از دیگر موجباتی که مورخان در قتل امام رضا (ع) ذکر کرده‌اند، کینه‌ای می‌دانند که مأمون از امام رضا (ع) به دل گرفته بود. طبرسی می‌نویسد: «علتی که موجب شد مأمون، امام رضا (ع) را به شهادت برساند، این بود که آن حضرت بی‌محابا (و بدون ترس) حق را در برابر مأمون اعلام می‌کرد. در بیشتر موارد در مقابل او قرار می‌گرفت که موجب عصبانیت و کینه او می شد...»
همانگونه که بیان شد، از نظر روایات شیعی، شکی نیست که مأمون، حضرت رضا (ع) را مسموم کرد. اما اینکه کیفیت این عمل چگونه بوده است، چند نوع روایت وجود دارد که به آنها اشاره میکنیم.
روایتی را شیخ مفید از عبدالله بن بشیر نقل کرده که عبدالله گفت: «مأمون به من دستور داد که ناخن‌های خود را بلند کنم ... سپس مرا خواست و چیزی به من داد که شبیه تمر هندی بود و به من گفت: این را به همه دو دست خود بمال ... سپس نزد امام رضا (ع) رفت و به من دستور داد که انار برای ما بیاور. من اناری چند حاضر کردم و مأمون گفت: با دست خود آن را بفشار.
من فشردم و مأمون آن آب انار را با دست خود به حضرت خورانید و همان سبب مرگ آن حضرت شد و پس از خوردن آن آب انار، دو روز بیشتر زنده نماند.»
روایت دیگری را شیخ مفید از محمد بن جهم ذکر کرده که می گوید: «حضرت رضا (ع) انگور دوست می‌داشت. پس قدری انگور برای حضرت تهیه کردند. در حبه‌های آن به مدت چند روز سوزن‌های زهرآلود زدند. سپس آن سوزن‌ها را کشیده و نزد آن بزرگوار آوردند ... آن حضرت از آن انگورهای زهرآلود بخورد و سبب شهادت ایشان شد.»
روایتی از اباصلت هروی نیز نقل شده که می گوید: «مأمون، امام رضا (ع) را فراخواند و آن حضرت را مجبور کرد از انگور بخورد. آن حضرت به واسطه آن انگور مسموم شد.»
بنابراین، ادله‌ای که اهل سنت ذکر کرده‌اند که مأمون امام رضا (ع) را به شهادت نرسانده بی‌اساس است؛ چرا که مأمون فردی بود که به خاطر حکومت، برادرش امین را به قتل رساند و محبوبیت امام رضا (ع) در نزد او از برادرش بیشتر نبود. و گریه ظاهری او بعد از مرگ امام (ع) به جهت منحرف کردن اذهان علویان و طرفداران امام رضا (ع) بوده است.
بعد از شهادت امام رضا (ع) شیعیان، بدن شریف آن حضرت را در خراسان تشییع کردند. این تشییع جنازه به حدی پر شور بود که تا آن زمان مثل آن دیده نشده بود. همه طبقات در تشییع جنازه امام حاضر شدند. آن امام همام، در سال 203 قمری در شهر طوس به خاک سپرده شد و بارگاه عظیمش امروز میزبان صدها هزار عزادار است، در حالی که هیچ نشانی از خلافت پهناور مأمون وجود ندارد.
از دیگر موجباتی که مورخان در قتل امام رضا (ع) ذکر کرده‌اند، کینه‌ای می‌دانند که مأمون از امام رضا (ع) به دل گرفته بود. طبرسی می‌نویسد: «علتی که موجب شد مأمون، امام رضا (ع) را به شهادت برساند، این بود که آن حضرت بی‌محابا (و بدون ترس) حق را در برابر مأمون اعلام می‌کرد. در بیشتر موارد در مقابل او قرار می‌گرفت که موجب عصبانیت و کینه او می شد...»
همانگونه که بیان شد، از نظر روایات شیعی، شکی نیست که مأمون، حضرت رضا (ع) را مسموم کرد. اما اینکه کیفیت این عمل چگونه بوده است، چند نوع روایت وجود دارد که به آنها اشاره میکنیم.
روایتی را شیخ مفید از عبدالله بن بشیر نقل کرده که عبدالله گفت: «مأمون به من دستور داد که ناخن‌های خود را بلند کنم ... سپس مرا خواست و چیزی به من داد که شبیه تمر هندی بود و به من گفت: این را به همه دو دست خود بمال ... سپس نزد امام رضا (ع) رفت و به من دستور داد که انار برای ما بیاور. من اناری چند حاضر کردم و مأمون گفت: با دست خود آن را بفشار.
من فشردم و مأمون آن آب انار را با دست خود به حضرت خورانید و همان سبب مرگ آن حضرت شد و پس از خوردن آن آب انار، دو روز بیشتر زنده نماند.»
