وضعیت اقتصادی جامعه به گونه ای است که فشار زیادی بر روی طبقات کم درآمد و مخصوصاً اقشار بازنشسته احساس می گردد. این مورد و بسیاری از موارد دیگر ما را بر آن داشت تا بیمه ای تحت عنوان "بیمه عمر و تامین آتیه – مکمل بازنشستگی" را طراحی کنیم.این بیمه نامه مخصوص سازمانها ، ارگانها و بطور کلی شخصیتهای حقوقی طراحی شده تا سرمایه های انسانی زیر مجموعه خود را تحت پوشش این بیمه نامه قرار دهند و از این طریق آرامش و طیب خاطری حاصل گردد .تمرکز این بیمه نامه بیشتر بر روی ایجاد یک پس اندازی طلایی جهت تامین مقرری و مستمری پس از پایان بیمه نامه می باشد . در این بیمه نامه به غیر از پوشش فوت به هر علت ، در صورت تمایل بیمه شده پس از پایان قرارداد بیمه ، مستمری و مقرری طبق درخواست بیمه شده برقرار می گردد .
همچنین بیمه شده می تواند از پوشش ها و مزایای ویژه این بیمه نامه به شرح زیر بهره مند گردد :
- برقراری مستمری مکمل بازنشستگی در دوران فراغت از کار
برقراری مستمری مکمل بازنشستگی در دوران فراغت از کار ، آرامش خاطر را برای بازنشسته به همراه خواهد داشت .بیمه شده می تواند با گذشت حداقل ۳ سال از مدت بیمه نامه نسبت به برقراری مستمری به صورت دلخواه براساس سرمایه بیمه (اندوخته بیمه نامه ) با دو درصد بیش از نرخ سود سپرده گذاری بانکی بلندمدت ، اقدام نماید .
- پوشش بیمه درمان تکمیلی در دوران فراغت از کار ( تا سن ۸۰ سالگی )
- پوشش بیمه عمر در دوران دریافت مستمری
این پوشش مزیتی است ازدیگر مزایای این طرح که بیمه شده با سن بالا از پوشش بیمه عمر با حق بیمه مناسب استفاده می نماید ( تا سن ۸۰ سالگی )در حالی که استفاده از بیمه عمر در سنین بالا مستلزم انجام آزمایشات پزشکی مختلف و اثبات سلامت نسبی می باشد .
- پرداخت سرمایه فوت بیمه شده
این بیمه نامه پوشش فوت به هر علت را در مدت بیمه نامه و دوران پرداخت مستمری داراست و بیمه گر متعهد می شود که در صورت فوت بیمه شده بنا به درخواست بیمه گذار بیمه گذار در هنگام صدور بیمه نامه ضریبی از حق بیمه را تا سقف ۲۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال به استفاده کننده (گان) تعیین شده از سوی بیمه شده ، پرداخت نماید .
- تناسب حق بیمه با افزایش حقوق
- مشارکت کارفرما درپرداخت حق بیمه و سپرده
در این بیمه نامه ، کارفرما (بیمه گذار) می تواند با پرداخت قسمتی از حق بیمه و تعهد پرداخت مابقی آن توسط شخص بیمه شده ، در خرید این محصول مشارکت نماید .همان طور که اشاره شد بهترین راه برای مشارکت کارفرما در پرداخت حق بیمه ، سپرده گذاری برای بیمه شدگان از محل ارزش بازخرید سنوات خدمت آنان می باشد .
- مدت بیمه نامه و مدت پرداخت مستمری
مدت بیمه نامه برای پرداخت اقساط حق بیمه و تشکیل سرمایه حداقل ۳ سال و حداکثر ۳۰ سال تعیین شده است .هر یک از بیمه شدگان می توانند با گذشت حداقل ۳ سال از مدت بیمه نامه درخواست دریافت اندوخته بیمه را بصورت یکجا و یا برقرای مستمری نمایند .حداقل مستمری ۵ سال و حداکثر تا پایان عمر بیمه شده می باشد .
- درصد سود دوران مستمری
سود سرمایه تشکیل شده تا استهلاک کامل آن در دوران مستمری برای مستمری های پنج ساله معادل سود سپرده های بانکی بلند مدت و تا ۲ درصد بیشتر از سود سپرده های بلند مدت برای مستمری های بیش از پنج سال محاسبه می شود .
- بازخرید بیمه نامه
بیمه شده با تایید بیمه گذار می تواند با پرداخت حداقل ۶ ماه از حق بیمه درخواست بازخرید بیمه نامه را داشته باشد .در این صورت سرمایه بیمه به کسر هزینه کارمزد و سایر هزینه های اداری قابل استرداد می باشد .
- پرداخت سود مشارکت در منافع
- پرداخت وام به بیمه شدگان
- معافیت های مالیاتی
لوکوربوزیه در پلان اُبوس[i]، ضمن در نظر گرفتن وجوه اجتماعی و زیبایی شناسانه طرح، نگره ای سندیکالیستی را در قالبی خوشایند و تحت شمول استعاره ای ارگانیک، به جهان بینی ای کپیتالیستی تبدیل می کند. تالم با تمرکز بر ریشه ها و دلایلش، به عاملی خنثی بدل شده به حاشیه می رود و بر بدین رو ماتریالیسم زمخت دمیده شده در طرح زیر پرداختی زیبا پنهان می گردد.
