موج های این رادیو تو را با خود به هفت شهر عشق می برد. یک ساعت فارغ از قیل و قال دنیا، چشم می گشایی به تصاویری تماشایی، گوش می سپاری به آواهایی گوش نواز و دل می دهی به نیکی ها. تو خود را یک بیننده صرف نمی دانی، انگار در یک ضیافت صمیمی نشسته ای و با لذت، گوش به دوستانی خیرخواه و مهربان داده ای.
رادیو هفت، از مرداد 1389 به لطف سازندگان هنرمندش راه خود را به خانه های مردم باز کرد و اکنون همنشین
بسیاری از ایرانیان است. مجموعه ای واجد بسیاری از مولفه های یک برنامه خوب که به دور از کلیشه ها و شعارهای مبارزه با شبیخون فرهنگی، شبهای مردم خوب ایران زمین را از شعر، موسیقی، داستان، آرامش، نشاط و صلح و دوستی سرشار می کند.
شناخت خوب منصور ضابطیان از رسانه فراگیر تلویزیون، احترام به مخاطب و استفاده از عوامل کارامد، رادیو هفت را یک برنامه ترکیبی با بخشهای مختلف، جذاب و پاسخگوی ذائقه های مختلف ساخته است . سازندگان برنامه با بهره گیری از مجریان هنرمند و توانا، تنوع و چینش مناسب بخشهای مختلف برنامه ، دکورهای ساده و زیبا و متناسب با زمان و فضای برنامه و نواوری حتی در تیتراژ پایانی که بطور معمول هم سازندگان و هم بینندگان بی
توجه از آن می گذشتند، توانسته طیف قابل توجهی از مخاطبان را با خود همراه کند .
برنامه ای که مجری های آن برای ارتباط با مخاطب زور نمی زنند، لودگی و تظاهر نمی کنند، شادمانی یا انرژی اغراق آمیز از خود نشان نمی دهند. خودشانند،
خودی که به مخاطب تحمیل نمی شود، بلکه خود را ساخته و پرورانده و این است که مخاطب را درگیر می کند ، درگیر شخصیت هایی گیرا و بی ریا، و حرفهایی از جنس مهربانی و دانایی و همین است که به دل می نشیند.
مجری های این برنامه نیاز به گریم های فریبنده و دلربا و نقش بازی کردن ندارند چرا که شخصیت و ذهنیت آنها و برنامه سازان که از خلال چیدمان زیبای شعر و موسیقی و داستان رخ می نماید، به قدر کافی برای مخاطب جذابیت دارند.
حتی بازیگرانی که به این جمع صمیمی دعوت می شوند نیازی به نقش بازی کردن نمی بینند و شاید از هر وقت دیگر به خود واقعی یا همان خودی که دوست دارند باشند نزدیکترند.
مهربانی و خوش خلقی، احترام به حقوق و نظرات دیگران، متانت، صبوری ، آرامش، مدارا ، اجتناب از پیش داوری و قضاوت دیگران صفاتی است که به دور از شعار و به شکلی غیر مستقیم و تاثیرگذار از طریق این برنامه به
مخاطب منتقل می شود.
تهیه کنندگان برای تو دیدارهایی را ترتیب می دهند از کسانی که دوست داری بیشتر با آنها اشنا شوی، نماهنگ هایی خاطره انگیز برای مخاطبان میانسال یا سالخورده، و رویایی و امیدبخش برای نوجوانان و جوانان.
گفت و گو با خردسالانی که مهمان برنامه می شوند، چشم تو را به دنیای شیرین بچه ها باز می کند
و با نگاهی روشن تر به دنیای کودکان اطرافت می نگری.
رادیو هفت حتی در شب نشینی های دوستان و اقوام نیز برای خود جای ویژه ای دارد و ساعت پخش که فرا می رسد آنها نیز مهمان خانه شما می شوند.
گردانندگی این برنامه جذاب را منصور ضابطیان، محمد بحرانی، شاهین شرافتی ، رشید کاکاوند، امیر علی نبویان، میلاد اسلام زاده، احسان کرمی ، محمد سلوکی ، مسعود فروتن و دیگرانی که اغلب خود از اهالی
ادبیات، شعر و هنر هستند، به عهده دارند.
دریچه رادیو هفت به روی بینندگان نیز باز است و هر از گاهی مخاطبی را برای دقایقی همراهی پشت میکروفون می نشانند تا مردم بدانند که این نه یک تریبون یک طرفه بلکه یک بده بستان فرهنگی است.
رادیو هفت بعد از چهار سال نه تنها خود به بلوغ و بالندگی بیشتری رسیده بلکه همراهان همیشگی خود را نیز به دیدی بهتر، شناختی روشن تر و سلیقه ای والاتر رسانده . برنامه ای فرهنگ محور ، قوی ، آموزنده ، متفاوت و جذاب که می تواند الگویی برای ساخت برنامه های غنی و ارزشمند دیگر باشد.
