دشتی اسماعیل خانی در بیست و هشتم ماه صفر سیاهپوش و عزادار بود

دشتی اسماعیل خانی در بیست و هشتم ماه صفر سیاهپوش و عزادار بود

غلامحسین عیالبار: در سالروز وفات نبی مکرم اسلام و خاتم الانبیاء حضرت محمد مصطفی (ص) و سبط اکبرش حضرت امام حسن مجتبی(ع) عاشقان نبوی و محبان علوی روستای دشتی اسماعیل خانی از تابعه بخش آب پخش در شب و روز بیست و هشتم ماه صفر 1436 سوگواری کردند.

مردم ولایتمدار روستا در ساعت 8:30 با تجمع در زیر علم امام حسین(ع) واقع در میدان امام حسین(ع) (مکان اجرای نمایش تعزیه روستا) از این مکان مقدس یاد شده با عبور از خیابان سردار شهید حسین رحیمی تا مسجد ولی عصر(عج) چاووش خوانی، زنجیر زنی و سینه زنی کردند و سپس با حضور برادران سوگوار در مسجد ولی عصر(عج) و خواهران عزادار در حسینیه فاطمه الزهراء (س) زیارت حضرت رسول(ص) تلاوت و با مداحی ذاکرین اهل بیت(ع) سینه سنتی برگزار و عزاداران نبوی و علوی با سخنرانی و روضه خوانی حاج آقا حامد معین روحانی مستقر در روستا و نادر اعثصامیان مداح اهل بیت(ع) بر مظلومیت رسول خدا(ص) و سبط اکبرش امام حسن مجتبی(ع) گریستند. و با گلبانگ محمدی(اذان) صف نماز جماعت ظهر و عصر را به امامت حاج آقا حامد معین امام جماعت روستا بستند و سپس سوگواران و عزاداران در مسجد و حسینیه یاد شده طعام نذری متبرک به پیامبر عظیم الشأن اسلام حضرت محمد(ص) و سبط اکبرش امام حسن مجتبی(ع) تدارک دیده شده را تناول کردند.

شایان ذکر است، اقامه مجلس سوگواری و عزاداری ماه صفر، در دهه سوم ماه صفر هر شب عزاداری و روضه خوانی روستا بعد از قرائت زیارت عاشورا از ساعت 20:15 در مسجد ولی عصر(عج) و حسینیه فاطمه الزهراء(س) شروع و برپا می شد.

همچنین اضافه می کنم، در روز شهادت ثامن الحجج امام رضا(ع) عاشقان و دلدادگان امام رضای غریب از حرم امامزاده محمد باقر(ع) تا حرم امامزاده امیرالمؤمنین(ع) روستای دشتی پیاده روی و در این مکان مقدس با تجمع بزرگ خود به عزاداری خواهند پرداخت و در پایان از سوگواران و عزاداران پذیرایی متبرک به امام هشتم بعمل خواهد آمد.

شلیک یک روشنفکر به یک جنازه!

جناب اباذری به سبک تمام خورده روشنفکر‌های دیگر وقتی می‌بیند که مردم به چیزی غیر از آنچه برای او مهم است توجه نشان می‌دهند، با عصبانیتی عجیب، تمام جامعه را به جرم هم سلیقه نبودن با خودش به نادانی متهم می‌کند اما واقعاً آقای روشنفکرنما چرا اینقدر عصبانی است؟!

به گزارش افکارنیوز، جماعت شبه روشنفکر؛ افرادی که شبیه آدم‌های باسواد حرف می‌زنند و همیشه چندتا عبارت قلمبه سلمبه هم برای کادوپیچ کردن بلاهت و نادانی‌شان دم دست آن‌ها هست، آدم‌های از خود راضی و مغروری که هر نوع تفکری غیر از خودشان را عوامانه می‌دانند، کسانی که به خاص بودن خیلی علاقه دارند و برای همین تمام زندگی‌ آن‌ها پر از ادا و اطوار است، آن‌هایی که مرعوب و شیفته و شوون چندتا اسم هستند که برای خودشان تبدیل به اسطوره شده و هیچکس حق ندارد حتی با واضح ترین دودوتا چهارتاهای منطقی کوچکترین نقدی به این بت‌های برساخته وارد کند.

خسته شدیم از تحلیل‌های این‌ها که یا فحش به دگراندیشان است یا تعاریف پرستش‌وار و بی منطقی از اسطوره‌های برساخته‌ی خودشان.

