علت خواب رفتن دست و پا

۱۲ علت خواب رفتن دست و پا

 گردش خون ضعیف

 دیابت
 

خواب رفتن دست و پا حتی هنگام بیداری ممکن است نشانه دیابت باشد.مهمترین و شایع ترین بیماری مربوط به اعصاب محیطی، دیابت است که در تغذیه اعصاب اختلال ایجاد می کند و از آنجا که هر چه طول اعصاب بیشتر باشد تغذیه آن ها بیشتر با مشکل مواجه می شود، اعصاب پاها آسیب پذیرترند و خواب رفتگی پاها در دیابت بیشتر مشاهده می شود. علاوه بر خواب رفتن دست و پا، در بیماران دیابتی، انواع اختلالات حسی از جمله کرختی، بی حسی، سوزن سوزن شدن و گزگز کردن دست و پا نیز مشاهده می شود. 

سندروم تونل کارپل
بیماری سندرم تونل مچ دست نیز با خواب رفتن دست ها خود را نشان می دهد، به گونه ای که ممکن است فرد، شب ها به دفعات با حالت خواب رفتگی دست از خواب بیدار شود. این بیماری زمانی به وجود می آید که عصبی که از مچ دست وارد پنجه و نوک انگشتان می شود، بر اثر کار زیاد یا عوامل دیگری نظیر کم کاری تیروئید، حاملگی و دیابت آسیب می بیند و آن منطقه بدون اینکه بیمار فعالیت خاصی داشته باشد، با یک مختصر فعالیت به خواب می رود. 

 آرتریت

بیماری آرتریت باعث التهاب و درد مفاصل بدن می شود. این بیماری باعث تحریک و آسیب اعصاب در ناحیه مفاصل نیز می شود. 

 عمل جراحی دست
این حالت باعث تحریک یا آسیب عصب می شود. 

 بیماری گیلن  باره

 مسمومیت دارویی
مسمومیت های دارویی نیز ممکن است باعث مسمومیت اعصاب محیطی شود که از میان این داروها، داروهای شیمی درمانی که به اعصاب سلول های محیطی بیماران سرطانی آسیب می زنند، شایع تر است. 

- مسمومیت با فلزات سنگین
خوردن یا تنفس فلزات سنگین مثل جیوه، سرب، تالیوم و آرسینک نیز باعث خواب رفتن دست و پا می شود. وقتی که دماسنج یا لامپ کم مصرف یا مهتابی در فضای اتاق شکسته شود، بر اثر تصعید جیوه فرد دچار مسمومیت می شود. 

مسمومیت ویتامینی

 بیماری ام اس
بیماری های عصب مرکزی نخاع هم  می توانند کرختی و بی حسی دست و پا را ایجاد کنند، مثلا بیماری ام  اس نیز همین علائم را دارد. 

- سکته مغزی
سکته های مغزی نیز به علت ایجاد اختلال در اعصاب، بی حسی ایجاد کرده و بر اثر آن دست و پا خواب می رود. 

 تغییرات فشار خون
فشار خون ارتباط مستقیمی با بیماری های اعصاب محیطی ندارد، ولی به دلیل اینکه اعصاب محیطی در تنظیم فشار خون و عروق محیطی نقش دارد، ابتلا به بعضی از بیماری های اعصاب محیطی در تنظیم فشار خون مشکل ایجاد کرده و خود را به صورت افت فشار خون نشان می دهد. 

پیشگیری از خواب رفتن دست ها موقع خواب

– هنگام خواب، دست ها را زیر بالش یا سر قرار ندهید.
– روی دست ها نخوابید، زیرا این امر باعث قطع گردش خون می شود.
– کف دست را هنگام خوابیدن مشت نکنید و باز بگذارید.
– دست ها را روی قلب قرار دهید تا بی حسی آن برطرف شود.
– ورزش های مخصوص برای تقویت شانه، گردن و دست ها را انجام دهید.
– از بالش های نرم تر استفاده کنید، از بالشت زیر زانو هم استفاده کنید و به پشت بخوابید.
– در صورت ابتلا به سندروم تونل کارپل که باعث به خواب رفتن یا بی حسی دست می شود،از داروی ضدالتهاب با تجویز پزشک استفاده کنید.

منبع:akairan.com

اگرچه گروه ویتامین های B بی ضرر هستند، اما استفاده بیش از اندازه ویتامین B6 می تواند مسمومیت ایجاد کند که این مسمومیت خود را به صورت بی حسی دست و پا نشان می دهد.برای جلوگیری از خواب رفتن دست هنگام خواب، آن را زیر بالش یا سرتان قرار ندهید. بیماری گیلن  باره نیز با علائم خواب رفتن دست و پا، کرختی و بی حسی آغاز می شود که ممکن است این علائم با معاینه پزشک در بیمار تشخیص داده نشود. اما در هر صورت خود بیمار از حالت های اختلال حسی در اندام های خود آگاه است. شایع ترین علت خواب رفتن دست ها و پاها در خواب، کاهش جریان خون در دست ها و پاها است که با تغییر دادن حالت خواب می توانید آن را رفع کنید.  

