سخنرانی‌ها کنار نماز

از آنجا که تمام سخنان امام حسین(ع) از مکّه تا کربلا در هر منزلی بعد از نماز بوده است،خود نشان‌گر محوریت نماز در همه امور است که به ذکر نمونه‌هایی از آن می‌پردازیم:

1-سخنرانی امام (ع) برای سپاه حر وقت نماز
امام حسین علیه‌السلام هنگامی که در مقابل سپاه حر قرار گرفت، به «حجاج بن مسروق» فرمودند «اذان بگو»، سپس حضرت به موعظه سپاه حر پرداختند، آنگاه به حر فرمودند «تو با یارانت نماز می‌خوانی؟»، حر گفت «خیر به شما اقتدا می‌کنیم». 

2- نماز صبح عاشورا و سخنرانی بعد از آن
بعد از آن که سید سالار شهیدان علیه السلام نماز صبح عاشورا را خواند، آن گاه برای اصحاب سخنرانی کرد و آنان را به صبر تشویق کردند.

3- سخنان امام (ع) پس از نماز ظهر عاشورا
امام بعد از نماز ظهر یاران خود را به بهشت بشارت داد و فرمود «پیامبر اکرم و شهدای اسلام منتظر ورود شما به بهشت هستند، پس از دین خدا حمایت کنید»

بین مردم و رئیس جمهور ، منت و منت کشی وجود ندارد

اخیراً حسین مرعشی، از چهره های مطرح جریان اصلاحات، در همایشی در شهر زاهدان گفته است: "مردم رفتند و یک رأی به آقای روحانی دادند. ما باید منت آقای روحانی را بکشیم، نباید او منت ما را بکشد، یک ساعت وقت گذاشته‌ایم و او باید این بار روی زمین را جمع کند و کشور را سر و سامان دهد."

درباره سخنان ایشان نکاتی چند قابل تذکر است:

1 - چند روز پیش ، آیت الله مصباح به خداوند متعال قسم یاد کرد که مردم ایران لیاقت رهبری مقام معظم رهبری را ندارند. این اظهارنظر عجیب و غریب، که بی احترامی همزمان به مردم و رهبری بود، با موجی از انتقادات مواجه شد. عصرایران هم به عنوان اولین رسانه، سخنان آقای مصباح را نقد کرد.

اینک از جریان مقابل ، یعنی از درون جبهه اصلاحات سخنی از یکی از چهره های مطرح این طیف به گوش می رسد که سخنان آقای مصباح در خصوص مردم به گونه ای دیگر تداعی می کند. بنابراین، همان گونه که حرف های نادرست آقای مصباح یزدی در خور انتقاد بود، سخنان آقای حسین مرعشی هم مستوجب نقد و نکوهش است.

2 - آقای مرعشی گفته است: "مردم رفتند و یک رأی به آقای روحانی دادند. ما باید منت آقای روحانی را بکشیم، نباید او منت ما را بکشد."

اگر منظور ایشان از کلمه "ما" ، خود ایشان و هم حزبی هایشان بوده است که این امر ربطی به ما ندارد. آقای مرعشی و دوستان ایشان می توانند منت هر که را خواستند بکشند. بالأخره وقتی کسی رئیس جمهور می شود ، جریان های نزدیک به وی می توانند امیدوار به کسب امتیازات مادی و معنوی فراوانی شوند و از این رهگذر ، منت دار رئیس جمهور باشند.

اما اگر منظور آقای مرعشی این است که ملت ایران باید منت روحانی را بکشند - که از سیاق جمله چنین بر می آید - قطعاً سخن غلطی است.
ملت ایران برای چه باید منت روحانی یا هر کس دیگر را بکشند؟ درست است که دولت روحانی وارث بدترین وضعیت کشور در همه دوره های جمهوری اسلامی شده و مملکتی را از دولت پیش تحویل گرفته است که از نظر اقتصادی در مرحله انهدام ، از نظر سیاسی در آستانه انفجار و از منظر بین المللی در تحریم مطلق بوده است و از این رو ، روحانی و همکارانش مأموریتی سخت و تاریخی برای بهبود نسبی اوضاع دارند، ولی معنای این "انجام وظیفه"، این نیست که مردم منت کش رئیس جمهور باشند.

