نقش تکنولوژی آموزشی در یادگیری تهیه کننده :ناصر رزم طلب
مقدمه :
امروزه وسایل کمک آموزشی ، اعم از ساده یا پیچیده ، به عنوان ابزاری برای ایجاد تسهیل در امر تدریس و یادگیری در نظامهای آموزشی به کار می روند . این وسایل از حیث اینکه تئوری و عمل را با هم ترکیب کرده ،باعث ماندگاری یادگیری و تنوع بخشی در کلاس درس شوند ، دارای اهمیت هستند . با توجه به پیشرفت های علمی و تکنولوژیکی در عصر حاضر ، وسایل کمک آموزشی به عنوان یک رابطه توانسته اند نقش خود را به خوبی ایفا کنند . این امر زمانی تحقق می یابد که معلمان مهارتهای لازم را برای کاربرد این وسایل داشته باشند . سرچشمه تمام تحولات و نوآوری های آموزشی در جامعه ، تجارب و نتایج تحقیقات علمی و عملی دانشمندان و صاحبنظران علوم اجتماعی و علوم تربیتی است . در نگرش جدید آموزشی ، مدرسه برای شاگرد است ، نه شاگرد برای مدرسه . بنابراین توجه به رغبت و پرورش عواطف و استعدادهای کودک بسیار مهم تر از دانشی است که کودک باید یاد بگیرد . در این بین مدرسه مهم ترین مکان و شایسته ترین جایی است که نتیجه تجارب و یافته های دانشمندان مورد ارزیابی قرار می گیرد . در تمام نظام آموزشی ، معلم نقش کلیدی دارد . انتظار جامعه از مدرسه و معلم این است که نوجوانان را برای زندگی واقعی در جامعه فردا تربیت کند . امروزه نگرش اندیشمندا ن نسبت به اهداف ، فلسفه و مقاصد تربیتی به کلی دگرگون گردیده است . این تحولات و تفاوت اندیشه ها به سبب نتایج حاصل از کاربرد روشهای تعلیم و تربیت در گذشته ، نیازهای جامعه امروز و پیش بینی نیازهای جامعه فردا بوجود آمده است . یادگیری زمانی اتفاق می افتد که عوامل چیزی در کنار هم قرار گیرند از قبیل : فضای آموزشی ، محتوای آموزشی ، قوانین و مقررات ، وضع جسمی و روحی معلم و سایل کمک آموزشی . استفاده از وسایل کمک آموزشی در جریان تدریس باعث می شود که مطالب مطرح شده در ساخت شناختی شاگرد جا بگیرد و دانش آموزبه یادگیری معنی دار نائل شود .
به گزارش مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش وپرورش در پی برداشت نادرست برخی رسانه ها نسبت به جوابیه ارسالی این وزارت خانه در خصوص «ممنوعیت تنبیه بدنی درمدارس » اطلاعیه ای به شرح زیر صادر کرد.
1-وزارت آموزش و پرورش همواره از طرح دیدگاه های مختلف در خصوص مسائل نظام آموزشی استفاده کرده و نقد دلسوزانه را تحفه الهی می داند که می تواند به ارتقای نظام آموزش و پرورش کشور کمک نماید.
2-تنبیه بدنی از نظر مقررات و قوانین آموزش و پرورش ممنوع و انجام آن جرم است و با مرتکبین تنبیه بدنیبراساس قوانین و آیین نامه های مصوب برخورد جدی شده و می شود.
3-جامعه فرهنگیان کشور به عنوان مربیان و معلمان، عهده دار آموزش و تربیت دانش آموزان هستند و در این مسیر عشق، ایمان و اخلاص را سرلوحه انجام وظیفه می دانند و همواره با بهره گیری از روشهای تشویقی و انذاری مورد تأیید تعلیم و تربیت اسلامی، برای پیشبرد اهداف آموزش و پرورش بهره می گیرند.
4-در گستره نظام تعلیم و تربیت و فراوانی مدارس کشور موارد نادر تنبیه بدنی، همیشه از سوی مسئولان و معلمان محکوم است .شایسته است به جای بزرگ نمایی و تبلیغات ژورنالیستی، رسانه ها به ویژه رسانه هایی که داعیه دار آرمان ها و ارزش های دینی می باشند متعهدانه به ریشه یابی و علل وقوع آن و ارایه راه حل های عملی برایواقع نشدن معدود تنبیهات صورت گرفته بپردازند . لازم است تاکید شود نگاه جریانی، غیرحرفه ای و کلیشه ایبه مؤلفه های تعلیم و تربیت غیر مسئولانه است و با توجه به اهمیت دستگاه آموزش و پرورش ضروریست متعهدانه عمل نماییم.
