شهیدان هم عهد و جاویدالاثر

خیلی حال عجیبی داشتند همیشه به دعا و مناجات با خدا مشغول بودند. هیچگاه  صدای خنده آنها را کسی نمی شنید، لبخندی بر لب و حزنی بر دل داشتند و در هیچ مجلس غیبتی شرکت نکرده و اجازه هم نمی دادند در جایی که حضور دارند بساط غیبت برپا شود. البته نه با تذکر بلکه با عمل خویش به مصداق حدیث معروف: کونوا دعاة الناس بغیر السنتکم.

برای شرکت در عملیات والفجر9 از اهواز راهی شمالغرب شدیم اما از آنجایی که حفاظت عملیات بایستی رعایت می شد مدتی را در پادگانی در بین کرمانشاه و اسلام آباد ماندیم . در آنجا بود که شهید مهدی خرسندپور دید که شهید عباس روندی  علاقه مند به کتاب دعای شهید خرسندپور است و ایشان بی درنگ با نوشتن جمله زیر در صفحه اول آن را به عباس هدیه کرد. گویی می دانست که دیری نخواهد پایید که هردو باهم (5 روز بعد)عروج کرده و دعای مهدی در مفقود شدنش مستجاب می گردد. 

متنی عارفانه که از کمتر عالمی صادر خواهد شد:

   بنام خدا. راه رسیدن به الله و لقاء او فقط یک گام است، گامی نزدیک و آن یک گام گذاشتن بر روی  هوای نفس، هوای نفسی که انسان را به تباهی می کشاند. تباهی پلیدتر از هرچیز. تباهی که هیچ جیز نمی تواند آن را مبری سازد. تباهی که با فقط یک عمل پاک می گردد و آن توبه است، توبه و بازگشت و رجوع به سوی حق تعالی، رجوعی با  خون، رجوعی با جان و رگهای بریده شده. و خوشا به سعادت کسی که بتواند این را به مرحله عمل درآورد و به این نشانه عمل کند که: ارْجِعِی إِلی رَبِّکِ.  آری توبه خوب است و سهل ولی ترک گناه سهلتر از توبه کردن است. بامید آنکه روزی فرارسد که بتوانیم تمام شیاطین را از خود برانیم و گام عظیم در جهت  ایجاد جهاد اکبر بنهیم

والسلام - مهدی خرسندپور 1364/11/05

 سرانجام هردو 24 ساعت پس از گرفتن یک عکس یادگاری با یکدیگر در شرق سلیمانیه و بر روی ارتفاعات کوهان جاویدالاثر گردیدند