برفینه

گرچه چون سالهای پیشین برف و بارانی آنچنان بر این زمین تشنه نباریده اما چند روز قبل خدای را شکر برف خوبی بر این خطه نازل شد  و آن را چون سفیدی ابرهای زیبا سپیدپوش کرد و ماند شکرگذاری و سپاس مردمان این دیار از خداوندگار مهربان. باز هم بایست خداوندگار را شاکر بود که هر چه هست ازوست و چاره ای نیست جز اطاعت و بندگی که او بزرگ است و بایسته بندگی. این برف سیمگون روستاهای اطراف را نیز حریر سپیدی پوشاند و مایه شوق و شور و شادمانی روستاییان رنجدیده و زحمتکش به ویژه کشاورزان و دامداران عزیز تر از جان شد. گویا آنچنان که گفتند برف تا ملک آباد بیشتر نباریده و قسمت همین مناطق بوده. به هرروی باز هم خداوندگار مهربان را سپاس.

احترام به وقت نماز و عبادت

روزی سلطان طغرل که از سلاطین سلجوقیان ایران بود پیش از آفتاب شخصی بسراغ وزیر دولت خویش خواجه ابومنصور فرستاد و او را بمحضر خود خواند.
فرستاده چون آمد دید خاجه ابومنصور بر سر سجاده عبادت نشسته و مشغول تلاوت قرآن میباشد.
پیغام شاه را رسانید و لکن او ابدا اعتنائی به پیغام نکرد و در کمال تانی قرآن خویش را با ادعیه وارده بعد از فریضه صبح بجا آورد تا اینکه آفتاب طلوع نمود از سرسجاده برخواست 
و خود را در حضور شاه معرفی نمود طغرل در کمال تندی باو گفت: کار تو بجائی رسیده که به پیغام ما اعتنائی نمیکنی ! خواجه ابومنصور عرض کرد قبله عالم.
من بنده خدا و نوکر شما میباشم و هرگز حاضر نیستم که امر نوکری شما را در وقت بندگی که بدیگری فروخته ام انجام دهم.
زیرا این یک نحوه خیانتی است و من هرگز خیانت نخواهم کرد و قبله عالم میدانند که خداوند وقت بین الطلوعین را ظرف عبادت خویش قرار داده و دستور فرموده که در این مدت
بندگانش بر سر سجاده عبادت او نشسته باشند و انجام وظائف بندگی او را بکنند وچنانچه قبله عالم خواسته باشند وقت بندگی مرا از خداوند جزئ وقت نوکری خویش قرار دهند
با اجازه شما از نوکری استعفا میخواهم داد ،سلطان از او خوشش آمد وگفت : ابدا من جرئت آن ندارم که وقت فروخته شده بخدا را از تو بگیرم بلکه مرا هم متوجه نمودی که درموقع بندگی خدا خود را بر سجاده عبادت پروردگار خویش حاضر نمایم و وقت او را بکسی بدهم.

از اسماء الله تا حاکمیت حضرت بقیه الله...( مقاله )

ذات احدیت و سراسر نور و کمال او تنها هدف از خلقت بشر است . پروردگار در راستای علاقه به خود انسان را خلق کرد و فلسفه خلقت بر اساس اصل حب شکل گرفت . حب به اسماء ، اسمائی که آیینه ذات رحمانی پروردگار است . ولله الاسماء الحسنی فادعوه بها^.

انسان مستخلف عنه باید تماما مظهر این اسماء الهی باشد و معبود را به این اسماء بخواند . تحقق جلوه گری اسماء شدت و ضعف دارد و هر کسی توفیق خلیفه بالفعل شدن را نمی یابد مگر کسی که قلب کاملی برای پذیرش اسماء الله داشته باشد و این قلب تنها قلب امام معصوم است که حقیقت همه ی قلوب است .

حقیقت آدمیت مقام خلیفه اللهی است و بشر به اندازه قرب به آدمیت ، آدم است و هویداست که آدمیت هم به تعلیم گرفتن اسماء است و هر کس که قلبش محل جذب اسماء الهی باشد آدم خواهد بود و در غیر اینصورت تنها ظاهری انسانی دارد . لهذا قلب انسان با نزدیکی به قلب خلیفه الله این اسماء را در می یابد و طریق تحقق بالفعل اسماء را طی می کند و وسیله ارزیابی شخصیت خویش قرار می دهد .

لیک این انسان افلاکی کجا وهبوط خاکی کجا ؟

امام خمینی ( ره ) می فرمایند :«خطای آدمی این بود که به کثرت اسماء متوجه شد و از کثرت اسماء متوجه لوازم شد و از محبوب قطع نظر کرد .» غافل نباشیم که با تقرب به هیولای اولی و هبوط ، مستغرق در کثرات شویم و مبادا که عبودیت از خاطرمان رخت بربندد که همه ی اهداف خلقت در عبودیت و بندگی نهفته است . عبودیت نه از جهت نیاز الله چرا که او غنی حمید است ، بندگی از حیث وصول به سعادت و اهداف متعالی خلقت و قرار دادن همه ی ابعاد وجودی انسان و شئون زندگی ذیل حاکمیت الله . دنیا سمت و سوی سلوک اختیاری به سوی حضرت الله است تا انسان  با پای اختیار خود به مقام فناء فی الله نائل شود . بنابراین برای این سیر سلوکی قلب تمامی انسان ها و در نتیجه جامعه باید مظهر اسماء الهی باشد و این مهم تنها با انقلاب اسلامی و حاکمیت امام معصوم محقق می شود ، امری که در غدیر شروع و با حاکمیت حضرت صاحب الامر ختم می گردد . همواره بکوشیم تا اسیر ظلمات زمانه نشویم و بدانیم که تنها رمز حیات و نجات از کثرت و پیوستن به وحدت ارتباط با خلیفه الله - امام معصوم - است چرا که مقام انسان کامل کفر انسان را بروز می دهد و عدم ارتباط مانع شناخت کفر خود و جبران آن خواهد شد ، امام زمان باید به قلوب جلوه کند تا کفر ابلیس عیان شود ...

                                                                                 به امید حاکمیت امام معصوم ، ان شاء الله