این جمعه هم گذشت

این جمعه هم گذشت و نیامدی آقاجان...

زندگی نیست ممات است تو را کم دارد

دیدنت ارزش آواره شدن هم دارد

از دل تنگ من آیا خبری هم داری

آشنا پشت سرت مختصری هم داری

منتی بر سر ما هم بگذاری بد نیست

آه، کم چشم به راهم بگذاری بد نیست

نکند منتظر مردن مایی آقا!؟

منتظرهات بمیرند میایی آقا!؟

من بجز تو به کسی جان بدهم ممکن نیست

به اجل مهلت جولان بدهم ممکن نیست

به نظر میرسد این فاصله ها کم شدنیست

غیر ممکن تر از این خواسته ها هم شدنیست

دارد از جاده صدای جرسی ِآید

مژده ای دل مسیحا نفسی می آید

جواب منتظران را بگو چه خواهی داد

چقدر پنجره را بی بهار بگذاری ؟
و یا نیایی و چشم انتظار بگذاری

.

مگر قرار نشد شیشه ای از آن می ناب
برای روز مبادا کنار بگذاری ؟

.

بیا که روز مبادای ما رسید از راه
که گفته است که ما را خمار بگذاری ؟

.

درین مسیر و بیابانِ بی سوار خوشا
به یادگار خطی از غبار بگذاری

.

گمان کنم تو هم ای گل بدت نمی آید
همیشه سر به سر روزگار بگذاری

.

.
نیایی و همه ی سر رسیدهامان را
مدام چشم به راه بهار بگذاری

.

جواب منتظران را بگو چه خواهی داد
همین بس است که چشم انتظار بگذاری ؟

.

به پای بوس تو خون دانه می کنیم و رواست
که نام دیگر ما را انار بگذاری

.

گمان کنم وسط کوچه ی دوازدهم
قرار بود که با ما قرار بگذاری

.

چراغ بر کف و روشن بیا، مگر داغی
به جان این شب دنباله دار بگذاری

.

آجرک الله یا صاحب الزمان

اللهم عجل لولیک الفرج