ده گوشی هوشمند با بلندترین صدای اسپیکر در سال ۲۰۱۴

در بیشتر اوقات، هنگام انتخاب گوشی هوشمند به کیفیت و قدرت صدای اسپیکر توجهی نمی‌شود و معمولا تا قبل از آن که پول گوشی را پرداخت نکرده‌اید فرصت تست کردن آن را ندارید. شاید هم دلیل نادیده گرفتن اسپیکر این باشد که ذهنیت ما این گونه شکل گرفته است که اسپیکر در داخلی ترین قسمت گوشی تعبیه شده است و خیلی نمی‌توان آن را بررسی کرد.
فارنت: اکنون به معرفی ۱۰ گوشی هوشمند منتخب فون‌آرنا از نظر قدرت اسپیکر می‌پردازیم. مطمئناً با واقعیت‌های غیر منتظره‌ای روبرو خواهید شد! اگر یکی از نگرانی‌های شما شنیدن زنگ گوشی در یک محیط پر سر و صداست، بهتر است به دنبال انتخاب یکی از این گوشی‌ها باشید:
سامسونگ گلکسی نوت اج- ۸۷ دسی‌بل

صدای نسبتاً با کیفیت و واضح این گوشی هوشمند از طریق تک اسپیکر واقع در پشت گوشی تأمین می‌شود و شما با استفاده از آن می‌توانید جزئیات صدا را نیز دریافت کنید.





هر چند که از نقطه نظر وضوح و عمق صدا، این گوشی هنوز با پیشکسوتان این عرصه نظیر اچ‌تی‌سی‌ وان M8 فاصله دارد.
سامسونگ گلکسی نوت ۴- ۸۵ دسی‌بل

تک اسپیکر گوشی گلکسی نوت۴ صدای معقولی دارد اما نبود عمق در کیفیت صدای آن باعث صدای آن کم حجم شنیده شدن صدای آن شده است





با این حال بنا بر شنیده‌ها اسپیکر این گوشی جزء بهترین‌ها محسوب می‌شود.
بلک بری پاسپورت- ۸۲.۷ دسی‌بل





این گوشی هوشمند با داشتن دو اسپیکر در بخش پایین آن، قدرت انتقال صدایی معادل ۸۲.۷ دسی‌بل فراهم می‌کند که بدون شک آن را جزء قدرتمندترین گوشی‌ها در زمینه قدرت صدا قرار می‌دهد اما این صدای قوی با نوعی جیغ همراه است که حالت ناخوشایندی دارد.
سامسونگ گلکسی اس ۵- ۸۱ دسی‌بل

صدایی که از اسپیکر این گوشی بیرون می‌آید فوق‌العاده قدرتمند است و عمق شنیداری بالایی دارد






قدرت اسپیکر این گوشی کمک می‌کند که در محیط‌های شلوغ و پر سر و صدا با مشکل زیادی روبرو نباشیم.
ال‌جی جی ۳ – ۸۱ دسی‌بل

اسپیکر این گوشی از قدرت بالایی برخوردار است. هر چند که ممکن است اسپیکر ال‌جی G3بهترین نباشد اما مطمئنا لیاقت بودن در دسته بهترین‌ها را دارد.






اسپیکر این گوشی متوسط است و برای یک تلفن همراه می‌توان گفت از کیفیت صدای قابل قبولی برخوردار است.اما قدرت اسپیکر این گوشی در حدی نیست که در محیط‌های پر سر و صدا، بتوان روی آن حساب کرد.
اچ‌تی‌سی دیزایر ۵۰۱ – ۸۰ دسی‌بل





این گوشی هوشمند از بلندگوهای متوسطی برخوردار است و می‌توان به آن نمره خوبی به عنوان یک بلندگوی گوشی تلفن همراه داد اما باز هم قدرت این اسپیکر به اندازه‌ای نیست که در محیط‌های پر سر و صدا به گوش شما برسد.
اوپو فایند ۷- ۸۰ دسی‌بل

این گوشی به لطف داشتن صفحه نمایش بزرگ با وضوح تصویر بالا و اسپیکر قدرتمند خود در پشت گوشی، امکان نمایش کلیپ‌های یوتیوب و برنامه‌های تلویزیونی را فراهم کرده است.





هر چند قدرت اسپیکر آن بسیار بالا است اما هنوز جا برای بهتر شدن دارد.
میزو MX4 – هشتاد دسی‌بل

مونو اسپیکر واقع در پایین این گوشی به قدری قدرتمند است که می‌تواند صدای موسیقی را در یک اتاق با فضای متوسط پخش کند.






کیفیت صوتی این اسپیکر برای یک گوشی هوشمند فوق‌العاده است. اما امکاناتی مانند اکولایزر صدا تنها در صورت استفاده از هدفون قابل دسترسی است.
نوکیا لومیا آیکون- ۷۹ دسی‌بل

چه در حالت استفاده از اسپیکر داخلی این گوشی و چه استفاده از هدفون، هیچ‌گونه کمبودی در زمینه شنیدن یک صدای قوی و جذاب با وضوح بالا احساس نمی‌شود.





اسپیکر این گوشی در بالاترین درجه، شدت صدایی نزدیک به ۸۰ دسی‌بل بدون ذره‌ای افت کیفیت و خش خش ایجاد می‌کند.
وان (M8) اچ‌تی‌سی – ۷۵.۲ دسی‌بل

طرفدارن کیفیت صدا، شور و اشتیاق زیادی نسبت به این محصول تازه‌وارد اچ‌تی‌سی وان از خود نشان می‌دهند که تنها دلیل آن مجهز بودن این گوشی با اسپیکرهای استریوی بوم‌ساند به همراه آمپلی‌فایر صداست.