روایت دیگری را شیخ مفید از محمد بن جهم ذکر کرده که می گوید: «حضرت رضا (ع) انگور دوست می‌داشت. پس قدری انگور برای حضرت تهیه کردند. در حبه‌های آن به مدت چند روز سوزن‌های زهرآلود زدند. سپس آن سوزن‌ها را کشیده و نزد آن بزرگوار آوردند ... آن حضرت از آن انگورهای زهرآلود بخورد و سبب شهادت ایشان شد.»
روایتی از اباصلت هروی نیز نقل شده که می گوید: «مأمون، امام رضا (ع) را فراخواند و آن حضرت را مجبور کرد از انگور بخورد. آن حضرت به واسطه آن انگور مسموم شد.»
بنابراین، ادله‌ای که اهل سنت ذکر کرده‌اند که مأمون امام رضا (ع) را به شهادت نرسانده بی‌اساس است؛ چرا که مأمون فردی بود که به خاطر حکومت، برادرش امین را به قتل رساند و محبوبیت امام رضا (ع) در نزد او از برادرش بیشتر نبود. و گریه ظاهری او بعد از مرگ امام (ع) به جهت منحرف کردن اذهان علویان و طرفداران امام رضا (ع) بوده است.
بعد از شهادت امام رضا (ع) شیعیان، بدن شریف آن حضرت را در خراسان تشییع کردند. این تشییع جنازه به حدی پر شور بود که تا آن زمان مثل آن دیده نشده بود. همه طبقات در تشییع جنازه امام حاضر شدند. آن امام همام، در سال 203 قمری در شهر طوس به خاک سپرده شد و بارگاه عظیمش امروز میزبان صدها هزار عزادار است، در حالی که هیچ نشانی از خلافت پهناور مأمون وجود ندارد.
بسم الله الرحمن الرحیم
مقدمه:
به خود می بالیم در کشوری زندگی میکنیم که جای جای آن عطرآگین از حضور شهیدانی است که تاریخ مارا با نثار خون خویش ، برای سربلندی ایران عزیز رقم زدند.به روح پاکشان درود می فرستیم و خاضعانه در برابر آرمان های بزرگ امام سر فرود می آوریم.
آغاز تهاجم
در جریان کنفرانس سران اوپک که در سال 1353 در شهر الجزیره تشکیل شد ، با تلاش هایی که رییس جمهور الجزایر به عمل آورد ، مذاکراتی بین شاه ایران و صدام حسین انجام شد که نتیجه آن اعلامیه (6 مارس 1975) بود که به قرداد 1975 الجزایر معروف شد.صدام حسین با پاره کردن قرداد 1975 الجزایر در مقابل دوربین های تلویزیونی ، جنگ و تجاوزعلیه ایران را در ساعت 20/14 روز 31 شهریور ماه 1359 با حملات هوایی آغاز و ظرف چند ساعت ، 19 نقطه مهم ، از جمله فرودگاه های کشور مارا مورد هدف قرار داد.
رژیم بعثی عراق در پی موافقت کاخ سفید ، عملیات تهاجم سر تا سری ارتش خود به خاک ایران را با رمز (یوم الرعد)به معنای (روز تندر) آغاز کرد.
دفاع مقدس و آمار
در کل دفاع مقدس 7 سال و 11 ماه ، یا 2900روز و به عبارتی دیگر 95 ماه طول کشید که این مدت دو برابر جنگ دو کره و دو برابر جنگ جهانی اول می باشد.
مجموعا در طول8 سال دفاع مقدس 163 عملیات کوچک و بزرگ وبه طور تقریبی هر 7 ماه یک عملیات علیه دشمن انجام شده که در این میان 19 عملیات بزرگ ، 19 عملیات متوسط و125 عملیات کوچک انجام شده است.
شهدا
تعداد کل شهدایجنگ ایران و عراق ، طی آخرین آمار 188 هزار و 15 نفر اعلام شده است.
در جنگ تحمیلی 172056 نفر در درگیری با دشمن و 15959 نفر در بمباران شهر ها به شهادت رسیده اند.
شرکای دزد ، رفقای قافله
شوروی بزرگترین تامین کننده نیاز های تسلیحاتی عراق بود.
آمریکا بزرگترین متحد عراق بر علیه ایران بود.
آلمان بزرگترین کارخانه ساخت سلاح شیمیایی را در عراق ساخت.
فرانسه علاوه بر صدها هواپیما موشک و... یک بمب اتمی به عراق برای حمله به ایران هدیه نمود.
ایتالیا چند میلیون مین ضد نفر به عراق فرستاد.
سوئیس کابرد پروژه اورانیوم را در عراق آغاز کرد.
بلژیک قرداد ساخت پایگاه نظامی در عراق به قیمت 830 میلیون دلار منعقد کرد.
برزیل قردادی 10 ساله با عراق برای همکاری هسته ای امضاء کرد.
شیلی در ساخت بمب های خوشه ای به عراق کمک کرد.
