مشهدی حیدر آفریدون به فرزندش پیوست

مشهدی حیدر آفریدون به فرزندش پیوست

غلامحسین عیالبار: در پسین جمعه مؤرخ 12/10/1393 مشهدی حیدر آفریدون بعد از چند ماه دست و پنجه نرم کردن با بیماری به فرزند شهیدش پیوست.

پیکر ایشان در ساعت 14:00 مؤرخ 13/12/1393 از سردخانه بهشت سجاد برازجان با حضور با شکوه بسیجیان و رزمندگان هشت سال دفاع مقدس، خانواده شهیدان و ایثارگران، آزادگان و همولایتی هایش و مدیران ادارات و فرماندهان نظامی و انتظامی و امام جمعه محترم آبپخش تا بهشت امیر(ع) روستای دشتی اسماعیل خانی از تابعه آب پخش تشیع و پیکر مطهرش در جوار مرقد مطهر فرزندش سردار شهید عباس آفریدون به خاکسپرده شد.

شایان ذکر است، مراسم یادبود و ختم این مرحوم و مغفور در عصر یکشنبه و دوشنبه 14 و 15 دیماه 1393 در مسجد امام جعفر صادق(ع) برازجان منعقد می باشد.

 خانواده محترم سردار شهیدآفریدون

درگذشت پدر مهربان تان مرحوم مشهدی حیدر آفریدون را به شما و خانواده محترمتان تسلیت عرض نموده، برای شادروان از درگاه خداوند متعال طلب مغفرت و همچنین برای شما و سایر بازماندگان صبر جمیل و اجر جزیل خواهانیم غلامحسین و هادی

اندریان

از آن زمان که بیاد داریم و از بزرگان روستا شنیده ایم و دیده ایم عالمان زیادی در روستای اندریان بوده اند و هم اکنون نیز علمای دینی و علمی زیادی نیز از روستای اندریان وجود دارند که مایه مباهات و فخر همه اهالی بوده و خواهند بود

روحانیان بزرگی در این روستا زیسته و به نشر دین اسلام خدمت کرده اند که میتوان از آن جمله به چندین نفر اشاره کرد

مرحومین حاج ملا عبدالکریم مشهور به حاج آخوند یا حاج ملا کریم و فرزند ایشان حاج میرزا عباس که هر دویشان در روستای اندریان و منطقه به بزرگی و نیکی یاد می کنند

مرحوم حاج میرزا ابراهیم بیگمحمدی دایی بزرگوار بنده و برادرزاده حاج آخوند که مورد احترام اهالی روستای اندریان و حتی روستاهای همجوار و منطقه بود حدود ده دوازده سال است که به رحمت خدا رفته اند

مرحوم حاج میرزا حسن عابدی که روحانی بزرگوار و حکم ایشان در منطقه به مثابه حاکم شرع و نافذ بود و دعاوی اهالی روستای اندریان و روستاهای همجوار را حل و فصل می کرد.

مرحوم حاج میرزا حاج آقا بزمی عموی بزرگوار بنده حقیر که چهره ایشان را به سختی به یاد می آورم و در سال 1354 به رحمت خدا رفته اند.

اون دیگه چرا مُرد؟!؟

دختره زنگ زده رادیو آوا با گریه میگه:
آقا خواهش میکنم ترانه وایسا دنیای مرحوم مرتضی پاشایی را پخش کنید.
مرده میگه خانم ترانه وایسا دنیا مال مرحوم مرتضی پاشایی نیست مال رضا صادقیه.