این اسپیکرها به طور فوق‌العادی کیفیت صدای بی‌نظیری را ارائه می‌دهند. حفظ کیفیت مطلوب صدا به همراه باس‌های ظریف صدا، اسپیکرهای این گوشی را نسبت به دیگر رقیبان کامل‌تر ساخته است.
به هر حال، یکه‌تازان بی نظیری چون اچ‌تی‌سی‌ وان (M8)، پرچم‌دار اخیر سونی یعنی اکسپریا و گوشی میزو MX4 در سال ۲۰۱۴ با کیفیت‌ترین اسپیکرها را ارائه داده‌اند و الگویی برای دیگر سازندگان گوشی همراه هوشمند اسپیکر شده‌اند.







جدیدترین گوشی‌های هوشمند شرکت‌های شارپ و ویوو با بهره‌گیری از آخرین فناوری روز و مبدل صوتی دیجیتال توانسته‌اند به امکانات جدیدی برای افزایش صدا و کارائوکه دست یابند. در هر حال، رفته رفته وجود اسپیکرهای دابل استریو در گوشی‌های پرچم‌دار به یک قابلیت معمولی تبدیل می‌شود به شرط آن که سازندگان گوشی دست از وسواس بیش از حد خود برای کم کردن سایز گوشی و همچنین باریک کردن بیش از اندازه آن بردارند.

مؤذنا...... اذان بگو

اذانی دلنشین با صدایی حزین

     سه شنبه شانزدهم دی 1393 خورشیدی، ساعت 11:35 دقیقه. خیابان شیخ بهایی- مسیر شرق به غرب را در حال پایین رفتن هستم. تازه از بیمارستان بقیه الله خارج شده ام، . به خاطر گرفتن مدارک پزشکی یکی از بستگان. دلم گرفته. دیدن بیماران بیمارستان با آن وضعیت وخیمشان، حالم را بد کرده است. از ته دل، آهی می کشم و خدا را برای شفای همه ی بیماران می خوانم. سرم را پایین انداخته ام و جلو می روم. پیاده رو، متشکل از موزاییک های چند ضلعی ست. به یاد دوران کودکی و برای منحرف کردن ذهنم از افکار منفی، سعی می کنم موزاییک ها را یکی در میان طی کنم و مراقب باشم که پایم روی خط نرود!!!!. بی توجه به اطرافم که شاید اگر کسی مرا در این وضعیت ببیند بخندد و بگوید: آدم به این بزرگی، راه رفتنش را بلد نیست یا مثل بچه ها، بازی اش گرفته و موزاییک را زیگزاگی طی می کند. در افکار خودم غوطه ورم که صدایی زیبا به گوشم می رسد.

         به خاطر نوای حزن آلود و زیبایش، ناخودآگاه در جا می ایستم. چقدر زیبا می خواند؟! متوجه من نشده. همچنان در حال زمزمه است و البته تمیز کردن صحن جلوی مسجد. می خواهم راهم را بکشم و بروم؛ اما حسی به من نهیب می زند که برگردم و اگر اجازه داد با او صحبت کنم. همچنان دو دل هستم. در حال این پا و آن پا کردن که: آیا اگر بروم، خلوتش را به هم نمی زنم؟! آیا ناراحت نمی شود؟! آیا حاضر به مصاحبه می گردد؟! از وقتی خبرنگاری را به معنای واقعی کلمه، قبول کردم، دیگر همه چیز را به چشم یک سوژه ی زیبا نگاه می کنم که با کمی پردازش میشود موضوع خوبی از آن برای نوشتن خبر تهیه کرد. کمی این پا و آن پا می کنم، اما  دیگر طاقت نمی آورم. دل به دریا میزنم و نزدیکش میشوم.

      خودم را معرفی می کنم. کارتم را نشانش می دهم و اجازه می گیرم برای مصاحبه. امتناع می کند. خُب.... نشد. همیشه که همه ی سوژه ها برای خبر، پاسخ مثبت نمی دهند. عذرخواهی می کنم. کارتم را در کیف می گذارم  و کیفم را به دست می گیرم. خداحافظی می کنم و راه می افتم. شروع می کند به زمزمه ی دوباره. صدایش را از پشت سرم می شنوم. سرم را بالا می گیرم. به گنبد مسجد نگاهی می اندازم. ساعت را می بینم و قدمهایم را محکم تر برمیدارم  و می روم. هنوز چند قدمی دور نشده ام که با صدای رسایش صدایم میزند. دخترم صبرکن.

بر می گردم.

+ بله. با من بودید؟!

- آره این مصاحبه رو برای کجا می خوای؟!

+ برای جای خاصی نمی خوام. می خوام بنویسم و بذارم....

(به میانه ی حرفم می دود و می گوید)

- چیزی به اذون نمونده. منم باید اذان بگم. اگه قول میدی زود تمومش می کنی. باشه مصاحبه می کنم.

خوشحال از اجازه و رضایتش، تعهد میکنم سریع سؤالهایم را بپرسم تا او هم به اذان و نمازش برسد.

کیفم را به یکی از ستونهای بیرونی مسجد، تکیه می دهم و وسایلم را بر میدارم. می گوید: من باید کارمو انجام بدم. یه جا وانمی ستما. اینطوری میتونی مصاحبه کنی؟!

قبول می کنم و مصاحببه ام را آغاز می کنم.