مرید پروری صورت محرف امامت است. امام را از حد خویش فراتر بردن و او را به مقام و منزلت الوهی بر کشیدن است. در مرید پروری فرد از تقرب به خداوند باز می ماند.
تکروی در جریان تربیت دینی، به دو صورت رخ می دهد ؛ نخست با نفی امامت و دوم با پذیرش ، و در عین حال ، تعمیم آن ، به گونه ای که هر کس می تواند امام خویش باشد. در نتیجه فرد از استفاده از الگوها باز می ماند و در حد خود محدود می شود.
الگوپذیری حالت سلامت در تربیت دینی است.