312

حالِ مـَـלּ و تـ౨ 

حالِ عقربه هاے ساعتی است 

ڪـﮧ مدام از پی هم مے دوند 

تا شـــاید 

مگر معجزه اے شود و ساعتے یڪبار 

یڪدیگر را در آغوش ڪشند 

هرچند براے لحظه اے ...

لحظه اے هرچند ڪوتاه 

اما فراموش نشدنے . 

از همان لحظه ها 

ڪـﮧ نمی توان از ڪنارشان گذشت 

به همین سادگے ها . 

 دویدن و نرسیدن 

سهم مـَـלּ بود و تـ౨ بود و آن دو عقربه .

ڪاش یا عشق عقربه ها جور دیگرے بود 

یا عشق مـَـלּ و تـ౨  

و یا این سرنوشت لعنتے 

ڪـﮧ ڪسی براے نوشتنش سوالے از مـَـלּ و تـ౨ نکرد. 

اینگونه یا ساعت از حرڪت باز مے ایستاد 

یا این روزگار لعنتی 

و یا این تڪاپوے رسیدن را 

شیرینے وصل پایاלּ مے داد ..

┘◄عادل دانتیسم 

 

√ پشت این شعرها ، لب ــخندها 

بغضے ست ...

              ورق  بزن

                    بــاراלּ بگیرد.

                                   " امیر سربی "