برای آرامش قلب و آرامش خاطرآیا متعددی وجود دارد که همه ی آنها به این مطلب اشاره دارند که یاد خدا باعث آرامش می شود.
خداوند در قرآنذکر و یاد خود را برای تمامی انسان ها و قرآن را برای اهل ایمان بیان کرده است
اساسا ارتباط با خدا آرامشآور است یعنى، انسان ذاتا دوستدار و عاشق خدا است و وقتى عاشق به معشوق برسد آرامش مىیابد. از طرف دیگر خداوند در قرآن فرموده است که: «در مؤمنان سکینه و آرامش نازل مىکند».بهترین چیزى که روح انسان را صفا مىبخشد و حالت آرامش و سکونت براى انسان ایجاد مىکند، ذکر و یاد خدا است.
«الَّذینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (الرعد – 28)
ترجمه: آنها کسانى هستند که ایمان آورده و دلهایشان به یاد خدا آرامش مىگیرد، آگاه باشید که تنها با یاد خدا دلها آرامش پیدا مىکند.
و نیز در آیه ی 82 اسراء
«وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنینَ وَ لا یَزیدُ الظَّالِمینَ إِلاَّ خَساراً» (الإسراء - 82)
ترجمه: و ما آنچه از قرآن فرستیم شفاى دل و رحمت الهى بر اهل ایمان است، لیکن کافران را به جز زیان چیزى نخواهد افزود.
«نفست را ذلیل کن، با تحمّل کسی که مافوق تو است و دارد با تو مخالفت میکند؛
ذَلِّلْ نَفْسَکَ بِاحْتِمَالِ مَنْ خَالَفَکَ مِمَّنْ هُوَ فَوْقَکَ»(کافی/ج8/ص243)
مدیریت هوای نفس من باید با مافوقی باشد که خدا او را تعیین کرده است. هر کسی باید ببیند که در سلسله مراتبی که خداوند تعیین فرموده، مافوق او چه کسی است تا از او تبعیت کند
مافوقها نیز در درجات مختلف توسط خداوند متعال تعیین شدهاند. مثلاً برای یک خانم، شوهر او مافوقش است، برای آقایان، پدر و مادر مافوق هستند، و مافوق مطلق هم «ولیّ الله الاعظم» است و بعد از او و در نیابت از او «ولیّ فقیه» قرار دارد.
بنا بر سنت الهی کسانی که در راه حق، سختی نکشند، همان سختی را در راه باطل خواهند کشید.
(امام صادق(ع) اعْلَمْ أَنَّهُ مَنْ لَمْ یُنْفِقْ فِی طَاعَةِ اللَّهِ ابْتُلِیَ بِأَنْ یُنْفِقَ فِی مَعْصِیَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ لَمْ یَمْشِ فِی حَاجَةِ وَلِیِّ اللَّهِ ابْتُلِیَ بِأَنْ یَمْشِیَ فِی حَاجَةِ عَدُوِّ اللَّه؛ من لا یحضره الفقیه/4/412)
مردمی که در کوفه برای علی(ع) بهانه آوردند که هوا گرم است، سرد است، سخت است و... و با این بهانهها از علی(ع) تبعیت نکردند که بجنگند، کارشان به جایی رسید که به اشارۀ یزید بن معاویه، سیدالشهداء(ع) را کشتند و خودشان هم هزاران نفر کشته دادند.
کسانی که قرار بود پای رکاب امیرالمؤمنین(ع) در نبرد با معاویه شهید بشوند، کارشان به جایی رسید که پای رکاب یزید، در نبرد با امام حسین(ع) کشته شدند و به درک واصل شدند. یعنی کسانی که از حق دفاع نکردند، کارشان به جایی رسید که از باطل دفاع کردند.
بخشی از جلسه بیست و دوم تنها مسیر
فایل سخنرانی را میتوانید از لینک های زیر دریافت کنید
دانلود جلسه 22 تنها مسیر با کیفیت بالا
دانلود جلسه 22 تنها مسیر با کیفیت متوسط
جلسه های پیشین را از لینک زیر دانلود کنید
متن کامل این جلسه را میتوانید در ادامه مطالب مطالعه فرمایید
ترجمه: اى کسانى که ایمان آورده اید! هر کس از شما که از دین خود برگردد (به خدا ضررى نمى زند، چون) خداوند در آینده قومى را خواهد آورد که آنان را دوست دارد و آنان نیز خدا را دوست دارند. آنان نسبت به مؤمنان نرم و فروتن و در برابر کافران سرسخت و قاطعند، در راه خدا جهاد مى کنند و از ملامت هیچ ملامت کننده اى نمى هراسند. این فضل خداست که به هر که بخواهد (وشایسته ببیند) مى دهد و خداوند وسعت بخش بسیار داناست.
امام صادق علیه السلام فرمودند: هنگامى که روز قیامت شود منادى نداء مىکند: کجا هستند زوّار حسین بن على علیهما السّلام؟ گردنهاى تعدادى از مردم کشیده مىشود که عدد آنها را غیر از خداوند متعال کس دیگرى نمىداند پس به ایشان گفته مىشود قصد شما از زیارت قبر حضرت حسین بن على علیهما السّلام چه بود؟ مىگویند: پروردگارا آن حضرت را زیارت کردیم بجهت محبّتى که به رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم و حضرت على و فاطمه علیهما السّلام داشته و به منظور طلب رحمت براى صاحب قبر به ازاء آنچه از آن حضرت صادر گردید.
پس به آنها گفته مىشود: ایشان محمّد و على و فاطمه و حسن و حسین (سلام اللَّه علیهم) بوده، ملحق به آنها شوید شما با ایشان و در درجه و مرتبه آنها هستید، به لواء و پرچم رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم ملحق گردید پس بطرف لواء آن حضرت رهسپار شده و در سایه آن قرار مىگیرند در حالى که لواء به دست امیر المؤمنین على (علیه السّلام) مىباشد و بدین ترتیب به بهشت وارد مىشوند ایشان جلو پرچم و سمت راست و جانب چپ و پشت آن بوده و چهار طرف لواء را گرفتهاند.
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع ) قَالَ: إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ نَادَى مُنَادٍ أَیْنَ زُوَّارُ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ فَیَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ لَا یُحْصِیهِمْ إِلَّا اللَّهُ تَعَالَى فَیَقُولُ لَهُمْ مَا أَرَدْتُمْ بِزِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ (ع ) فَیَقُولُونَ یَا رَبِّ أَتَیْنَاهُ حُبّاً لِرَسُولِ اللَّهِ وَ حُبّاً لِعَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ رَحْمَةً لَهُ مِمَّا ارْتُکِبَ مِنْهُ فَیُقَالُ لَهُمْ هَذَا مُحَمَّدٌ وَ عَلِیٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ فَالْحَقُوا بِهِمْ فَأَنْتُمْ مَعَهُمْ فِی دَرَجَتِهِمْ الْحَقُوا بِلِوَاءِ رَسُولِ اللَّهِ فَیَنْطَلِقُونَ إِلَى لِوَاءِ رَسُولِ اللَّهِ فَیَکُونُونَ فِی ظِلِّهِ- وَ اللِّوَاءُ فِی یَدِ عَلِیٍّ ع حَتَّى یدخلون [یَدْخُلُوا] الْجَنَّةَ جَمِیعاً فَیَکُونُونَ أَمَامَ اللِّوَاءِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ یَسَارِهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ.
_______________________________________
ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، 1جلد، ص141، دار المرتضویة - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش.