شاخص بهای تولید کننده در ایران طی آذرماه 93 اعلام شد

شاخص بهای تولید کننده در ایران طی آذرماه 93 اعلام شد

خلاصه نتایج به‌دست آمده از شاخص بهای تولید کننده در ایران براساس سال پایه (100=1390) به شرح ذیل است:
-  شاخص بهای تولید کننده در ‌ایران در آذر ماه 1393 به عدد209.2 رسید که نسبت به ماه قبل 0.7 درصد افزایش یافت.
-  شاخص مذکور در آذر ماه 1393 نسبت به ماه مشابه سال قبل معادل 13.1 درصد افزایش داشته است.
-  شاخص بهای تولیدکننده در ایران، در دوازده ماه منتهی به آذر ماه 1393 نسبت به دوازده ماه منتهی به آذر ماه 1392 به‌میزان 16.6  درصد افزایش نشان می‌‌دهد

برای دانلود روی لینک زیر کلیک کنید

خلاصه نتایج شاخص بهای تولید کننده در ایران- آذرماه 1393

نقد فیلم پسربچگی

قبل از دیدن فیلم شنیده بودم که با فیلمی طرفم که فیلمبرداری اون 12 سال طول کشیده. یه ایده عجیب که با توجه به کارنامه لینک لیتر منو به دیدن یک فیلم خیلی خوب امیدوار کرده بود. اما هرچی از فیلم گذشت من ناامید تر شدم بازی یکدست بازیگران و حفظ ریتم فیلم اتفاق مهم و خوبیه اما اینها نمی تونند تنها ملاک ما برای انتخاب فیلم به عنوان یک اثر شاخص باشد. دوازده سال زمان کمی نیست و برای هر شخص تو این دوازده سال اتفاقات مهمی رخ میده اما لینک لیتر از این دوازده سال به سطحی ترین شکل ممکن عبور میکنه شاید چون وقت نداره همه حرفهاشو بزنه و روی دوازده سال تاکید داره. وهمه تلاشش رو بیشتر برای نشان دادن گذر زمان به کار می بره تا شخصیت سازی. نمیشه فقط با گرفتن یه اینسرت از تلویزیون قدیمی، یا دسته بازی و کات کردن اونها به نمونه های جدیدشون شخصیت سازی کرد. فیلم به قدری سردرگم و پریشان که بارها شخصیت اصلیشو فراموش میکنه و این دیگران هستند که داستان رو پیش می برند و حتا به قدری رفت و آمد های شخصیت های متعدد فرعی فیلم مضحک و خنده داره که اجازه نزدیکی مخاطب رو به میسون نمی دهد. - مرد مکزیکی رو به یاد بیارید که با یک جمله زبانشو کامل میکنه، به دانشگاه میره و حالا یکی از مدیران رستوران و یا ازدواج ها و طلاق های مادر و ... - نکته جالب اینجاست که هیچ کدام از اتفاقات بیرونی تاثیری روی فیلم ( یا جامعه آمریکا) و یا میسون نداره. - ماجرای 11 سپتامبر . ورود آمریکا به خاک عراق . انتخابات ریاست جمهوری . ازدواج ها و طلاقهای مادر و ... - اشارات فیلم به بوش و اوباما هم جالب بود بیخود نیست که اوباما فیلم رو دست داره.
در کل فیلم نقاط قوت و سکانس ها جالب توجهی دارد - از جمله مهمانی شبانه پسرها و لاف زدن هاشون برای هم - اما فیلمنامه کار بسیار ضعیف هستش - احتمال میدم امسال اسکار فیلمنامه رو بگیره - کلی سوال در ذهن مخاطب ایجاد میکنه که به آنها جواب نمی دهد. شخصیت های فرعی به راحتی تغییر لحن می دهند. الکلی شدن شوهر دوم رو به یاد بیارید یا خشونت بیش از اندازه او قبل از طلاق و یا اومدن و رفتن سرباز جوان.
شاید این قیاس درست نباشه اما این فیلم باعث شد منم به دوازده سال گذشته فکر کنم و به اینکه اگر این فیلم تو ایران ساخته می شد چقدر شکل زندگی کردن، روابط و ... ما عوض شده بود. تو این دوازده سال کلی اتفاق برای همه ما افتاده چه کسی میتونه ادعا کنه که اتفاقات اجتماعی و یا سیاسی تاثیری روی زندگیش نگذاشته.
یک سوال کدام یکی از اتفاقاتی که تو این سالها در آمریکا رخ داده، رو میسون تاثیر می گذارد؟