می‌دانید چرا مرتضی پاشایی تبدیل به پدیده شد؟ چرا برای بیماری او این همه دست به سوی آسمان رفت و در سوگ مرگ او از چشم‌ها شبنم چید؟ آیا می‌دانید چه چیز باعث می‌شود شوالیه نشدن حسین علیزاده صدبرابر شوالیه شدن کثیری از خرده روشنفکر‌ها بازتاب مثبت پیدا می‌کند؟ واقعا چرا؟

قبول کنید که مردم را نشناخته‌اید و هربار وقتی از درک رفتار آن‌ها که خلاف مشی شماست عاجز بمانید، تمامشان را به ابله بودن و سفاهت متهم می‌کنید طوری که انگار ملاک درستی در فکر و عمل خود شما‌یید و هرچیز با این ملاک خود خوانده جور در نیامد،‌ مردود است (که البته معلوم نیست خود شما را با چه ملاکی باید سنجید و نقد کرد؟!)

* عقده گشایی یک خرده‌پا

لابد همه در خبرها خوانده‌اند که ۱۸ آذر ماه در تالار ابن خلدون دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، نشستی با عنوان "پدیدارشناسی یک مرگ" برگزار شد و طی آن تعدادی از جامعه شناسان ایران به بررسی علل و عوامل پدیده شدن مرگ پاشایی پرداختند.

یکی از سخنرانان آن محفل یوسفعلی اباذری دانشیار دانشگاه تهران بود.

آقای اباذری در نشست یاد شده این پرسش را مطرح کرد که چه شده که می‌آیند و مسائل واقعی را که ما با آن روبرو هستیم، از ذهن ما می‌برند؟ و در ادامه گفت: این آقایی که عکسش را اینجا زده‌اند و چراغ‌ها را تاریک کرده‌اند، یک خواننده‌ی پاپ بود و پاپ در سیر موسیقی،‌ مبتذل ترین نوع موسیقی است... کسانی که می‌گویند موسیقی او را تحلیل نکن، چطور من می‌توانم موسیقی کسی را که مرده است تحلیل نکنم؟ ... مبتذل محض است... برای من خیلی جالب است که یک ملتی می‌افتند به ابتذال و در مجلس ترحیم چنین خواننده‌ای شرکت می‌کنند و توی سرشان می‌زنند و یک نفر در فیسبوک می‌نویسند که "من تا ابد می‌سوزم"...چرا مردم ایران به این افلاس افتاده‌اند؟ چطور مردم ایران به این فلاکت افتاده‌اند؟... [و وقتی با اعتراض حاضرین آن جلسه مواجه شد که چرا به خواسته‌های مردم اهانت می‌کنید، پاسخ داد: "بسیار خوشحالم که دارم توهین می‌کنم. برای اینکه این ملت نشان داده که باید بهش توهین بشود".

خب! آیا چنین فردی با چنین ادبیاتی یک دیکتاتور محض نیست؟!
* آقای روشنفکرنما چرا اینقدر عصبانی است؟

آقای اباذری به سبک تمام خورده روشنفکر‌های دیگر وقتی می‌بیند که مردم به چیزی غیر از آنچه برای او مهم است توجه نشان می‌دهند، با عصبانیتی عجیب، تمام جامعه را به جرم هم سلیقه نبودن با خودش به نادانی متهم می‌کند.

او می‌پرسد که "مگر برای تشییع جنازه‌ی "بکت" چند نفر رفتند" و بعد خودش پاسخ می‌دهد که"سه نفر" و باز ادامه می‌دهد که"این ماجرا نشانه‌ی بدی است...".

اما آقای اباذری! هرکس "بکت" را دوست نداشت، کتاب نخوانده و پرت از ماجرا نیست.

هستند کسانی که اعتقاد دارند تمام ماجرای ابزوردیسم (از آنچه اوژن یونسکو و بکت آورده‌اند تا افاضات سلف عقب مانده‌ی امروزی‌شان) همه یکسره ادا و اطوار و عاروق روشنفکری است و این توقع گستاخانه‌ایست که می‌خواهید مردم مثلا از کسی مثل "بکت" یا اقران و امثال ایرانی او استقبال کنند.

می‌شود با علم و اشراف کامل به موضوع ابزردیسم (دقت کنید با علم و اشراف کامل به موضوع ابزردیسم) نه تنها نسبت به آن بی‌‌تفاوت بود، بلکه حتی با صدای بلند اعلام کرد؛ کسی مثل "بکت" خیلی هم چندش آمیز است و ما از داستان‌های پلیسی آگاتا کریستی خیلی بیشتر خوشمان می‌آید.
*دیکتاتور درون

یکی از حضار وسط همان جلسه بلند شد و گفت شما نماینده‌ی مردم نیستید... و اباذری هم در کمال بی شرمی پاسخ داد "معلوم است من نماینده مردم نیستم. شما نماینده‌ی مردم هستید. من همین کسی هستم که دارم می‌گویم. این مردم ابله‌اند..."

اما باید گفت که خیر آقای اباذری! شما همین کسی نیستید که دارید می‌گویید؛

سال‌هاست که ارجحیت خرد جمعی بر خرد فردی به اثبات رسیده و فسلفه‌ی دموکراسی هم همین است.

اگر ما روزی دیدیم که اکثریت جماعت بر خلاف راهی که خواسته‌ایم رفته‌اند، باید نشست و اندیشید که چرا اینچنین شده؟ آیا ما در ابلاغ پیام‌هایمان به خطا رفته‌ایم یا اینکه آیا حتی این ممکن نیست که ایراد و اشتباه از خود آن پیام‌ها یا قسمت‌هایی از آن باشد؟ موجی که به راه افتاده و شُـکی که بر اثر آن به وجود آمده، باید ما را به اندیشه وادارد تا در بنیان‌های عملی خویش بازنگری کنیم و ببینیم که در چه بخش‌هایی احتیاج به تعدیل و اصلاح وجود دارد.

اما در درون بعضی‌ها یک دیکتاتور ابله زندگی می‌کند که اجازه‌ی هیچ ورودی تحول انگیز خارجی را به ذهن آن‌ها نمی‌دهد.

چنین افرادی ملاک و معیار را خودشان قرار می‌دهند نه حقیقت، درحالی که حقیقت با ملاک فردی تایید نمی‌شود، بلکه باید طریقه‌ای متفقٌ علیه بوده و چیزی باشد که جماعت آن را پذیرفته است و برای جایگزین کردن حقیقت جدید هم باید آن را به مرأی عموم گذاشت و تاییدیه‌ گرفت.

اما گر کسی خودش را ملاک قرار داد، دیگر نمی‌شود او را با هیچ ملاکی به نقد کشید و چنین شخصی زیر بار هیچ ایرادی نخواهد رفت.

آقای اباذری!‌ شما آن چیزی نیستید که می‌گویید؛ شما یک دیکتاتور ضعیف هستید، دیکتاتوری که شکر خدا قدرتی در دست ندارد والا تمام مردم جهان را به قنّاره و سُلابه می‌کشید که مطابق سلیقه‌ی او فکر کنند، بخورند، بخوابند، راه بروند، دوست داشته باشند و نداشته باشند، زندگی کنند و بمیرند.

مرگ مرتضی پاشایی یک علامت بود برای اینکه بدانیم زیر پوست شهر چه می‌گذرد.

ما همان وقتی که در هر گوشه‌ای از این شهر نوازنده‌های دوره گردی را می‌دیدیم که با دستخوش و هبه‌ی مردم روزگارشان می‌گذرد، باید تدقیق می‌شد و همین امربه ظاهر جزئی و نادیدنی در معادلات اجتماعی به حساب می‌آمد.

مردمی که حتی گاهی حاضر نیستند صد تا تک تومنی بیشتر از نرخ مصوب به راننده تاکسی بدهند یا از فروشنده هر جنسی به هزار ضرب و زور دنبال کمی تخفیف گرفتن‌اند، همین مردم بعضی از اوقات تا ۱۰ هزار تومان هم به یک نوازنده دورگرد هدیه می‌دهند یعنی ۱۰۰ برابر پولی که برایش مقابل آن راننده تاکسی یا یک خواربارفروش کوتاه نیامدند و این یعنی همان چیزی که شما بلد نیستید در نظر بگیرید و می‌خواهید به کسانی که ۱۰۰ تومن اضافه‌تر نمی‌دهند زورکی کتاب بکت بفروشید و از آنها که کاملا دلی به یک نوازنده‌ی دورگرد نیمی از حقوق روزانه‌شان را دستخوش می‌دهند، یکی از محبوب ترین خوانندهایشان را بگیرید.

مرگ پاشایی پوچی و تهی بودن تمایلات شبه روشنفکرانه را یک بار دیگر در برابر آفتاب انداخت و تبدیل به یک استدلال صریح و خلل ناپذیر علیه تفکرات این جماعت شد طوری که حالا هم هیچ عجیب نیست اگر می‌بینیم که این افراد چنین عصبانی‌اند.

آقای اباذری! مردم ابله نیستند و شما هم چیزی نیستید که خودتان می‌گویید.

این که امثال شما اصلاح شوند امری کاملا بعید است و ما از آن ناامیدیم اما درنهایت مثل همیشه اتفاقی که برای جماعت شبه روشن‌فکر می‌افتد طرد شدن از سمت اجتماع خواهد بود و آنها هم هربار طبق سنت ۲۰۰ ساله‌شان باز سعی می‌کنند از تک و تا نیفتاده و این مقبول نشدن در درگاه اجتماع را به پای خاص بودن و نخبگی‌شان بگذارند.

مردم ابله نیستند، ابله کسی است که بعد از یک عمر هنوز چشمش به دیکتاتور درونش نیفتاده یا افتاده و خودش را به ندیدن زده یا ازهمه بدتر؛ دیده و دوستدار آن شده یعنی مثل آقای اباذری.