روحانی هم با علم به این که در صورت پیروزی در انتخابات، کشور را در وضعیتی نابهنجار تحویل خواهد گرفت، کاندیدای ریاست جمهوری شد و البته بعدها به نقل از وی نقل شد که وقتی دولت را تحویل گرفته، دریافته که اوضاع وخیم تر از آنی است که فکرش را می کرده است. با این حال، او الان با رأی همین مردم بر جایگاه رفیع ریاست جمهوری تکیه زده است و مادام که از این سمت کنار گیری نکرده، "مسؤول" است و "موظف" به کار و تلاش "بی منت".

رابطه بین جمهور و رئیس جمهور ، رابطه منت کش و منت گذار نیست بلکه باید بین آنها حسن اعتماد، تفاهم و همکاری متقابل وجود داشته باشد. مردم قدردان کسانی هستند که خدمت می کنند، نه منت کش آنها.
قرار است خرابی های کشور ترمیم شود و این، تنها با برنامه ریزی، کار و تلاش مشترک حاصل می شود نه با منت و منت کشی و ادبیات سخیفی از این دست.

3 - آقای مرعشی می گوید که مردم رفتند و یک ساعت وقت گذاشتند و یک رأی دادند و بقیه بارها بر دوش رئیس جمهور است.
درست است که رأی دادن مردم زمان کوتاهی از هر فرد را به خود اختصاص داده است اما هیچ کس حق ندارد رأی مردم را حقیر و کارشان را ناچیز بشمارد.
آقای مرعشی!
همان یک ساعت ها و همان یک رأی ها جمع شدند و مسیر کشور را عوض کردند تا امروز شما بتوانید بار دیگر آزادانه سخن بگویید و دوستان تان در دولت پست بگیرند و انشاء الله خدمت کنند.

بله! بار بزرگی بر دوش رئیس جمهور است اما این گونه نیست که مردم به جز رأی دادن کار دیگری نکرده باشند و مگر کارهای کشور را جز همین مردم پیش می برند؟ اگر باری هست - که هست و خیلی هم سنگین است - فقط بر دوش رئیس جمهور نیست بلکه بر دوش او و یکایک مردم ایران است. مردمی که هر چند از تلاطم غیر قابل پیش بینی اقتصاد در دولت قبل رها شده اند ولی هنوز بار سنگین تورم و گرانی و فساد و نابرابری را بر دوش می کشند و حتی قربانی می شوند.

از همه کسانی که تریبونی در اختیار دارند ، چه در منتهی الیه جریان اصولگرا ، مانند آقای مصباح و چه در جبهه اصلاح طلبان مانند آقای مرعشی، انتظار می رود قبل از آن که سخن بگویند، آن را بسنجند تا به خام گویی دچار نشود و برای خود و کشور ، حاشیه درست نکنند.

بین مردم و رئیس جمهور ، منت و منت کشی وجود ندارد

اخیراً حسین مرعشی، از چهره های مطرح جریان اصلاحات، در همایشی در شهر زاهدان گفته است: "مردم رفتند و یک رأی به آقای روحانی دادند. ما باید منت آقای روحانی را بکشیم، نباید او منت ما را بکشد، یک ساعت وقت گذاشته‌ایم و او باید این بار روی زمین را جمع کند و کشور را سر و سامان دهد."

درباره سخنان ایشان نکاتی چند قابل تذکر است:

1 - چند روز پیش ، آیت الله مصباح به خداوند متعال قسم یاد کرد که مردم ایران لیاقت رهبری مقام معظم رهبری را ندارند. این اظهارنظر عجیب و غریب، که بی احترامی همزمان به مردم و رهبری بود، با موجی از انتقادات مواجه شد. عصرایران هم به عنوان اولین رسانه، سخنان آقای مصباح را نقد کرد.

اینک از جریان مقابل ، یعنی از درون جبهه اصلاحات سخنی از یکی از چهره های مطرح این طیف به گوش می رسد که سخنان آقای مصباح در خصوص مردم به گونه ای دیگر تداعی می کند. بنابراین، همان گونه که حرف های نادرست آقای مصباح یزدی در خور انتقاد بود، سخنان آقای حسین مرعشی هم مستوجب نقد و نکوهش است.

