مردها، بی صدا گریه می کنند

گوشت های نذری را که بهش دادم، با شرمندگی گفت: اگر ممکنه آن ها را در یخچال خانه خودتان نگهدارید. هر وقت لازم داشتم می آیم و می برم! تعجب کردم. آخر گوشت ها، زیاد نبود که نیاز به فریزر داشته باشد. حداکثر چیزی حدود یک کیلو بود. وقتی تعجب مرا دید، نگاهش را گرفت و به سوی دیگر انداخت. انگار اشک ها در چشم هایش جمع شده بودند و او «مرد» بود، نمی خواست کسی اشک هایش را ببیند... بعد که از اطراف پرس و جو کردم، فهمیدم یخچال ندارد. مردی که با فرزندش زندگی می کند، شنیدم دنبال لوازم دست دوم می گردد تا در خانه اجاره ای اش یک زندگی حداقلی رو به راه کند. یخچال دست دوم، بخاری دست دوم، فرش دست دوم... ظرف دست دوم ... بنده خدایی که از وضع زندگی مرد سید خبر داشت از من سراغ لوازم را می گرفت و من از دیگران. اما هنوز نتوانستم کاری بکنم که باید. حالا یاد چشم های مرد می افتم که بی صدا می گریست. می گریست بر دست های خالی اش و خانه ای که خالی است و... با خود گفتم، یعنی کسی پیدا نمی شود که به لطف، به برداری و یا از خمس به این «سید» کمکی کند؟...

* ببخشید. رفته بودم، شهرستان... آقا سید... که کارگر ساختمانی است و آبرودار، وقتی تنها مرا یافت، به سراغم آمد، با همان دست های زمخت اما نجیب کارگری دستم را گرفت و گفت: اول؛ به مشهد که رفتی و پابوس آقا، سلام ما را هم برسان، اما دوم... بغضش را فرو خورد و... فهمیدم، روزگارش سخت است با زن و چند فرزند... از لابه لای بغضش این حرف ها بیرون آمد؛ کسی را نمی شناسی دستم را بگیرد؟ دست سید اولاد پیغمبر را... شنیده بودم روزگارش خوب نیست به ویژه که کار ساختمانی هم این روزها رونق ندارد. سید گفت... نه، نگفت، یعنی نتوانست بگوید، شانه هایش لرزید و رو برگرداند و من باز ماندم و دردی که همه جانم را چنگ می زند...

* بچه هایش معلولند و او گرفتار، می گفت گاهی چنان عرصه بر من تنگ می شود که نمی دانم چکار کنم. در حالی که دستش را تا گلویش بالا آورده بود ادامه داد - به این جایم رسیده، بیماری و نداری و فرزند معلول... خدا برایم فرجی کند...

* تلخ است، وقتی یک مرد بی صدا گریه می کند. وقتی چشمان بارانی اش را می بینی و چندان که باید نمی توانی کاری بکنی، کاش اشک های مردان این کویر بی خبری را بیدار کند. کاش توفانی از هوشیاری برخیزد و پرده های غفلت را کنار بزند، کاش نگاه کنیم، در اطرافمان چقدر نیازمند هست و حواسمان باشد، گاه چشم یک نیازمند به دست های ماست و یادمان بماند می شود با یک بخاری دست دوم هم خانه یک مرد را گرم کرد و با سفره و ظرف دست دوم هم آبروداری کرد. یادمان باشد، در اموال هر یک از ما، خداوند سهمی برای سائل و محروم قرار داده است، پس حواسمان باشد حق را ادا کنیم و این را سعادت بدانیم چرا که قرآن پیش از «و فی اموالهم حق للسائل و المحروم» که آیه ۱۹ سوره مبارکه ذاریات است، در آیه ۱۵ می فرماید: «ان المتقین فی جنات و عیون» و... یعنی در اموال متقین و اهل بهشت، برای سائل و محروم حقی است پس با دستگیری از نیازمندان خلق و خوی بهشتی خود را نشان دهیم...