روستای دشتی در شب و روز اربعین امام حسین(ع) عزادار بود / مراسم بیست و هشتم ماه صفر ....

روستای دشتی در شب و روز اربعین امام حسین(ع) عزادار بود /  مراسم بیست و هشتم  ماه صفر ....

غلامحسین عیالبار: مردم ولایتمدار روستای دشتی اسماعیل خانی از توابع بخش آب پخش در شب و روز اربعین حسینی عزادار بود.

عزاداران حسینی در شب و روز اربعین امام حسین(ع) و یاران با وفایش با اجتماع در زیر بیرق اباعبدالله الحسین(ع) در مسجد ولی عصر(عج) و حسینیه فاطمه الزهراء (س) شور و دلدادگی خود را با زمزمه زیارت عاشورا و زیارت اربعین، عزاداری و سینه زنی، سخنرانی و اقامه نماز ظهر و عصر به جماعت به امامت حجه الاسلام حامد معین روحانی مستقر در روستا به نمایش گذاشتند.

لازم بذکر است، مراسم اربعین امام حسین(ع) ویژه برادران در مسجد و خواهران نیز در حسینیه بطور جداگانه برگزار شد.

ناگفته نماند، مراسم دهه سوم ماه صفر روستا با زیارت عاشورا، سخنرانی و عزاداری هر شب از ساعت هشت شروع می شود و در جمعه آخر ماه صفر دعای ندبه همراه با صبحانه بعد از نماز جماعت صبح و عزاداری روز 28 ماه صفر زنجیرزنی و سخنرانی و سینه زنی و سوگواران در این روز پر از غم و اندوه بعد از اقامه نماز ظهر و عصر برادران در مسجد ولی عصر(عج) و خواهران در حسینیه فاطمه الزهراء (س) در کنار هم به پای سفره طعام نذری نذورات جمع آوری شده خواهند نشست.

اربعین حسینی در فدامی

عن النبی(ص) قال: ... «وَ هِی أطْهَرُ بُقاعِ الْأرْضِ وَ أعْظَمُها حُرْمَةً وَإِنَّها لِمَنْ بَطحاءِ الْجَنَّة؛

پیامبر(ص) می‌فرمایند: کربلا پاک‌ترین بقعه روی زمین و از نظر احترام بزرگ‌ترین بقعه‌ها است و الحق که کربلا از بساط‌های بهشت است».

(بحارالانوار/ج98/ص115)

           

مراسم های اربعین حسینی در شهر فدامی

- جمعه شب مراسم عزاداری در مسجد جامع همراه با نماز جماعت

- دسته زنجیر زنی / شنبه 22/9/93 ساعت 8:30 صبح از حسینیه ابوالفضل به طرف فلکه شهدا

همچنین نماز ظهر به جماعت در حسینیه حضرت ابوالفضل (ع) برگزار میگردد

- مسولان حسینیه اعظم نیز قصد دارند روز شنبه مراسم عزاداری به مناسبت اربعین حسینی و یادبود سید محمد نجف آبادی (خادم سابق حسینه اعظم) برگزار کنند / که این مراسم از دو راهی شهرک بستان به سمت مقبره سید محمد نجف آبادی برگزار میشود//

در ضمن وسیله رفت و برگشت در حسینیه مذکور فراهم میباشد(ساعت حرکت - 8:30 صبح)

                                       <<التماس دعا>>

تفکرات آزار دهنده در جامعه برای بهزیستی

تفکرات آزار دهنده در جامعه برای بهزیستی

تاخواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو: یک ضرب المثل غلط و تفکر آزار دهنده ای است که متأسفانه بعضی ها آن را به عنوان یک اصل در زندگی خود پذیرفته اند. جماعت یعنی جمع دوستان ما، محله ما، اقوام و خانوادۀ ما اگر به کار غلطی دست می زنندمن هم باید همرنگ آنها باشم؟

باید مثل آنها زندگی کنم؟

در عوض هنگام انجام دادن یک کار خوبی که دیگران آن را انجام نمی دهند، همان دیگران وقتی انسان را به تمسخر می گیرند من باید این کار خوب و زندگی سالم را کنار بگذارم؟

به هر حال در زندگی باید اولا بندۀ خدا بود و رضایت او را در نظر داشت. و ثانیا به تفکرات و تمسخرهای دیگران اهمیتی نداد.

در قرآن در داستان زندگی پیامبران موارد فراوانی وجود دارد که پیروان ادیان الهی همواره مورد آزار و اذیت و تمسخر دیگران قرار داشته اند.

پس امروز تعجبی ندارد که وقتی به مسجد و نماز می روی، یا کارهای غلط را کنار گذاشته و زندگی سالمی را انتخاب می کنی تا رضایت خدای خود و بهزیستی دنیا را بدست بیاوری، مورد تمسخر و توهین قرار نگیری!!!