703-سنگ جواهری هیدنیت

 نام هیدنیت برگرفته از کاشف آن آقای هیدن (Hidden) است که در سال ١۸٧٩این کانی را در کارولینای شمالی پیدا کرد.هیدنیت در طبیعت به رنگ سبز روشن دیده می شود که رنگ آن به دلیل حضور عنصر کروم در کانی می باشد. این کانی دارای پدیده ی چند رنگی می باشد که شامل: آبی مایل به سبز، سبز زمردی و سبز مایل به زرد هستند. دو فاکتور مهم در ارزش گذاری این کانی، رنگ و شفافیت هستند به همین دلیل هر چه رنگ کانی سیرتر باشد ارزش بیشتری دارد. لازم به ذکر است گرما و نور زیاد باعث کمرنگ شدن این کانی می شود. برای پرداخت و تمیز کردن نباید آن را وارد آلتراسونیک کرد چون موجب تغییر رنگ کانی می شود. هیدنیت ها نسبتاً سختی خوبی دارند ولی به دلیل تورق کامل در مقابل ضربه و فشار آسیب پذیر هستند. ممکن است در هنگام مخراجکاری لبه های سنگ پریده  شود. کانی هایی مانند بریل،کریسوبریل، دیوپسید، زمرد کمرنگ و تورمالین سبز رنگ از لحاظ ظاهر خیلی شبیه هیدنیت هستند.از تولید کنندگان بزرگ این کانی می توان به کشورهای برزیل، آمریکا، برمه، ماداگاسکار، افغانستان و چین اشاره کرد.اعتقادات:  برای درمان هیجانات شدید، تشویش ها، حساسیت ها و زود رنجی به کار می رود.  اسامی دیگر:  اسپودومن سبز.

پرستوی دمگاه صورتی Red Rumped Swallow

نام فارسی: پرستوی دمگاه صورتی – چلچله ی دمگاه حنایی

نام محلی: ...

نام محلی پیشنهادی: پِلِسرو دُم حِناوی

نام علمی قدیم: Hirundu daurica

نام علمی جدید: Cecropis daurica

نام انگلیسی: Red Rumped Swallow - Lesser Striated Swallow

پرستوی دمگاه صورتی از راسته ی گنجشک سانان Passeriformes و تیره ی چلچله ییان Hirundinidae  می باشد.

این پرنده حدود 17 سانتی متر طول دارد. اندازه، شکل و سیاهی روتنه اش مانند چلچله است یعنی تارک و پشتش آبی پر رنگ با جلای فلزی است. بال ها و دمش تقریباً سیاه است. به واسطه ی طوق پشت گردن و دمگاه حنایی (بلوطی) رنگش، به آسانی از چلچله تشخیص داده می شود. زیرتنه و پرهای پوششی زیر بال ها، به رنگ نخودی سفید، با رگه های کمرنگ تر است که در پرواز به خوبی دیده نمی شود. پوشش زیر دُم سیاه است و بر خلاف پرستو و پرستوی دمگاه سفید، فاقد نوار سینه و نوار سفید دُم است.

پرنده ی جوان قهوه ای تر و کمرنگ تر با رگه های نخودی روتنه، طوق و دُمگاه کمرنگ تر و پرهای بیرونی دُم نیز کوتاه تر است. پروازش آرام و با شکوه است و پشت سر هم بر روی هوا سُر می خورد و معمولاً موقع سُر خوردن دُم خود را بسته نگه می دارد.

پرستوی دمگاه صورتی از حشرات تغذیه می کند. در مناطق باز، صخره های مشرف به دریا، زیر پل ها و در نواحی مسکونی به سر می برد و در غارها، شکاف سنگ ها و زیر پل ها مانند چلچله آشیانه را با دهانه ی کوزه مانند از گِل می سازد و معمولاً بین 3 تا 6 تخم در آن می گذارد.

در ایران تابستان ها ... ادامه ی مطلب

در بخش کوخرد و شهرستان بستک این پرنده بیشتر در دیواره ی داخلی سقف آب انبارهای مخروطی شکل آب شیرین (بِرکه ها)  و معمولاً در جاهایی که آب و گل در دسترس می باشد مانند اطراف دریاچه ی سدها و یا نزدیک مزارع کشاورزی لانه ی کوزه ای شکلش را می سازد.

 پرستوی دمگاه صورتی زیر گونه ها ی مختلفی دارد که بیشتر در آسیا و اروپا پراکنده هستند. این زیر گونه ها عبارتند از:

Daurica,  japonica, nipalensis, rufula, domicella, kumboensis, emini, melanocrissus, erythropygia, hyperythra

زیر گونه ی موجود در ایران از نوع rufula می باشد.

این پرنده در گذشته جزء Hirundo طبقه بندی می شد و با نام علمی Hirundu daurica شناخته می شد اما اخیراً با توجه با پژوهش های DNA  که بر روی این پرندگان صورت گرفته، این طبقه بندی تغییر کرده و پرستوی دمگاه صورتی جزء Cecropis قرار گرفته است. و هم اکنون با نام علمی Cecropis daurica معرفی می شود.