 خراسان رضوی - مورخ چهارشنبه 1393/10/24 شماره انتشار 18882/صفحه8/شهر

مفهوم نشانه اژدها

در مورد اینگونه موجوداتی که نوعی ترس را بین می کنند ، گنجینه اغلب در درون خود آنها قرار گرفته است. در اشکالی شبیه دایناسور، سوسمار و اژدها، شیءپنهان شده به احتمال زیاد در زیر قسمت شانه قرار دارد، ممکن است در زیر گوش یاقسمت های پایین گردتن نیز قرار داشته باشد. اگر جاهای گفته شده شکسته شده باشند، شیء توسط فرد دیگری برداشته شده است.

از اژدها به عنوان نشانه دفینه خیلی استفاده شده است. نماد خدای تمدن های تاریخی نیز می باشد. در بعضی تمدن ها از آژدها به عنوان زینت بر روی دیوارها وغارها استفاده می کردند.

بیشتر نمادهای اژدها که برای دفینه می باشند، نقش ونگار نبوده و به صورت برجسته می باشند. به دلیل اینکه حیوان قدرتمند و خطرناکی می باشد، دفینه اش بزرگ می باشد، کارش هم خیلی سخت است و پرخطر.بنا به تحقیقاتمان در مناطق یکه شکل اژدها وجود داردف غارهای دهان بسته ودرون آنها تونل هایی یافت شده است.نشانه اژدها می تواند نشان از چند تونل نیزباشد.

این سمبل به عنوان نماد ترس نیز استفاده شده است. به شکل دایناسور یا مارمولک نازک نیز درآمده است. دفینه اینگونه حیوانات در خودشان می باشند. اگر گردنبنش سالم باشد یعنی دفینه اش هنوز برده نشده است.

مفهوم نشانه بز

موضوعی که مربوط به بحث ما می شود این است که نشانه بز بیشتر نماد و سمبل قبر بوده و جهت نشان دادن مزار از آن استفاده شده است.

البته چنانچه بز کوهی با شاخهای بزرگ و هلال باشد و دایره یا نقطه ای در داخل هلال باشد میتواند سمبل نذر و نیاز و تقاضای پایان خشکسالی از خدا باشد و ربطی به دفینه ندارد و حتی اگر قبری هم آنجا باشد، قربانی در درگاه خدا می باشد! و دفینه ای نخواهد داشت.اگر روی سنگ ثابت آن را ببینیم باید اطرافش را جستجو کنید. البته اگر بز ، به تنهایی باشد، نشانه قبر و مزار کل و بزرگ یک قوم یا قبیله بوده و باید به سمت مسیر نوک شاخ آن و اگر شاخ برگشته یا کوتاه باشد به سمت ریش بز به دنبال قبر بگردید.

اما اگر تعداد بزها بیش از دو تا بود ، حرکت شما به سمت نگاه بزی خواهد بود که خلاف بزهای دیگر نگاه می کند و چنانچه تمامی بزها به یک سمت نگاه می کنند، بزی که در بالاتر از همه قرار گرفته الگو و جهت را تعیین می نماید و بزهای دیگر تعداد قبور را نشان می دهند.

در حالتی که در کنار بز یا هر نشانه دیگر حیوانی، علامات یا نشانه های دیگری یافت گردد، باید به ترتیب و الویت بندی، نشانه ها را بررسی نمایید، یعنی ابتدا علامتهای جزئی و یا کوچکتر برای ما الویت خواهند داشت و مسیر را آنها تعیین می نمایند و بقیه حکم خبری و اطلاع رسانی دارند.

مثلا صم بز به بز الویت داشته و یا آلت به انسان یا حیوان الویت دارد، همانطور که جوجه به مرغ الویت دارد.

مفهوم نشانه اسب و اسب سوار

 

در این سمبل جهت نگاه اسب و اسب سوار مهم می باشد. در جهت مشاهده شده باید دنبال سنگ زین بگردید. دفینه زیر سنگ می باشد. اگر دم اسب بلندشده باشد در جهت دم باید دنبال شیئی متفاوت بود، مژده ( دفینه کوچک ) درجایی راحت است. در جهت نگاه اسب، سنگی برای سوار شدن بر اسب، و در کناراین سنگ دفینه می تواند باشد. اگر در نزدیکی، زین اسب باشد، دفینه و تله یک جا می تواند باشد.