2 - آقای مرعشی گفته است: "مردم رفتند و یک رأی به آقای روحانی دادند. ما باید منت آقای روحانی را بکشیم، نباید او منت ما را بکشد."

اگر منظور ایشان از کلمه "ما" ، خود ایشان و هم حزبی هایشان بوده است که این امر ربطی به ما ندارد. آقای مرعشی و دوستان ایشان می توانند منت هر که را خواستند بکشند. بالأخره وقتی کسی رئیس جمهور می شود ، جریان های نزدیک به وی می توانند امیدوار به کسب امتیازات مادی و معنوی فراوانی شوند و از این رهگذر ، منت دار رئیس جمهور باشند.

اما اگر منظور آقای مرعشی این است که ملت ایران باید منت روحانی را بکشند - که از سیاق جمله چنین بر می آید - قطعاً سخن غلطی است.
ملت ایران برای چه باید منت روحانی یا هر کس دیگر را بکشند؟ درست است که دولت روحانی وارث بدترین وضعیت کشور در همه دوره های جمهوری اسلامی شده و مملکتی را از دولت پیش تحویل گرفته است که از نظر اقتصادی در مرحله انهدام ، از نظر سیاسی در آستانه انفجار و از منظر بین المللی در تحریم مطلق بوده است و از این رو ، روحانی و همکارانش مأموریتی سخت و تاریخی برای بهبود نسبی اوضاع دارند، ولی معنای این "انجام وظیفه"، این نیست که مردم منت کش رئیس جمهور باشند.

روحانی هم با علم به این که در صورت پیروزی در انتخابات، کشور را در وضعیتی نابهنجار تحویل خواهد گرفت، کاندیدای ریاست جمهوری شد و البته بعدها به نقل از وی نقل شد که وقتی دولت را تحویل گرفته، دریافته که اوضاع وخیم تر از آنی است که فکرش را می کرده است. با این حال، او الان با رأی همین مردم بر جایگاه رفیع ریاست جمهوری تکیه زده است و مادام که از این سمت کنار گیری نکرده، "مسؤول" است و "موظف" به کار و تلاش "بی منت".

رابطه بین جمهور و رئیس جمهور ، رابطه منت کش و منت گذار نیست بلکه باید بین آنها حسن اعتماد، تفاهم و همکاری متقابل وجود داشته باشد. مردم قدردان کسانی هستند که خدمت می کنند، نه منت کش آنها.
قرار است خرابی های کشور ترمیم شود و این، تنها با برنامه ریزی، کار و تلاش مشترک حاصل می شود نه با منت و منت کشی و ادبیات سخیفی از این دست.

3 - آقای مرعشی می گوید که مردم رفتند و یک ساعت وقت گذاشتند و یک رأی دادند و بقیه بارها بر دوش رئیس جمهور است.
درست است که رأی دادن مردم زمان کوتاهی از هر فرد را به خود اختصاص داده است اما هیچ کس حق ندارد رأی مردم را حقیر و کارشان را ناچیز بشمارد.
آقای مرعشی!
همان یک ساعت ها و همان یک رأی ها جمع شدند و مسیر کشور را عوض کردند تا امروز شما بتوانید بار دیگر آزادانه سخن بگویید و دوستان تان در دولت پست بگیرند و انشاء الله خدمت کنند.

بله! بار بزرگی بر دوش رئیس جمهور است اما این گونه نیست که مردم به جز رأی دادن کار دیگری نکرده باشند و مگر کارهای کشور را جز همین مردم پیش می برند؟ اگر باری هست - که هست و خیلی هم سنگین است - فقط بر دوش رئیس جمهور نیست بلکه بر دوش او و یکایک مردم ایران است. مردمی که هر چند از تلاطم غیر قابل پیش بینی اقتصاد در دولت قبل رها شده اند ولی هنوز بار سنگین تورم و گرانی و فساد و نابرابری را بر دوش می کشند و حتی قربانی می شوند.