مانفردو تافوری[ii]
تا دهه بیست، لوکوربوزیه هر نوع گرایش سیاسی خاصی را نفی می کرد و صرفا خود را یک معمار حرفه ایی می دانست[iii]، او کمی بعد موضع خود را در اخرین بخش کتاب به سوی یک معماری(1923) و در مخالفت با بی اعتنایی معماری منطقیِ مسکوت نسبت به انقلاب های بی قید و خشونت بار برامده از افزایش فراگیر نارضایتی اجتماعی مورد بازبینی قرار داد. لوکوربوزیه بر این باور بود که می توان با به کاربردن تکنیک های ابداعی و مصالح نوینِ ساخت و ساز برامده از روش های علمی، معماری را بر سیاقی راند که علاجی باشد بر تمام دردنشان ها و خشونت موجود در ناـ ارامی های خشم الود توده ای.
اما این ایمانِ کاملا خوش بینانه به کارایی منطقیِ پیشرفت علمی ـ که غالبا به عنوان بارزه ی مشخص جنبش مدرن شناخته می شود ـ به واسطه فروپاشی هیمنه اقتصادی سرمایه داری در سال 1929، نتایج حاصل از رکود بزرگ دهه سی، ظهور رژیم های توتالیتر و نهایتا تبعات رقت بار جنگ جهانی دوم، به طور فزاینده ای، به زیر سئوال رفت.
بر قرار ادله ی پیش امده، چندین پروژه ای که لوکوربوزیه حدفاصل سال های 1931 تا 1942 ـ مقطع زمانیِ بی نهایت مهم دگرگون شدن اثار وی با گذر از ره یافت های عقلانی/کارتزینیِ اثار اولیه و نزدیک شدن به پرداخت های شاعرانه/عاطفی متبلور در اثار متاخر وی ـ در الجزیره طراحی نمود، نه فقط تبیینی از یک ترکیب بی نهایت خاص از اثار معماری اش را ارائه می دهند، بلکه همچنین تصویری اند جامع از شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی پایان عصر مدرن؛ ان گونه که مانفردو تافوری نشان می دهد در این دوره بحران اقتصادی گره ای عمیق می خورد با زیرـ وـ رو شدن کامل نظام معماری لوکوربوزیه، او رسالت [بعضا از نظر سیاسی و اجتماعی] منفعل بازنمایی نمادین را کناری می نهد و به انقیاد کامل نظام سرمایه داری تن می دهد و طرح به ابزار اصلی مدیریت اقتصادی، شرط لازم تسلیم شدن به روحیات بدوی بازار و رفع و رجوع کردن نگرانی های حال حاضر برای اخذ پروژه های اینده تبدیل می شود. از سال 1929، سرمایه نظام ذهنی اش را با استفاده ابزاری از بحران بر هر طرحی تحمیل می کند و استراتژی حاکم بر طرح را به گونه ای تعریف می نماید که با در نظر اوردن نقش هدایت کننده طبقه کارگر بر کلیت جامعه بسطی کنترلی یابد
کشورها سیاست خارجی خود را بر اساس تامین منافع ملی خود تعریف می کنند واین جزء لاینفک دیپلماسی در دنیا است تاریخ نشان می دهد همواره روسیه ایران را قربانی منافع خود کرده است وشاید بتوان گفت شوروی و بریتانیا بیشترین ضربه را برپیکر نحیف ایران وارد کرده اند اما اینکه ما سیاست خارجی خود را بر منافع ملی روسیه گره زده ایم نشان می دهد که از تاریخ درس نیاموخته ایم ودراین درس بسیار ضعیف ایم نمی دانم یک کشور چند بار از کشور دیگر باید لطمه بخورد تامتوجه شود .
ایران برای روسیه یک سرمایه هست برای چین . امارات .قطر. هم همین طور اما آیا انها هم برای ما سرمایه محسوب می شوند در اینکه آمریکا دشمنی خطرناکی برای ما هست حرفی نیست اما سوال این است آیا روسیه یک دوست واقعی است؟!
ما تا زمانی که از ترس وابستگی به آمریکا به روسیه روی آورده ایم برای روسها یک سرمایه وگنجی بزرگ به شمار می آییم و آنها در چانه زنی های خود با دنیا همواره ایران را قربانی کرده اند روسها در مسائل مهمی مثل حقوق دریای خزر و تاخیر در راه اندازی نیروگاه بوشهر و بحث سامانه اس300 و... نشان داده اند که به چه اندازه می توانند خطرناک باشند واین ما هستیم که به خاطر مشکلات داخلی نمی توانیم یک توازن پایدار ایجاد کنیم شاید این ضرب المثل روسی به کار ما بیشتر بیاید :«فقط یک روس میتواند دوست یک روس باشد»
ما باید با دنیا به یک نفاهم پایدار برسیم تا همواره به عنوان یک گاو شیر ده برای بعضی از قدرت ها این قدر بی اهمیت نشویم چین دارد همان بازی سیاسی را با ما بازی می کند که روسیه سالها از قبل آن نان خورده است