مهمترین علامت نیز دست سوارکار است یا شیئی که سوارکار در دست گرفته است. بررسی شدن یک شکل از طرف یک فرد متخصص یا یک باستان شناس نتایج بهتری در بر خواهد داشت.اگر اسب به گونه ای تصویر شده باشد که یکی از پاهای آن ( پای جلو ) در هوا باشد،کار حفاری باید درست در همان جا انجام گیرد. این تصویر بیانگر این است که اسب در انجا ایستاده و به چیزی در آن نقطه اشاره می کند.

شاید اگر اسب در حال راه رفتن کشیده شده باشد، در آن صورت شیء پنهان شده در نقطه ای جلوتر و در همان مسیری که اسب راه می رود قرار داشته باشد.نشانه اسب ممکن است فرو رفته یا برجسته باشد، اما تا به امروز حکاکی های اسب دیده شده، اکثرا به صورت بزرگ کار شده اند. آن چیزی که به آن باید دقت کنیم،این است که اسب به پول اشاره دارد یا نه؟

در نظری دیگر، این نشانه ها، قسمت های مهم سر اسب و سر سواره و یکی هم نوک شمشیر در دست سواره و در آخر دم اسب، شما را به طرف مژده می تواند ببرد.

اسب سواره دو چیز را می تواند نشان دهد:

1- اطرافش در تپه ای خاکی و درون تپه احتمال وجود مزار است.

2- جهت دیدشان و اسلحه در دست و با حساب کردن طول و درازای اینها، می توان جستجو را شروع کرد و اگر روی زمین بود، می نشینیم و اطراف جستجو می کنیم.

این سمبل نشانه ای از قبر افراد قهرمان نیز می باشد. گاها در مکان هایی مثل صحنه نمایش نیز درست شده اند. در سنگ قبرها هم زیاد استفاده شده است. به صورت سنگ کاشته شده یا درپوش نیز قابل یافت است. اگر در تخته سنگ ثابتی که حکاکی اسب وجود دارد قبری پیدا نشد، اطرافش جستجو شود.

پس، پناه می ‏بریم به خدا از فقر .

امام على(ع) - به فرزند خـود امام حسن (ع):

لا تَلُمْ إنسانا یَطلُبُ قُوتَهُ، فَمَن عَدِمَ قُوتَهُ کَثُرَت خَطایاهُ. یابُنَیَّ، الفقیرُ حَقیرٌ لا یُسمَعُ کلامُهُ، ولا یُعرَفُ مَقامُهُ، لو کانَ الفَقیرُ صادِقا یُسَمُّونَهُ کاذِبا، ولو کانَ زاهِدا یُسَمُّونَهُ جاهِلاً. یابُنَیَّ، مَن ابتُلِیَ بالفَقرِ فقدِ ابتُلِیَ بأربَعِ خِصالٍ : بالضَّعفِ فی یَقینِهِ، والنُّقصانِ فی عَقلِهِ، والرِّقَّةِ فی دِینِهِ، وقِلَّةِ الحَیاءِ فی وَجهِهِ، فَنَعُوذُ باللّه مِن الفَقرِ .

کسى را که در پى تحصیل خوراک روزانه خود است، سرزنش مکن؛

زیرا کسى که قُوت خود را نداشته باشد، خطاهایش بسیار است.

فرزندم! آدم فقیر، حقیر است.

سخنش خریدار ندارد

و مقام و مرتبتش شناخته و دانسته نمی ‏شود.

فقیر اگر راستگو باشد، او را دروغگو می ‏نامند

و اگر زاهد و دنیاگریز باشد، نادانش می ‏خوانند. 

فرزندم! هر که به ‏فقر گرفتار آید، به چهار خصلت مبتلا شود:

به سستى در یقین و کاستى در خِرد و شکنندگى در دین و کمىِ شرم و حیا در چهره.

پس، پناه می ‏بریم به خدا از فقر .
" جامع الاخبار، ص300 "