اسپانیا سوئد ژاپن و آرژانتین کمک های نظامی متنوعی به عراق علیه ایران اعطا کردند.
اردن اولین کشوری بود که به طور رسمی از عراق حمایت کرد و نیروی انتظامی به عراق اعزام نمود.
کویت وام بلا عوض 15 میلیون دلاری به عراق در جنگ علیه ایران اعطا کرد و جزیره بوبیان که جزو خاک این کشور می باشد را از آغاز تا پایان جنگ به عنوان پایگاه موشکی و باند پرواز هواپیماهای عراقی برای زدن کشتی ها و حتی موشک باران شهر های ایران در اختیار عراق گذاشته بود.
مصر 3/5 میلیارد دلار موشک و تسلیحات به صورت رایگان برای عراق فرستاد.
سودان صدها تن از سربازان ارتش خودرا به جبه های جنگ علیه ایران اعزام نمود.
سازمان ملل سکوت ، مسامحه و تعلل در مقابل جنگ نابرابر علیه ایران.
سقوط خرمشهر
از رویا های رژیم عراق اضافه کردن بندر خرمشهر به خاک عراق بود که سرانجام برای تحقق این رویا در31 شهریور 1359 ارتش صدام با استعداد 2 لشکر به شهر خرمشهر هجوم آورد و پس از 35 روز مقاومت بی نظیر و فراموش نشدنی ، در تاریخ 4/8/1359 خرمشهر را به تصرف ارتش خود در آورد.
ارتش عراق پس از اشغال خرمشهر 700هزار تن کالا به همراه 500اتومبیل خارجی که در بندر عظیم خرمشهر تخلیه شده بود را غارت برد.
پس از تخلیه اموال ، سرتیپ احمد زیدان ، فرمانده نیروهای عراقی مستقر در خرمشهر دستور تخریب کامل شهر را صادر می کند.منازل شهر با 300 تن »تی ان تی« (مواد انفجاری) تخریب می شود.
فتح خرمشهر
و سرانجام در روز سوم خرداد 1361در ساعت 50/13 خرمشهر پس از 575 روز اشغال در مرحله چهارم عملیات بیت المقدس به دست توانمند رزمندگان اسلام آزاد شد.
خاطرات
سال 1361 ، قرار بود کنفرانس سران کشور های غیر متعهد در بغداد برگزار شود.اگر این کنفرانس برگزار می شد صدام به مدت 8 سال ریاست آن را بر عهده می گرفت.تنها راهی که می شد از برگزاری کنفرانس جلوگیری کرد ، نا امن نشان دادن بغداد بود که صدام به امنیت آن خیلی افتخار می کرد.
صبح روز 31 تیرماه سال 1361 خلبان شجاع عباس دوران ، که عراق برای سرش جایزه گذاشته بود.پس از بمباران پالایشگاه بغداد ، هواپیمای خود را که آتش گرفته بود به هتل محل برگزاری اجلاس سران غیر متعهد ها کوبید و بدین ترتیب با شهادت خود کاری کرد که این اجلاس به علت فقدان امنیت در بغداد ، برگزار نشود.پیکر پاک شهیددوران به همراه 570 شهید دیگر در دوم مرداد 1381 به خاک میهن باز گشت.
در عملیات کربلای یک وقتی یکی از عراقی ها خود را تسلیم کرد ، گفت:من شیعههستم هنگام اعزام مادرم یک تکه پارچه ی سبز حرم امام حسین (علیه السلام) را به قصد تبرک به من داد و گفت:اگر اسیر شدی این پارچه نزد ایرانی ها خیلی ارزشمند است بگو مال کربلاست.باتو کاری نخواهند داشت.
دانستنیها
رژیم عراق از ابتدا تا پایان جنگ به هیچ یک از سربازان خود ، کارت پایان خدمت نداد.
رژیم عراق در طول 8 سال دفاع مقدس ، 242 بار از سلاح های شیمیایی علیه ایران استفاده کرده است.
طبق اعلام سازمان حمایت از مجروحین سلاح شیمیایی مستقر در انگلیس ، عراق اولین رژیمی است که غیر نظامیان خود را با سلاح شیمیایی بمباران کرده است.
پایان مقاومت
و سرانجام جنگی که در تاریخ 31/6/1359 از طرف صدام با حمایت بیش از 50 کشور ، با نام "قادسیه" و با هدف اصلی براندازی نظام جمهوری اسلامی ، بر ایران تحمیل شده بود در تاریخ 7/5/1367 با سرکوب حمله مشترک منافقین و ارتش بعثی عراق متوقف شد.
پس از هشت سال دفاع دلیرانه رزمندگان ، نه تنها دشمن نتوانست یک وجب از خاک کشورمان را اشغال کند ، بلکه در اوج درماندگی و عجز ، شکست را پذیرفت و همگان به عظمت و اقتدار جمهوری اسلامی ایران اعتراف نمودند.