دختره جیــــــ ــــــغ میزنه: ای خدا اون دیگه چرا مُرد؟!؟

ذکر یونسیه چیست ؟

ذکر یونسیه یعنی گفتن: لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین.
آیه 87، سوره انبیا
مرحوم آیةالله سید علی شوشتری و ملا حسینقلی همدانی و سید اکبر کربلائی و سیدعلی آقا قاضی تا جناب استاد آیةالله کشمیری همگی اتفاق بر این استغفار کامل آن هم در سجده داشتند.
آثار و برکات ذکر یونسیه
1-پیامبر گرامى (صلى الله علیه و آله و سلّم): هر بیمار مسلمانى که این دعا را بخواند، اگر در آن بیمارى (بهبودى نیافت و) مرد پاداش شهید به او داده مى شود و اگر بهبودى یافت خوب شده در حالى که تمام گناهانش آمرزیده شده است .
2-.رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلّم): آیا به شما خبر دهم از دعایى که هرگاه غم و گرفتارى پیش آمد آن دعا را بخوانید گشایش حاصل شود؟ اصحاب گفتند: آرى اى رسول خدا. آن حضرت فرمود: دعاى یونس که طعمه ماهى شد: لا اله الا انت سبحانک إنّى کنت من الظالمین.
3- امام صادق (علیه السلام): عجب دارم از کسى که غم زده است چطور این دعا را نمى خواند لا اله الا انت سبحانک انى کنت من الظالمین چرا که خداوند به دنبال آن مى فرماید: فاستبجنا له و نجیناه من الغم و کذلک ننجى المؤ منین (ما او را پــاسـخ دادیم و از غم نجات دادیم و این چنین مؤ منان را نجات مى دهیم )
4-مرحوم کلینى نقل مى کند: مردى خراسانى بین مکه و مدینه در ربذه به امام صادق (علیه السلام) برخود و عرضه داشت : فدایت شوم من تا کنون فرزنددار، نشده ام ، چه کنم؟
حضرت فرمود: هرگاه به وطن برگشتى و خواستى به سوى همسرت روى آیه ، و ذالنون إذ ذهب مغاضبا فظنّ أن لن نقدر علیه فنادى فى الظلمات ان لا اله الا أنت سبحانک إنّى کنت من الظالمین را تا سه آیه بخوان إنشاء الله فرزنددار خواهى شد.
ختم های ذکر یونسیه
ختم های این ذکر شریف «400» «700» «1001» «3000» «4000» «7000» بار گفته اند؛ که بستگی به دستور استاد و قابلیت طالب دارد، اما عدد 400 برای همه، آن هم شبها بعد از نماز عشاء تا هر وقت شب در سجده، نافع است.
چون این ذکر به معنی استغفار است در آن هیچ عوارضی نیست. برای دیدن حالات برزخی مؤثر است.
برای تقویت نفس و قلب و مکاشفات بسیار خوب است و برای رفع حجب و نورانیت مؤثر است و استجابت دعا و نجات مؤمنین، از طرف خدا شامل گوینده آن می شود
تجرّد، با مداومت این ذکر حاصل میشود، چنانکه برای مرحوم سید هاشم حداد سه روز حالت تجرّد برزخی اتفاق افتاد، که البته مکاشفه؛ این طول زمانی را ندارد.
مرحوم آخوند ملا حسنقلی همدانی: هر قدر، در هر وقت بتوانید؛ این ذکررا بگوئید.
مرحوم شیخ محمد بهاری در تذکره المتقین: سالک در اواسط کارش این ذکر را بگوید ( عددش به ابجد 2374)
حضرت استاد از قول مرحوم سیدهاشم حداد نقل کردند که ذکر یونسیه برای معرفت نفس و معرفت ربّ مؤثر است، و خودش به ذکر یونسیه مشغول بود.
وقتی سـوال کردم در ایام فراغت، همانند راه رفتن و نشستن، چه ذکری برای نورانیت قلب و رفع حجب خوب است؟
فرمود: ذکر یونسیه.
می فرمود: عدد 3000 به بعد برای کاملین «سالکینی که از مراحلی و منازلی عبور کرده اند» می باشد.
جناب استاد مدت زیادی در نجف 3000 مرتبه این ذکر را در سجده می گفتند.
ازبسیاری از بزرگان این ختم با عدد 400 مرتبه در سجده خصوصاً در میان نماز مغرب وعشاء و یا قبل از اذان صبح و یا قبل از اذان صبح و یا بین الطلوعین جهت افاضات روحانی نقل شده است، و این یکی از ختوماتی است که معمولاً اساتید در ابتدای سلوک به شاگردانشان توصیه می کنند. ناگفته نماند که این ختم به منزله ی توبه ای حقیقی است اگر خالصانه برای خدا بجای آورده شود، اثر شگرفی در پیشبرد انسان دارد.
وقتی از مرحوم آیةالله کشمیری پرسیدند بهترین کار برای سالک در کدام یک از اعمال عبادی است؟ فرمودند: بهترین آن سجده است که ذکر یونسیه در آن گفته شود. و فرمودند: امان ذکر یونسیه موجب اتصال به ارواح و باز شدن چشم برزخی میگردد.
آفتاب خوبان، اثراستاد سیدعلی اکبر صداقت
این ذکر شریف اثر بسیار عجیبی در رفع غم و اندوه دارد.
امام صادق (علیه السلام) فرمودند: تعجب می کنم از چهار کس که چهار نوع گرفتاری دارند چگونه به این چهار چیز پناه نمی برند.
از جمله اینها فرمودند: تعجب می کنم از کسی که دچار غم و اندوه شده است اما به این سخن پناه نمی برد، زیرا که حقتعالی در دنباله آن فرموده: «و نجیناه من الغم و کذلک ننجی الموءمنین» یعنی ما او را «حضرت یونس را به سبب این سخن» از غم و اندوه نجات دادیم و اینگونه ما مؤمنان را نجات می بخشیم.
منبع: اقتباس از کتاب راهنمای گرفتاران

شاعری از دیار مهران

عبدالرحیم بن مصطفی بن محمد زمان آل عباس(عفالله عنهم) معروف و متخلص به روزبه از فضلای این منطقه وساکن انجیره بوده است که در فاصلۀ زمانی بین سالهای 1330ه.ق تا 1420-30ه. ق می زیسته است. نزدیک به ده سال قبل در قطر وفات نمودند و  نگارنده خود به یاد دارد که در مسجد جامع لمزان بر ایشان نماز میت غایب خوانده شد.

