نگاهشون کنید هم قبلی ها هم بعدی ها تا یه وقت به یکی برنخوره مارو نفرین کنه

مکانیزم طبیعی ازدواج که اسلام قوانینش را بر آن اساس وضع کرده است این است که زن در منظومه خانوادگى محبوب و محترم باشد [زن محبوب باشد و مرد محب؛ زن مطلوب باشد و مرد طالب؛ زن معشوق باشد و مرد عاشق]. بنابراین اگر به عللى زن از این مقام خود سقوط کرد و شعله محبت مرد نسبت به او خاموش و مرد نسبت به او بى علاقه شد، پایه و رکن اساس خانوادگى خراب شده؛ یعنی یک اجتماع طبیعی به حکم طبیعت ازهم پاشیده است. اسلام به چنین وضعى با نظر تأسف مى‏نگرد، ولى پس از آن که مى‏بیند اساس طبیعی این ازدواج متلاشی شده است نمی تواند از لحاظ قانونی آن را یک امر باقی و زنده فرض کند و با اجبار قانونی آنرا محفوظ نگه دارد. اسلام کوششها و تدابیر خاصى به کار مى‏برد که زندگى خانوادگى از لحاظ طبیعى باقى بماند؛ یعنى زن در مقام محبوبیت و مطلوبیت و مرد در مقام طلب و علاقه و حضور به خدمت باقى بماند. توصیه‏هاى اسلام بر اینکه زن حتماً باید خود را براى شوهر خود بیاراید، هنرهاى خود را در جلوه‏هاى تازه براى شوهر به ظهور برساند، نیازهای جنسى او را اشباع کند و با پاسخ منفى دادن به تقاضاهاى او، در او ایجاد عقده و ناراحتى روحى نکند و... [و نیز اینکه فضای جامعه از لحاظ جنسی سالم باشد و جلوه های شهوانی که موجبات خیانت همسران را فراهم می کند وجود نداشته باشد] همه برای این است که محبت مرد به زن محفوظ بماند.

از نظر اسلام منتهاى اهانت و تحقیر براى یک زن این است که مرد بگوید من تو را دوست ندارم، از تو تنفر دارم، و آنگاه قانون بخواهد به زور و اجبار آن زن را در خانه آن مرد نگه دارد. قانون مى‏تواند اجباراً زن را در خانه مرد نگه دارد ولى قادر نیست زن را در مقام طبیعى خود در محیط زناشویى یعنى مقام محبوبیت و مرکزیت نگهدارى کند. قانون قادر است مرد را مجبور به نگهدارى از زن و پرداخت نفقه و غیره بکند اما قادر نیست مرد را در مقام و مرتبه یک فداکار و به صورت یک نقطه «گردان» در گرد یک نقطه مرکزى نگه دارد. از این رو هر زمان که شعله محبت و علاقه مرد خاموش شود ازدواج از نظر طبیعى مرده است. براى زن اهانت و غیرقابل تحمل است که براى حفظ حامى و دلباخته خود به زور و اجبار قانون متوسل شود.

مجموعه‏آثاراستادشهیدمطهرى، ج‏19، ص: 260 تا 263