جلسه هم اندیشی

یه روز قرار شد شورای فرهنگی دانشگاه با اساتید روحانی دانشگاه یه جلسه هم اندیشی بزاره. منم از طرف بسیج  رفتم. جلسه به ابتکار دکتر اکرمی (رئیس) بود. خلاصه شروع شد و بعد از طرح بحث توسط رئیس، یکی یکی صحبتهاشون رو گفتند. در کل نظرات جالبی دادن اما جلسه مون یه پدیده داشت. پدیده ی جلسه یه حاج آقایی بود که چند سال پیش یعنی مثلا 10 سال پیش علاوه بر تدریس مدیر فرهنگی دانشگاه هم بود همین دانشگاه خودمون. ایشون در بحث اوقات فراغت بچه ها تو خوابگاه گفت: آقای رییس! اون موقع که ما بودیم. تو اوقات فراغت بچه ها کاست علی رضا افتخارری رو تو خوابگاه پخش می کردیم! شما هم می تونید از این جور طرح ها استفاده کنید.

نمی دونم این حرفو از کجاش درآورد. من که داشتم منفجر مییشدم. دو سه نفر از روحانیون حاضر هم همینطور اما خب چه میشد کرد؟ نظر ایشون این بود دیگه...!

بازی‌های رایانه‌ای

نحوه گذران اوقات فراغت و سرگرمی کودکان در هر دوره تابعی از شرایط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جامعه است. کودکان دهه‌های ۵۰ و ۶۰ که بیشتر ساعات روز را با همسالان در کوچه‌ها و خیابان‌ها بازی می‌کردند، در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ به درون خانه‌ها رفتند تا بخش قابل‌توجهی از اوقات فراغت خود را با بازی با دستگاه‌هایی چون آتاری، سگا و میکرو سپری کنند. علاقه کودکان به بازی با آدم‌ها و ماشین‌های خیالی و البته پیشرفت تکنولوژی طی زمان موجب شد تا اوقات فراغت برای کودکان دهه ۸۰ با فاصله گرفتن از تمامی بازی‌های سنتی کودکان دهه‌های گذشته، در مقابل مانیتور رایانه و با بازی‌های رایانه‌ای تعریف شود. یکی از مهمترین ویژگی‌های دوران کودکی بازی‌های کودکانه است.

بازی‌های رایانه‌ای