فرهنگ عاشورا 48 - خروج مختار

مختار بن ابی عبیده ثقفی ، پنج سال پس از حادثه کربلا و یک سال پس از نهضت توابین ، در سال 66 هجری در کوفه قیام کرد . هدف نهضت او خونخواهی حسین (ع) و انتقام از قاتلان شهدای کربلا و جنایتکارانِ حادثه عاشورا بود . قیام او و خونخواهی اش موجب خرسندی ائمه بود . از امام باقر (ع) روایت شده که : « لاتَسُبوا الُمخْتارَ فَاِنهُ قَدْ قَتَلَ قَتَلَتَنا وَ طَلَب بِثأرِنا » .⁽¹⁾ مختار را ناسزا نگویید ، چرا که او قاتلان ما را کشت و به خونخواهی ما برخاست .

خلاصه ای از قیام او ( طبق نفس المهموم ) چنین است :

مختار ، در 14 ربیع الاول سال 66 در کوفه قیام کرد و عبدالله بن مطیع را که کارگزار عبدالله بن زبیر بود بیرون نمود . آغاز قیامشان با شعار « یا منصورُ اَمِتْ » و « یالثارات ِالحسین » بود . درگیریهای سختی در محله ها و میدانهای کوفه پیش آمد . گروههایی کشته و گروههایی تسلیم شدند و مختار وارد قصر شد و فردایش برای مردم سخنرانی کرد ،

اشراف کوفه با او بیعت کردند . مختار پس از استیلا بر اوضاع ، یکایک قاتلان حسین (ع) را دستگیر می کرد و می کشت . نیروهایی هم به اطراف می فرستاد تا هم بر آن مناطق استیلا یابد و هم جنایتکاران را گرفته و به کیفر رساند . مدتها این تحرکات و دستگیریها و نبرد با مقاومت کنندگان از طرفداران بنی امیه ادامه داشت . مختار موفق شد کسانی چون عمرسعد ، شمر ، ابن زیاد ، خولی ، سنان ، حرمله ، حکیم بن طفیل ، منقذبن مره ، زید بن رقاد ، زیاد بن مالک ، مالک بن بشر ، عبدالله بن اسید ، عمرو بن حجاج و بسیاری از کسان را که در کربلا دستشان به خون شهداء آلوده بود از دم تیغ گذراند و پیکرشان را بسوزاند و یا در مقابل سگها بیندازد . ⁽²⁾ مختار ، سر « ابن زیاد » را به مدینه نزد محمد حنفیه فرستاد ، او هم آن سر را پیش امام سجاد (ع) آورد . آن حضرت مشغول غذا خوردن بود . با دیدن این صحنه ، سجده شکر به جای آورد و فرمود : « الحَمدُلِلهِ الذی اَدْرَک لی ثاری مِنْ عَدُوی وَ جَزَی اللهُ الُمختارَ خَیرا ... » . ⁽³⁾ خدا را شکر که انتقام مرا از دشمنم گرفت . خداوند به مختار جزای نیک دهد . مختار ، هیجده ماه حکومت کرد ( تا 14 رمضان سال 67 ) و در سن 67 سالگی در درگیری با سپاهیان ابن زبیر نزدیکی کوفه به شهادت رسید .

---

1 - بحارالانوار ، ج 45 ، ص 343 .

2 - برگرفته و تلخیص شده از : در کربلا چه گذشت ( ترجمه نفس المهموم ) ، ص 776 به بعد .

3 - معالی السبطین ، ج 2 ، ص 260 .

زنی که خرج نداره ... ارج نداره

  

خدا رحمت کنه همه اموات رو، مادربزرگ دانایی داشتم تعریف میکرد که دو تا جاری بودن(هم عروس) اینا شوهراشون کویت کار میکردن، قبلنا هم که اینجور نبود کسی که کویت کار میکرد دو ، سه سالی یه بار می اومد.  

خلاصه جاری اولی هر چی شوهره می فرستاد خرج خودش میکرد و خوب می خورد و خوب می پوشید و خوب میگشت وای که چه زن زیبایی، جاری دومیه هر چی شوهره می فرستاد خرج خونه و بچه هاش میکرد وای که چه خونه و زندگی و بچه هایی، خلاصه سه سال میگذره و شوهرا از کویت میان.  

شوهر اولیه وقتی میاد میبینه چه زن خوشگلو نازی داره با خودش میگه حیف این زن که تو همچین خونه و زندگی و محله باشه هر چی پول آورده خرج خونه وسیله می کنه واسه زنش... 

شوهر دومیه وقتی میرسه می بینه عجب خونه و زندگی، چه بچه هایی با خودش میگه حیف این خونه و زندگی که همچین زن زشت و بی کلاسی توش باشه، هر چی پول در آورده خرج طلاق و ازدواج مجددش کرد... 

نکته آموزشیش اینه که وقتی زنها به خودشون اهمیت بدن همه موجودات ، کائنات و طبیعت هم به انها اهمیت میدن 

از قدیم میگن زنی که خرج نداره ... ارج نداره