طبع شعری روانی داشته است و کتابی در نظم به عنوان «جلب الخواطر من عمق الضمائر» چاپ 1411 ه. ق (1990 میلادی) در چاپخانۀ خلیج در کشور قطر به چاپ رسانده است.

آنطور که از این کتاب بر می آید ایشان در سال 1366 ه.ق به جهت محبت واعتقادی که به آقای کنچی(مرحوم آغا سید یوسف) داشته است به صرافت افتاده است تا توصیف نامه ای از ایشان به نوای مثنوی مولوی(یعنی در وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن) بسراید.چون در مجلس آقا ترجمۀ منظوم کتاب مولود برزنجی از همت بستکی را می خوانده است وآقا توصیه کرده اند نوای آن سرد است  وباید به نوای مثنوی خوانده شود. چون روزبه نتوانسته بود مولود برزنجی را به نوای مثنوی بخواند (ظاهراً مولود برزنجی در نوای مفاعیلن و تقاضای آقا نوای فاعلاتن بوده) دست به سرایش توصیف نامه ای از خود آقا سید یوسف زده است که با  بیت:

حمد معبودی کنم از جان ودل                        کافریده آدمی از آب وگل

شروع می شود والبته در بیت های معدودی قافیه نیز مشکل دارد همچنین به سبب رعایت وزن شعر، بعضی کلمات نیز اجباراً کشیده تلفظ می شوند. اما بر روی هم رفته حکایت از ذوق وطبع ایشان دارد ومنبع مکتوب ومستندی است از احوال و وصف کسی که کنچی به واسطۀ او معروف ومشهور شد.

در پایان این مثنوی خود را چنین معرفی می کند:

داعی آقای مولانا که است؟                       این فقیر عبدالرحیم روزبه است

والدم شیخ مصطفای نیکنام                        رحمت حق بر روان او مدام

بستکی اصلم نسب عبّاسیان                      ساکن انجیره قرب لیمزان...

در این کتاب حوادثی همچون زلزلۀ های گوده  و لار  ونیز سیل خانمان برانداز قصبۀ بستک، مدح علامه الشهیر محمد علی خالدی وتاریخ تاسیس مدرسه سلطان العلما، بیان کرامات شیخ حسن مدنی در قصۀ معروف زنده به گور، مرثیه هایی برای سید یوسف کنچی، شیخ محمد نور مدنی  شیخ لاور، حادثۀ ناگوار سقوط هواپیمای ایرانی در خلیج فارس و... به نظم کشیده شده است.

نمونه ای از نظم اوکه ظاهرا  مربوط به اوان شاعری وی می باشد مربوط به ساخت وتاسیس بنگلۀ کوران  است که البته جز در دوسه مورد اشکال قافیه ، مجموعا وزن سلیس  روانی دارد. قالب شعر دوبیتی های پیوسته (چهار پاره) است .  وزن آن دوری است(مستفعلن فعولن مستفعلن فعولن). در اشعار شعرای کلاسیک فارسی این وزن در یک مصراع قرار می گرفته است که مرحوم روزبه آن را نصف کرده و به صورت دو مصراع در آورده است.

«تاریخ تاسیس بنگلۀ کوران که در 17 کیلومتری قریۀ انجیره در غربی قریۀ مذکور واقع است حسب الامر مرحوم محمد رشاد خان سطوت زاده بنیان کرده ام وبه همان مناسبت سروده ام (1364هجری)»

جای خوشی به دوران                         مو اُمنَدی  چو کُوران

دایم خوش است خصوصاً                      در موسم بهاران

آبش ز جویبار است                             شیرین وخوشگوار است

دل می شود مفرّح                              هم کوه و هم شکار است

در موسم زمستان                               اطراف آن چو بستان

صحرای ان صفا دار                              یابد فرح دل وجان

به به چو مردمانِن                                خوشرو وخوش زبانِن

 خوش خُلق وبا تواضع                          محبوب ومهربانِن

آقای سطوت زاده                                دست کرم گشاده

یارب به جود و فضلت                           عمرش بکن زیاده

... بر روی تلّ دریا                               بنگله شد مهیّا

خوش با صفا ودلگیر                            موزون وچفت ودلخواه

هرساله عید نوروز                             آن خان به بخت فیروز

سازد نزول اجلال                              در این محل سه چار روز

...هرگاه که با دلی شاد                     اینجا گذارتان افتاد

دور از غم زمانه                                از روزبهی کنید یاد

کوران که بوده آباد                             امسال گذارم افتاد

حالا دگر خراب است                         خوبیش رفته بر باد

آن روز ما به سر شد                         جای پدر پسر شد

کوران وفاریابش                               از دست او به در شد

بنگله گشته ویران                            نه داخل است نه بیران{بیرون}

کوران اولی نیست                           شد جای دل نگیران