5-آنچه در واکنش به جوابیه اداره کل امور تربیتی و فرهنگی معاونت پرورشی و فرهنگی این وزارتخانه از سوی آن رسانه اعلام شده است. در خوشبیانه ترین حالت برداشتی غلط از یک تحلیل علمی در باب روش های تشویق و تنبیه است به گونه ای که درج تیتر «پیشنهاد قانونی شدن تنبیه بدنی» علیرغم تاکیدات قانونی و توصیه های مسئولان و برخوردهای صورت گرفته با متخلفان تنها اقدامی برای مشوش کردن اذهان خانواده ها و دلسوزانه نظام تعلیم و تربیت است. تنبیه یعنی روش های بازدارنده و تنبیه بدنی یعنی اعمال خشونت . موضع علمی آن جوابیه این بوده است که روش های بازدارنده موجود ناکارآمد است و باید در آن تجدید نظر اساسی صورت گیرد اما تنبیه بدنی همچنان از نظر صاحب نظران تعلیم و تربیت و مقررات آموزش و پرورش و نگاه مسئولان آن نامطلوب، غیرموثر و محکوم است .
6-معلمان عزیز کشور علاوه بر شغل شریف معلمی عموما خود نیز پدر ومادر هستند و امانت های مردم را همچون فرزندان خود گرامی می دارند و به هیچ وجه تنبیه بدنی گلهای بوستان باغ تعلیم و تربیت را شایسته ی شأن والای معلمی نمی دانند و نادر اتفاقات رخ داده را خروج از دایره اخلاق معلمی می دانند.
در پایان به صراحت اعلام می شود که منظور از تنبیه، مجموعه روش های باز دارنده به استثنای تنبیه بدنی است که در ماده 76 آیین نامه اجرایی مدارس به طور کامل تصریح و تشریح شده است و وزارت آموزش وپرورش همواره به همکاران محترم آموزشی و تربیتی توصیه نموده است که از موارد احصاء شده در ماده فوق الذکر برای راهنمایی و تربیت دانش آموزان استفاده نمایند.
تاثیر المپیاد ورزشی برخلاقیت همکار تربیت بدنی
همکار گرامی سرکار خاتم رضوان حاجی زاده با الگو برداری از المپیاد ورزشی در طرح حیاط پویای دبیرستان حکمت و سمیه بروجرد با کمک دانش آموزان ابتکارات زیبایی خلق کردند
شایان ذکر است این طرح از طرف معاونت تربیت بدنی و سلامت استان مورد تایید قرار گرفته است.
جهت مشاهده سایر تصاویر به ادامه مطلب بروید
جهت مشاهده سایر تصاویر به ادامه مطلب بروید
در نشست کارشناسان امور شاهد و ایثارگران استان مطرح شد:
مدیر کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه گفت: تعلیم و تربیت عبادتی است بزرگ و به استناد آیات و روایات بهترین کار تعلیم و تربیت است و چه پسندیده که برای فرزندان شهدا و ایثارگران باشد.
به گزارش اداره روابط عمومی آموزش و پرورش کرمانشاه، سلیمان محبی مدارس شاهد را مورد اعتماد مردم دانست و افزود: این مهم از حضور گسترده اولیا در ثبت نام فرزندانشان در این مدارس مشاهده می شود.
محبی مدارس شاهد را مورد وثوق ارزیابی کرد و اظهار داشت: از آنجا که سعی آموزش و پرورش همیشه در به کارگیری نیروهای توانمند در این مدارس بوده است، خوشبختانه ابعاد تعلیم و تربیت در این مدارس به خوبی انجام می گیرد.
وی افزود: وظیفه ما در مدارس شاهد به مراتب از سایر مدارس بیشتر است چرا که فرزندان شهدا و ایثارگران در این مدارس مشغول تحصیل می باشند و باید بیش از دیگران تعهد داشته باشیم.
مدیر کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه تاکید کرد: امروز برای اینکه بتوانیم مشکلات آموزش و پرورش را حل کنیم باید نگاه ویژه ای به آموزش و پرورش پدید آید و این نیازمند عزم ملی و مدیریت جهادی است.
وی در ادامه با اشاره به سخنان مقام معظم رهبری(مدظله العالی) در خصوص آموزش و پرورش که فرمودند: «هر مقدار در آموزش و پرورش هزینه کنیم، سرمایه گذاری مضاعف می باشد»، صرف هزینه در آموزش و پرورش را سرمایه گذاری برای آینده عنوان کرد.
همه ناکامی ها در ترببت دینی به صورت عام و تربیت مهدوی به صورت خاص ناشی از طبیعت تدریجی تربیت نیست ، بلکه بسیاری از آنها ناشی از سوء فهم و عمل نسبت به تربیت دینی و مهدویت بوده است. ترببت دینی تربیتی بر اساس مفاهیم و معیارهای دینی است . هرگاه این مفاهیم و معیارها ، مورد بد فهمی قرار گیرد ، حیطه آنها ، به غلط ، بیشتر یا کمتر از آنچه هست ، ارزیابی شود ، ویا در مواجهه با مسائل نو ظهور عصر و دوران به صورت نا بجا مورد استفاده قرار گیرد ، آسیب هایی در تربیت دینی آشکار خواهد شد. منظور از سلامت در تربیت دینی ، بازشناسی مفاهیم و معیارهای دینی ، به دور از اختلالهای مفهومی و مصداقی و مشخص نمودن نتایج مثبت به کارگیری آنها در تربیت است. آسیب شناسی تربیت مهدوی ، بازشناسی موارد سوء برداشت و یا سوء عملکرد در جریان تربیتی مهدویت است .