راز ماندگاری یک برنامه تلویزیونی، شناخت ظرفیت های این رسانه ، مخاطبان و علایق آنها ، انتخاب هدف صحیح و گزینش، بهترین راه برای دستیابی به آن و استمرار در خلاقیت و نوآوری است.
به یقین، سازندگان هوشمند رادیو هفت که راز ماندگاری را به خوبی درک کرده اند، گرفتار روزمرگی و رکود نخواهند شد و با شناخت خوبی که از این رسانه و مخاطبان دارند، همواره با نواوری و غنابخشی هرچه بیشتر به برنامه، سخن های تازه برایمان خواهند گفت تا جان و جهانمان تازه شود.
خوبم؟
خوبی؟
چه خبرا؟
میگما این کیروش هم بعضی وقتا قاط موزنه هاااااااا
انصفا به نظرشما رحمتی از اول فصل چندبارتاحالا تیتریک بوده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
جون من چندبار؟
"کارلوس کی روش در نشست خبری روز گذشته از اینکه سیدمهدی رحمتی بیش از اندازه روی جلد روزنامه هاست، اظهار ناراحتی کرد!
به گزارش امید ،این سایت خبری در این گزارش با عنوان" آیا «بیست و سی» حق دارد سخنان عارف را گزینشی پخش کند؟ " نوشت :
پخش گزینشی سخنان محمد رضا عارف،در مراسم روز دانشجو،با واکنش این فعال سیاسی اصلاح طلب مواجه شد و وی با صدور اطلاعیه ای همان سخنان را و حتی با متنی کامل شده را به اطلاع عموم رساند.
به گزارش «تابناک»، سخنان محمد رضا عارف که در مورد فتنه و سران فتنه در روز دانشجو ابراز شده بود،به صورت گزینشی در بخش خبری بیست و سی پخش شد. در واقع این بخش خبری یک عبارت از سخنرانی محمد رضا عارف را که باب طبع مسولان این بخش خبری بود را پخش کردند. عباراتی که به صورت گزینشی برای مخاطب یک معنا داشت و پخش آن در متن کامل سخنان معنای دیگری داشت.
اکنون بحث این نیست که بخش خبری بیست و سی ملزم باشد،سخنرانی هر فعال سیاسی را پوشش خبری دهد یا ندهد.بحث این است که پخش گزینشی سخنرانی هر شخصیتی،بدین گونه که بیست و سی پخش می کند دو آفت جدی را به همراه خود دارد.
اولین آفت جدی تقطیع و پخش گزینشی هر سخنی،به قصد القاء معنایی به مخاطب است که مسئول آن بخش خبری اراده کرده است. تلاش برای تقطیع سخنان هر سخنرانی به مقاصد خاص، در مرحله اول توهین به مخاطب است.
بدین ترتیب که اولا مسئول آن بخش خبری به مخاطب می گوید شما صلاحیت در جریان قرار گرفتن همه سخن یک سخنران را ندارید که پس از آن خود درباره درست یا نادرست آن به ارزیابی بنشینید، بلکه این مسئول رسانه است که به جای مخاطب سخنان را می شنود و عبارات دلخواه خود را برای مخاطب پخش می کند.
چنین رویکردی اگر چه در لحظه، موجبات کامیابی آن بخش خبری را فراهم می کند، اما در میان مدت و با انتشار اصل سخنان یک گوینده،بی اعتمادی برای کلیت رسانه فراگیر می شود و این تنها آن بخش خبری نیست که بی اعتبار می گردد،بلکه همه یک رسانه که قرار است ملی باشد مورد بی اعتمادی قرار می گیرد.
مسئول یک بخش خبری می تواند سخنان یک فعال سیاسی را پخش نکند و آن را از اولویت های خبری خود خارج کند. اما وقتی تصمیم به پخش گرفت،لازم است که به مخاطب احترام گذاشته شود و به او را در ارزیابی صاحب صلاحیت بداند.
آفت دوم،جفایی است که بر یک سخنران روا داشته می شود.چینش عبارات یک سخنران، طبیعتا به قصد انتقال معنا و مفهوم خاصی به مخاطب است.پخش گزینشی، به نحوی که معنای مورد نظر سخنران را دگرگون کند و مخاطب، معنایی غیر از آنچه در سخنرانی منتقل شده است را دریافت کند، عملی به غیر اخلاقی است.
مسئول هر بخش خبری می تواند الزامات آن بخش، الزامات رسانه ملی و هر قید و محدودیت دیگری را که ابلاغ شده است را رعایت کند. اما همزمان باید مواظب باشد در عصر حاضر یکی نمی تواند دست به کتمان یک واقعیت بزند و دوم اینکه حق ندارد به هر دلیلی، فعل غیر اخلاقی انجام شود.