کمال

گوهر   خود   را   هویدا  کن  ،کمال این است و بس

خویش را در خویش پیدا کن ،کمال این است و بس

سنگ   دل   را    سرمه  کن  ،در آسیای رنج  و درد

دیده  را زین سرمه  بینا کن ، کمال این است و  بس

همنشینی  با  خدا   خواهی  اگر    در    عرش    رب

در درون اهل جان جا کن ، کمال  این   است و  بس

هر  دو  عالم    را   بنامت   یک    معما       کرده اند

ای  پسر  حل معما کن ،  کمال  این   است  و    بس

پند  من    بشنو    بجز   با   نفس شوم   بد   سرشت

با  همه عالم مدارا  کن ، کمال   این   است   و    بس

چند   می گویی   سخن  از    درد و   رنج     دیگران

خویش  را ز اول مداوا کن، کمال  این  است  و  بس

سوی   قاف    نیستی   پرواز   کن    بی    پر  و   بال

بی  محابا   صید  عنقا  کن،  کمال  این  است  و بس

چون  به  دست  خویشتن  بستی   تو    پای خویشتن

هم به دست خویشتن واکن، کمال این است و  بس

کوری    چشم   عدو    را،   روی   در   روی   حبیب

خاک ره بر فرق اعداء کن ، کمال این است و  بس

کمال

گوهر   خود   را   هویدا  کن  ،کمال این است و بس

خویش را در خویش پیدا کن ،کمال این است و بس

سنگ   دل   را    سرمه  کن  ،در آسیای رنج  و درد

دیده  را زین سرمه  بینا کن ، کمال این است و  بس

همنشینی  با  خدا   خواهی  اگر    در    عرش    رب

در درون اهل جان جا کن ، کمال  این   است و  بس

هر  دو  عالم    را   بنامت   یک    معما       کرده اند

ای  پسر  حل معما کن ،  کمال  این   است  و    بس

پند  من    بشنو    بجز   با   نفس شوم   بد   سرشت

با  همه عالم مدارا  کن ، کمال   این   است   و    بس

چند   می گویی   سخن  از    درد و   رنج     دیگران

خویش  را ز اول مداوا کن، کمال  این  است  و  بس

سوی   قاف    نیستی   پرواز   کن    بی    پر  و   بال

بی  محابا   صید  عنقا  کن،  کمال  این  است  و بس

چون  به  دست  خویشتن  بستی   تو    پای خویشتن

هم به دست خویشتن واکن، کمال این است و  بس

کوری    چشم   عدو    را،   روی   در   روی   حبیب

خاک ره بر فرق اعداء کن ، کمال این است و  بس