کانادا کشور خیلی بدیه !!

این متن رو از یکی از گروههای اجتماعی ساکنین کانادا برداشتم و اینجا قرار میدم خوشحال میشم نظرتونو در موردش بدونم ..

کانادا کشور خیلی بدیه... یادتون باشه که فکر مهاجرت به این کشور رو نکنین. به این دلایل :

-اینجا یک نظام پزشکی داره که آدمها رو همین طور بی دلیل مجانی معالجه می کنه. مثلا اگر برین بیمارستان هزینه ویزیت دکتر، معالجات، عمل جراحی، اتاق بیمار، غذا و داروی بیمار و خیلی چیزهای دیگه رو دولت می ده. آخه جون من کدوم کشور یه همچین کار احمقانه ای می کنه. تازه تو اکثر اتاقهای بیمارستانها تلویزیون هست. برای بچه ها وسایل بازی هست. برای همراهان اتاق انتظار هست که گاهی وقتها هم توش قهوه و شکلات مجانی گذاشتن. از همه بدتر اینکه مریض چون قرار نیست پول بده می تونه آزادنه در محیط بیمارستان بچرخه. ساعت ملاقات هم به طرز احمقانه ای معمولا از صبح شروع میشه تا شب.

-اکثر پیاده روها و خیابونهای شهرها پر از چمنه. آدم حالش بهم می خوره اینقدر سبزی می بینه. اَه. آخه اینم شد کار. بدتر اینکه هی شهرداری میاد سر این چمنها رو می زنه و مرتبشون می کنه. تازه اینجا این قدر پارک و بوستان هست که آدم نمی دونه کدومشون رو بره. این یکی که خیلی بده. آخه آدم گیج میشه و گیجی هم برای سلامتی مضره.

-اینجا مدرسه ها مجانیه. تازه تو این مدرسه های مجانی تو هر کلاس معمولا بیشتر از ۲۰ تا شاگرد نیست. تا دلتون بخواد در اختیار این بچه ها وسایل بازی و امکانات آموزشی گذاشتن. . آخه فکر نمی کنین چقدر بچه ها فاسد میشن وقتی فکرشون آزادنه کار می کنه و می تونن از خودشون ابتکار به خرج بدن. بدتر اینکه خیلی از بچه ها تو مدرسه دو تا زبون یاد می گیرن و وقتی دیپلمشون رو می گیرن دو تا زبون انگلیسی و فرانسه رو عین هم صحبت می کنن و می نویسن.

-دولت برای اینکه مردم رو خر کنه به اونهایی که بچه دارن هرماه یه پولی می ده. احمقانه اینه که اگر کسی در آمدش کمتر باشه پول بیشتری می گیره.

-بیشتر راههای کانادا اتوبانه. آخه تو رو خدا یکی نیست بگه اتوبان باعث میشه آدم راحت تر باشه و این خیلی بده. بدتر اینکه اکثر این اتوبانها عوارضی ندارن و همین طور مجانی می ری توشون. تو رو خدا می بینی مالیاتی که از ما میگیرن رو صرف چه بریز و بپاشهایی می کنن.

-تو این کشور عجیب و غریب خدمات آزمایشگاهی مجانی؟. آخه آدم این رو به کی بگه. وقتی میری آزمایشگاه نه تنها خون و ادرار و اونی که نمیشه اسمش رو گفت مجانی آزمایش می کنن نتیجه آزمایش رو مستقیم می فرستن برای دکترت که مریض به زحمت نیفته. این دیگه قابل تحمل نیس.

-بدترین چیز اینه که تقریبا همه اتوبوسهای مدارس اینجا به یک شکلن. همه به رنگ زرد آخه فکر می کنن اگه رنگ اتوبوس زرد باشه بهتر دیده میشه و خطر تصادفش کمتره و بچه ها جونشون بیشتر در امانه. از اون احمقانه ترش اینه که وقتی سرویس مدرسه وا میسته که بچه ها رو سوار یا پیاده کنه کلی چراغهای عجیب غریب دور و ورش روشن میشه و همه ماشینها در هر طرف خیابون که باشن وامیستن تا بچه ها با امنیت کامل تو خیابون تردد کنن. آخه چه اهمیت داره که چندتا بچه در طول سال به خاطر تصادف بمیرن که اینا این همه مردم رو به زحمت میندازن.

