ذات احدیت و سراسر نور و کمال او تنها هدف از خلقت بشر است . پروردگار در راستای علاقه به خود انسان را خلق کرد و فلسفه خلقت بر اساس اصل حب شکل گرفت . حب به اسماء ، اسمائی که آیینه ذات رحمانی پروردگار است . ولله الاسماء الحسنی فادعوه بها.
انسان مستخلف عنه باید تماما مظهر این اسماء الهی باشد و معبود را به این اسماء بخواند . تحقق جلوه گری اسماء شدت و ضعف دارد و هر کسی توفیق خلیفه بالفعل شدن را نمی یابد مگر کسی که قلب کاملی برای پذیرش اسماء الله داشته باشد و این قلب تنها قلب امام معصوم است که حقیقت همه ی قلوب است .
حقیقت آدمیت مقام خلیفه اللهی است و بشر به اندازه قرب به آدمیت ، آدم است و هویداست که آدمیت هم به تعلیم گرفتن اسماء است و هر کس که قلبش محل جذب اسماء الهی باشد آدم خواهد بود و در غیر اینصورت تنها ظاهری انسانی دارد . لهذا قلب انسان با نزدیکی به قلب خلیفه الله این اسماء را در می یابد و طریق تحقق بالفعل اسماء را طی می کند و وسیله ارزیابی شخصیت خویش قرار می دهد .
لیک این انسان افلاکی کجا وهبوط خاکی کجا ؟
امام خمینی ( ره ) می فرمایند :«خطای آدمی این بود که به کثرت اسماء متوجه شد و از کثرت اسماء متوجه لوازم شد و از محبوب قطع نظر کرد .» غافل نباشیم که با تقرب به هیولای اولی و هبوط ، مستغرق در کثرات شویم و مبادا که عبودیت از خاطرمان رخت بربندد که همه ی اهداف خلقت در عبودیت و بندگی نهفته است . عبودیت نه از جهت نیاز الله چرا که او غنی حمید است ، بندگی از حیث وصول به سعادت و اهداف متعالی خلقت و قرار دادن همه ی ابعاد وجودی انسان و شئون زندگی ذیل حاکمیت الله . دنیا سمت و سوی سلوک اختیاری به سوی حضرت الله است تا انسان با پای اختیار خود به مقام فناء فی الله نائل شود . بنابراین برای این سیر سلوکی قلب تمامی انسان ها و در نتیجه جامعه باید مظهر اسماء الهی باشد و این مهم تنها با انقلاب اسلامی و حاکمیت امام معصوم محقق می شود ، امری که در غدیر شروع و با حاکمیت حضرت صاحب الامر ختم می گردد . همواره بکوشیم تا اسیر ظلمات زمانه نشویم و بدانیم که تنها رمز حیات و نجات از کثرت و پیوستن به وحدت ارتباط با خلیفه الله - امام معصوم - است چرا که مقام انسان کامل کفر انسان را بروز می دهد و عدم ارتباط مانع شناخت کفر خود و جبران آن خواهد شد ، امام زمان باید به قلوب جلوه کند تا کفر ابلیس عیان شود ...
به امید حاکمیت امام معصوم ، ان شاء الله
کمال انسان در نظام تعلیم و تربیت اسلامی رسیدن به قرب الهی است. این هدف غایی به اهداف زیر تقسیم می شود:
الف: اهداف اعتقادی
1. ایجاد زمینه لازم برای خودشناسی و خداشناسی و تقویت روحیه حقیقت جویی.
2. تقویت ایمان و اعتقاد به مبانی اسلام و بسط بینش الهی براساس قرآن کریم و سنت پیامبر (ص) و ائمه معصومین
(ع) با مراعات اصول 12 و 13 قانون اسلامی در مورد پیروان مذاهب اسلامی و اقلیتهای دینی.
3. پرورش روحیه پذیرش حاکمیت مطلق خداوند و انسان و اعمال این حاکمیت در جامعه براساس اصل ولایت فقیه.
ب ـ اهداف اخلاقی
1. تزکیه و تهذیب نفس و رشد فضایل و مکارم اخلاقی براساس ایمان به خدا و تقوی اسلامی.
2. پرورش روحیه تعبد الهی و التزام عملی به احکام و آداب اسلامی.
3. پرورش روحیه اعتماد به نفس و استقلال شخصیت.
4. تقویت احساس کرامت اخلاقی و برانگیختن عزت نفس.
5. پرورش معتدل عواطف انسانی و همزیستی مسالمت آمیز.
6. پرورش روحیه نظم و انضباط.
7. پرورش روحیه مبارزه با بیکاری، بطالت و مشاغل کاذب.