طبیعت انسان خردمند پادشاهی است.
او میتواند در عین گدا بودن پادشاه بماند.
قلمرو پادشاهی او دنیای درون اوست.
گنجی پایان ناپذیر در اختیار دارد.او بر ناخوداگاهیش
غلبه کرده و این عین خردمندی است.
خردمندی اندوختن دانش نیست تسخیر ناخوداگاهی
است.سرشار از نور شدن است بدون وجود کوچکترین
لکه سیاهی.
اگر وجودت سرشار از نور باشد تو چه دارای ملک باشی
چه نباشی پادشاهی.