از همه کسانی که تریبونی در اختیار دارند ، چه در منتهی الیه جریان اصولگرا ، مانند آقای مصباح و چه در جبهه اصلاح طلبان مانند آقای مرعشی، انتظار می رود قبل از آن که سخن بگویند، آن را بسنجند تا به خام گویی دچار نشود و برای خود و کشور ، حاشیه درست نکنند.

انتقاد سایت نزدیک به محسن رضایی از پخش گزینشی سخنان عارف در 20:30

سایت تابناک نزدیک به محسن رضایی در گزارشی از پخش گزینشی سخنان دکتر محمدرضا عارف در مراسم روز دانشجو انتقاد کرد.

به گزارش امید ،این سایت خبری در این گزارش با عنوان" آیا «بیست و سی» حق دارد سخنان عارف را گزینشی پخش کند؟ " نوشت :

پخش گزینشی سخنان محمد رضا عارف،در مراسم روز دانشجو،با واکنش این فعال سیاسی اصلاح طلب مواجه شد و وی با صدور اطلاعیه ای همان سخنان را و حتی با متنی کامل شده را به اطلاع عموم رساند.

به گزارش «تابناک»، سخنان محمد رضا عارف که در مورد فتنه و سران فتنه در روز دانشجو ابراز شده بود،به صورت گزینشی در بخش خبری بیست و سی پخش شد. در واقع این بخش خبری یک عبارت از سخنرانی محمد رضا عارف را که باب طبع مسولان این بخش خبری بود را پخش کردند. عباراتی که به صورت گزینشی برای مخاطب یک معنا داشت و پخش آن در متن کامل سخنان معنای دیگری داشت.

اکنون بحث این نیست که بخش خبری بیست و سی ملزم باشد،سخنرانی هر فعال سیاسی را پوشش خبری دهد یا ندهد.بحث این است که پخش گزینشی سخنرانی هر شخصیتی،بدین گونه که بیست و سی پخش می کند دو آفت جدی را به همراه خود دارد.

اولین آفت جدی تقطیع و پخش گزینشی هر سخنی،به قصد القاء معنایی به مخاطب است که مسئول آن بخش خبری اراده کرده است. تلاش برای تقطیع سخنان هر سخنرانی به مقاصد خاص، در مرحله اول توهین به مخاطب است.

بدین ترتیب که اولا مسئول آن بخش خبری به مخاطب می گوید شما صلاحیت در جریان قرار گرفتن همه سخن یک سخنران را ندارید که پس از آن خود درباره درست یا نادرست آن به ارزیابی بنشینید، بلکه این مسئول رسانه است که به جای مخاطب سخنان را می شنود و عبارات دلخواه خود را برای مخاطب پخش می کند.

چنین رویکردی اگر چه در لحظه، موجبات کامیابی آن بخش خبری را فراهم می کند، اما در میان مدت و با انتشار اصل سخنان یک گوینده،بی اعتمادی برای کلیت رسانه فراگیر می شود و این تنها آن بخش خبری نیست که بی اعتبار می گردد،بلکه همه یک رسانه که قرار است ملی باشد مورد بی اعتمادی قرار می گیرد.

مسئول یک بخش خبری می تواند سخنان یک فعال سیاسی را پخش نکند و آن را از اولویت های خبری خود خارج کند. اما وقتی تصمیم به پخش گرفت،لازم است که به مخاطب احترام گذاشته شود و به او را در ارزیابی صاحب صلاحیت بداند.

آفت دوم،جفایی است که بر یک سخنران روا داشته می شود.چینش عبارات یک سخنران، طبیعتا به قصد انتقال معنا و مفهوم خاصی به مخاطب است.پخش گزینشی، به نحوی که معنای مورد نظر سخنران را دگرگون کند و مخاطب، معنایی غیر از آنچه در سخنرانی منتقل شده است را دریافت کند، عملی به غیر اخلاقی است.

مسئول هر بخش خبری می تواند الزامات آن بخش، الزامات رسانه ملی و هر قید و محدودیت دیگری را که ابلاغ شده است را رعایت کند. اما همزمان باید مواظب باشد در عصر حاضر یکی نمی تواند دست به کتمان یک واقعیت بزند و دوم اینکه حق ندارد به هر دلیلی، فعل غیر اخلاقی انجام شود.