نفست از جای گرم بلند می شود وقتی از آزادی می گویی.اینجا گذر زمان کمی متفاوت است.برابرها می سوزند و برابرترها می سازند.اینجا عده ای زود پیر می شوند به نظرشان ولی عده ی دیگر پیر پا به عرصه می گذارند.از قعر جهان سوم برایت می گویم٬جایی که هر چه بیشتر به ساعت هایش زل بزنی٬تیک تاک هایش بیشتر از هم فاصله می گیرند.جایی که ساعت های کوفتی اش لجبازتر از آدم هایش است.کسی تپش قلب ندارد٬دقیقه ها دقیقه نیستند.اصلاً ببینم چرا باید تند بزند؟قلبمان را می گویم.آب نداریم که داریم٬نفت نداریم که داریم٬آزادی نداریم که نداریم به درک.خدا را که داریم هنوز و جرعه ای امید...
تکلیف برابرهای اینجا پیش خودشان عین تکلیف بنی اسراعیل پیش خداست.شب قابله ی قابل دردهای فراموش شده شان است.دردهایی که بوی خون می دهند!تنور رفاقت اینجا خوب داغ است ولی نانش طعم گوه می دهد.سر صحبت که باز شود تا حالیت نکنند از تو بدبخت ترند٬دست بردارت نیستند.دین که سهل است٬دست خودشان باشد٬عقده و کین پدر هم به ارث می برند.اینجا همه چاره ی مشکلات دیروز را می دانند٬چاره ی مشکلات امروزشان هم فردا؛تازه انشالله!فانتزی محبوبشان حساب و کتاب دارایی امروز رفقای دیروزی است آن هم دور همی با فرزندان٬باشد که عبرتی شود.حقانیّت ها به آتش محق ها خاکستر می شوند.آری ما رسم انتظار به جا می آوریم.منتظریم آقا!
بی ادّعایی را هم ادعّا می کنند بعضی ها حتی.جماعتی که زنده ی تابو هایشان هستند.اینجا خیلی ها مثل من٬مغلوب دشمن فرضی اند.اینجا هیچوقت دیر نبوده و نخواهد شد.بکَن از این تفکر فاندامنتال.بکَن.آثار ما تاخّر افکارت برای باقی عمرت کافیست.مسبّب بی عاری این جماعت یا بیکاریست و یا بیگاری.نباش از این قماش.روزی صد بار به خودم می گویم...
ن ج