بسم الله الرحمن الرحیم
نطفه از بین رفتن قبح اهانت به اهل بیت رسول الله (ص) قبل از یزید شکل گرفت زمانیکه در مورد شکستن ارزش مقام نبوی ضمن نسبت دادن احادیث جعلی به پیامبر(ص) که شخصیت پیامبر (ص) را پایین می آورد سعی در بالا بردن ارزش مقام خلیفه مسلمین داشتند شبهه ای هم مطرح کردند که آیا وقتی شما در سفر هستید کسی که از سوی شما جانشین شما در خانواده تعیین شده مقامش بالاتر است یا آن کسی که از سوی شما به سوی خانواده فرستاده می شود ؟!! ( نتیجه اینکه پیامبر (ص) تنها فرستاده خداست و خلیفه جانشین و نماینده خداست بنابراین مقام خلیفه بالاتر است ... با این سیاستها مردم سست ایمان را فریفتند )
در زمان فلانی نقل احادیث پیامبر (ص) ممنوع شد و شعار فقط قرآن کافیست در همه بلاد و در منابر سر داده می شد ( سؤال اینجاست که اگر قرار بود فقط قرآن کافی باشد پس چرا رسول خدا (ص) این همه حدیث فرمودند ؟! )
آیات قرآن جوری تفسیر می شد که با رأی خلیف موافقت و متابعت داشته باشد حتی طوری که تکمیل کننده رأی و نظر خلیفه باشد . تا جاییکه مشارکت در نزول وحی هم به خلیفه نسبت داده شد . طیالسی در مسند خود آورده است : فلانی می گوید : من و پروردگار موافقت داریم ؛ زمانیکه آیه ولقد خلقنا الانسان من سلالة من طین ... نازل شد من گفتم : تبارک الله احسن الخالقین . پس از آن این آیه نازل شد که فتبارک الله احسن الخالقین . (مسند طیالسی ج9 ص42)
و یا اینکه من به پیامبر (ص) گفتم : یا رسول الله (ص) چه می شد ما مقام ابراهیم را جایگاه نماز (مصلّی) قرار می دادیم ؟ به دنبال پیشنهاد من ، آیه واتخذوا من مقام ابراهیم مصلّی ... نازل شد .
یک سیاست عجیبی هم داشتند که وقتی اشتباهات فراوانی از سوی خلفاء صورت می گرفت می گفتند : خلیفه به جرم فسق و ظلم و زیرپا گذاشتن حقوق مردم از خلافت عزل نمی شود و جایز نیست به خاطر اینگونه اعمال علیه او قیام کنند بلکه لازم است به وی پند و اندرز بدهند و او را از عذاب خدا بیم دهند زیرا احادیث در این مورد چنین دستور می دهد . (شرح نووی امام علمای حدیث بر صحیح مسلم ج12 ص229)
و اینطور عمل شد که کشتن فرزند پیامبر (ص) چون به دستور خلیفه وقت ( یزید ملعون ) شکل گرفت حتی امری ثواب جلوه کرد و حتی امثال شبث بن ربعی به شکرانه قتل مولایمان حسین علیه السلام مسجدی در کوفه بنا نمودند .
شیعه و محب امیرالمؤمنین و امام حسین علیه السلام باید همواره تاریخ اسلام را مطالعه کند تا بداند چه حرکت همه جانبه ی عظیمی بعد از پیامبر (ص) برای رسیدن به قدرت شکل گرفت و چه ظلمی به خاندان رسالت وارد شد شیعه باید ریشه ها را بررسی کند . فأسأل الله الذی اکرمنی بمعرفتکم که در زیارت عاشورا می خوانیم اینگونه حاصل می شود . اشکها و عزاداریها اینگونه آگاهانه می شود وگرنه معلوم نیست با ظهور امام عصر ارواحنافداه در لشکر یزید می ایستیم یا در لشکر امام حسین علیه السلام و یا از ترس جان در پستوی خانه هایمان پنهان می شویم همانطور که برخی بزرگان و علمای دین در کوفه اینطور شدند .