-اگه بخوای تو کانادا یه کار جدید راه بندازی اینقدر بهت اطلاعات مجانی میدن که دیگه بالا میاری. از وب سایتهای دولتی بگیر تا مشاورای حضوری که همین طور پول مالیات رو به عنوان حقوق بهشون میدن تا به یه عده که می خوان ایجاد کار بکنن کمک کنن. آخه اینم شد کار. چرا باید از آدمهایی که طرحهای خوب تو کلشونه حمایت کرد. چرا دولت تا ۲۵۰ هزار دلار به این جور آدمها وام میده. چرا شهرداریها از این آدمهای مبتکر حمایت می کنن. این دیگه چه وضعشه بابا.

-از سیستم بد اداری اینجا هر چی بگم کم گفتم. بیشتر کارهای اداری اینجا یا از طریق اینترنت انجام میشه و یا از طریق تلفن. برای اینکه نکنه کارمندهای تنبلشون بخوان با ارباب رجوع سر و کله بزنن بیشتر کارها رو از راه دور و در اسرع وقت انجام می دن. این دیگه نوبرشه والا.

-اینترنت تو کانادا سانسور نمیشه. اینم شد کار.. من که اصلا سر در نمیارم

-تو خیلی از شرکتهای بزرگ وقتی کارمندها میرن سر کار اصلا کارت نمی زنن. اصلا کسی ازت نمیپرسه کی اومدی کی رفتی. این دیگه چه وضعشه. اون وقت با این وجود اکثر کارمندها به موقع میان و به موقع میرن

-اینجا تقریبا هر کس هر جوری دلش بخواد لباس می پوشه و دین هم آزاده و هر کسی هر دینی که بخواد داره. کسی اصلا ازت سوال نمی کنه که دین و ایمونت چیه. یا اصلا دین و ایمون داری یا نه. این دیگه انتهای بی شعوریه

-نظام بانکی اینجا حال آدم رو بهم می زنه. بیشتر کارها اتوماتیک انجام میشه. پرداخت قبضهات رو میتونی اتوماتیک کنی. دریافت حقوقت اتوماتیکه. خیلی از کارها رو از طریق اینترنت انجام می دی. دستگاههای خود پرداز همه جا ریخته که بتونی راحت پول بگیری یا کارهای بانکیت رو انجام بدی. کارتهای اعتباری و خطهای اعتباری و غیره و غیره تو رو از اینکه به دوستان و آشنایانت برای گرفتن پول مراجعه کنی بی نیاز می کنه. همینه که آدمها از هم فاصله می گیرن. چون هیچ کس از کسی طلبکار نیست کمتر به هم دیگه تلفن می زنن

-آدم از پلیس کانادا نمی ترسه. بابا پلیس باید ابهت داشته باشه نه اینکه به آدم احترام بذاره. همینه که رقم جرم و جنایت اینجا کمه دیگه. لابد مردم از پلیس خجالت می کشن. چون مطمئنم که از پلیس می ترسن. کشور کم جرم و جنایت که کشور نیست.

-رقم تورم تو کانادا کمتر از سالی ۳ درصده. معمولا این رقم حدود ۲ درصد نگه داشته میشه. اعصاب آدم خرد میشه از بس که قیمتها زیاد نمیشن. احساس می کنی که هیچ تحرکی تو اقتصاد این کشور نیست.

اگه بخوایم از بدیهای کانادا بگیم این لیست سر به فلک می کشه ولی همین چند مورد کافیه. دیگه به اینکه فروشنده ها خوش برخوردن، پلیس از آدم رشوه نمی خواد، مردم به هم احترام می ذارن و خیلی چیزهای بد دیگه اشاره نمی کنیم...

حمید رضا سلیمانی : تمام تلاشم را می‌کنم تا بهترین بازی‌ها را برای مس رفسنجان انجام دهم

رضا سلیمانی بازیکن سابق تیم فوتبال ایرانجوان بوشهر که در فصل نقل و انتقالات نیم فصل لیگ یک به مس رفسنجان پیوسته در گفت‌‌وگو با خبرنگاران در بوشهر از جدایی خود و ترک ایرانجوان پرده برداشت و گفت: فکر می‌کنم در این فوتبال هر چقدر سالم باشی و کاری به کار دیگران نداشته باشی بهتر است اما بازیکنانی نظیر من که صدایشان در نمی‌آید همواره مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند. این بازیکن ٢٦ ساله بوشهری ادامه داد: من جز فوتبال هیچ شغل دیگری ندارم، برای بهتر شدن شرایط زندگی خود و خانواده‌ام بوشهر را ترک کردم تا شاید از این فوتبال پول یک پراید هم نصیب من شود،‌ در مدت زمانی که در شاهین بودم همواره آخرین نفری بودم که پولی به من پرداخت می‌شد این در حالی است که حدود ٢٠٠ میلیون تومان طلب داشتم، با هزار امید و آرزو به ایرانجوان پیوستم تا برای شهرم بازی کنم که هر چه در توان داشتم گذاشتم اما مجانی بازی کردن هم حدی دارد،  از سال گذشته حدود ٨٠ میلیون تومان طلب داشتم و در فصل کنونی به جز ٨٠٠ هزار تومان پاداش یک درصد از قراردادم پرداخت نشد. سلیمانی افزود: ٦ ماه مجانی برای ایرانجوان بازی کردم، اول فصل به احترام دلگرم و با درخواست پورکبگانی در ایرانجوان ماندم، با وجود چند پیشنهاد خوب از قرارداد سال گذشته‌ام، برای تیم شهرم بازی کردم، وقتی هیچ کسی در استان به فکر چند فوتبالیست مانند من نیست گناه من چیست که باید جوانی‌ام را مجانی هدر دهم، هر چه داشتم برای فوتبال بوشهر گذاشتم و به عشق هواداران همه کار کردم اما شنیدن وعده‌های دروغ، من و خانواده‌ام را کلافه کرده بود. بازیکن جدید مس رفسنجان تصریح کرد: در نیم فصل چندین پیشنهاد خوب از تیم‌های مختلف لیگ یکی داشتم یکی از تیم‌های هم‌گروه با ایرانجوان به اندازه دو برابر قراردادم با ایرانجوان برای نیم فصل به من پول می‌داد اما حاضر نشدم در نیم فصل دوم مقابل تیم شهرم بازی کنم و تصمیم گرفتم به تیمی در گروه مقابل بپیوندم، مردم قضاوت کنند وقتی هیچ پولی نیست و ریالی به ما نمی‌دهند با چه امیدی بازی کنیم؟ تا روز آخر هم خبری از پول نبود، در نیم فصل گذشته توانایی پرداخت ٢٠ درصد قرار داد ما نبود، پورکبگانی مرد شریفی است همانطور که قول داده بود و گفته بود اگر پولی ندادیم در نیم فصل برو، به وعده‌اش عمل کرد و فسخ قرارداد من را داد در حالی که بدون دریافت یک ریال پول و بخشیدن کل طلبم بوشهر را ترک کردم. سلیمانی در خصوص حضورش در باشگاه مس رفسنجان گفت: زینلی مدیرعامل این باشگاه آنقدر مرد و با معرفت بود که حتی حاضر بودم قرارداد سفید امضا کنم، نحوه برخورد آنها در باشگاه مس برایم جالب بود و حالا متوجه می‌شوم چرا چهار بازیکن بوشهری قبل از من در این تیم توپ زده‌اند و همه فقط از این باشگاه تمجید می‌کنند. وی همچنین گفت: وینگو بگوویچ از ابتدای فصل من را می‌خواست و می‌دانم که فوتبال مرا قبول دارد و تمام تلاشم را می‌کنم تا بهترین بازی‌ها را برای مس انجام دهم. سلیمانی در خاتمه   گفت: در این مدت پدر و مادرم به شدت از شنیدن وعده‌های دروغین خسته شده بودند و حتی تمرکز خودم هم بهم ریخته بود، من هم مانند دیگر بچه‌های قدیمی از این شهر رفتم اما مسئولان استان بدانند این نگاه قهرآمیز با فوتبال بوشهر خوب نیست و امیدوارم روزی برسد که تیم‌های استان بوشهر بدون دغدغه مالی در مسابقات شرکت کنند

mes-mes.ir