از مظلومیت مولایمان حسین علیه السلام چه بگویم که وقتی ارباب من و شما خطاب به لشکر ابن زیاد می فرماید : یا قوم قد قتلتم شیعتی و اهل بیتی و قد بقی هذا الطفل ... ان لم ترحمونی فارحموا هذا الطفل ... ای مردم !! پیروان و اهل بیت مرا کشتید تنها این کودک باقی مانده که از تشنگی لبانش را بر هم می زند او را جرعه ای آب دهید ... هنوز جملات امام علیه السلام تمام نشده تیر به گلوی شش ماهه می زنند ..
جناب مختار سقفی رحمت الله علیه دستور داد سنگدل ترین افراد سپاه یزید را حاضر کنند ؛ از او پرسید در کربلا صحنه ای بود که دلت به درد آید ؟ جواب داد : من کسی بودم که در تمام مصائبی که به حسین (ع) وارد می شد دست می زدم و هلهله می کردم اما یکجا دلم به درد آمد ؛ آن لحظه ای که حسین (ع) طفل شش ماهه اش را که کشته شده بود زیر عبا مخفی کرده بود یک قدم به سمت خیمه می رفت و یک قدم بر می گشت ... گویا روی برگشتن به خیمه ها را نداشت تا جواب مادر طفل را بدهد ... لاحول ولا قوة الا بالله
اینگونه شدند عاشق و شیدای حقایق،
آنجا که ازفتنه ی کین چیزی نمانداست،
جز دشت بلا و حرم و گنبد عاشق،
آنسوی مگر کییست که اینگونه بسویش،
چون سیل خروشان شده است قافله ی عشق،
آنسوی مگر چیست که خون شد دل عاشق،
آنجا ز غم خون چکد از چشم شقایق،
آری درست است از دیدگاه منافقین آن ها خلقی قهرمان هستند زیرا ۳۰ سال است که در حال جنگ هستند اما با چه کسی ؟
آیا تا کنون رهبری منافقین از خود پرسیده در زمانی که کشور نیاز به کمک مردمش و در آن زمان که اکثر جوانان راهی جبه های جنگ شدند این خلق قهرمان کجا بودند یا نه چرا رودر روی کشورشان ایستادند؟ مگر نام گروه آنان سازمان مجاهدین خلق ایران نبود ! اگر این فرقه ماهیت ایرانی دارد و خود را خلق قهرمان ایران معرفی می کند چرا در هیچ چالشی پشت سر مردم کشورش نبود بلکه همین مردم بیشترین ضربات را از همین خلق قهرمان دیده اند .
آیا عملیات های فروغ و مروارید به اصطلاح خودشان پشتیبانی از مردم بیگناه کردستان ایران و عراق نبود ؟ کشتار مردم بیگناه را اصلا کنار بگذارید.
بهتر است اینگونه بگوییم در کدام یک از کارهای این فرقه جز آسیب دیدن مردم ایران و تحمل رنج جدید سودی دیگری برای ملت داشت ، چرا فرقه ایی که خود را قهرمان می داند از دید مردم کشورش منافق خوانده می شود ؟
آیا برای خلقی قهرمان ، جایز است که چنین رهبری داشته باشد که از ترس جواب دادن و خیانت های خود به مردم و سربازانش سال ها در گوشه ایی پنهان بماند !
خیانت به کشورشان چه می شود ؟ حال همکاری با صدام بماند جای خودش جواب این همه کشتار در جاجای کشورشان را چه می خواهند بگویند ؟!
آیا خلقی که خود را قهرمان می نامد باید تمامی افتخاراتش ، خیانت به ملتش باشد اگر اینگونه است چطور می توان آن ها را قهرمان نامید
آیا شایسته است آنان را ایرانی نامید !
بله این گونه است از نظر مردم ایران مجاهدین خلقی است که هیچگاه قهرمان نبود