?dataset

کلاسهای اصلی ADO.net در فضای نام System.Data قرار دارد. این فضای نام خود نیز شامل چند فضای نام دیگر است که مهمترین آنها عبارتند از:

-   System.Data.SqlClient System.Data.OleDb

System.Data.Odbc - System.Data.OracleClient

فضای نام System.Data.SqlClient شامل کلاس هایی است که برای دسترسی به بانک های اطلاعاتی ایجاد شده به وسیله ی SQL  Server به کار می رود.

برای استفاده از این کلاس باید با استفاده از using آنرا به برنامه ضمیمه کرد.

using System.Data.SqlClient;

برای استفاده از کلاس های پایه ADO.NET مانند DataSetو DataTableباید فضای نام System.Data را نیز باید به برنامه اضافه کنیم.

using System.Data;

 

مخلوط و جداسازی مخلوط ها تمام مواد موجود در طبیعت را به دو گروه بزرگ ماده مخلوط و ماده خالص طبقه بندی می کنند. ادامه این دسته بندی را در نمودار زیر مشاهده کنید. الف: ماده مخلوط ماده ای است که از در هم آمیختن دو یا چند ماده حاصل می شود به شرطی که هر ماده ویژگی های خود را حفظ کند. آب نمک، خاک باغچه ، سالاد، شربت خاک شیر، هوا ، شیشه، انواع آلیاژها و ... نمونه هایی از مخلوط هستند.   در محلول های جامد در مایع همیشه جزئ مایع  حلال و جزء دیگر حل شونده است در محلول های مایع در مایع جزئی که مقدارش بیشتر است حلال و جزء دیگر حل شونده است سالاد، آجیل، شربت خاکشیر، آب گل آلود و ... همگی مخلوط ناهمگن هستند. ب) ماده خالص: ماده ای است که تنها از یک جزء ساخته شده اند به عبارت دیگر ماده خالص ماده ای است که تنها از یک نوع عنصر و یا یک نوع ماده مرکب تشکیل شده است. اکسیژن، گوگرد ، ئیدروژن و فسفر عنصر خالصند یعنی از مولکولهایی با اتمهای یکسان تشکیل شده اند و آب مقطر، کربن دی اکسید، الکل و نمک طعام مواد مرکب خالصند. عنصر یا ماده ساده: ماده ای است که از اتم های یکسان ساخته شده است. فلز: عناصری مانند آهن، مس، طلا، نقره، آلومینیوم و جیوه را فلز می گویند تقریبا همه این عناصر دارای ویژگی های زیر هستند. نافلزها: عناصری مانند کربن، گوگرد، فسفر، ید ، برم و ... را نافلز می گویند نافلزها دارای ویژگی های زیر هستند. شبه فلز : عناصری که خواص آنها از بین فلز و نافلز قرار می گیرد شبه فلز نامیده می شوند. عناصری مانند: سیلسیوم، آرسنیک، آنتیموان، تلوریم، ژرمانیوم جزء شبه فلز ها محسوب می شوند. ترکیب: ماده ای است که ذرات سازنده آن از دو یا چند نوع اتم متفاوت تشکیل شده است. مولکول یک ماه مرکب ممکن است از دو ، سه و ... و یا تعداد بسیاری زیادی اتم تشیکل شده باشد. ناخالصی:  ماده خالص در طبیعت کمیاب است و به همراه هر ماده مقداری مواد دیگر وجود دارد به این مواد همراه ناخالصی گفته می شود. در بیشتر مواقع سعی می شود درجه خلوص مواد را بالا ببرند اما گاهی ناخالصی های همراه مواد سبب بهبود ویژگی ها و افزایش استحکام مواد می شود: مثلا با افزودن ناخالصی به فلزات آلیاژ یا همجوشه ساخته می شود که از نظر استحکام و دوام مطلوب تر است. در جدول زیر با برخی از آلیاژها و کاربردآنها آشنا می شوید. نوع آلیاژ  فلزات تشکیل دهنده برخی کاربردها برنج مس+ روی چرخ دنده- ابزارهای علمی برنز مس+ قلع  ابزار علمی مفرغ قلع+ سرب+ مس+ آشیموان  لوازم آشپزخانه آمالگان جیوه+ مس  پرکردن دندان فولاد آهن+ کروم+ کربن  تیرآهن- ماشین- ابزار نقره استرلنیگ نقره+ مس  قاشق و چنگال انحلال پذیری : اگر حل کردن شکر در آب را ادامه دهیم به جایی می رسیم که دیگر شکر در آب حل نمی شود به چنین محلولی سیرشده می گوییم. اگر حلال را گرم کنیم مقدار بیشتری از حل شونده را در خود حل خواهد کرد به این محلول فوق اشباع یا فراسیر شده می گویند بنابراین افزایش دما سبب افزایش انحلال پذیری می شود. اگر چنین محلول هایی سرد شوند مقداری از ماده حل شده بصورت بلور از محلول جدا می شود یعنی قابلیت حل شدن با کاهش دما کم می شود. بطور کلی انحلال پذیری یعنی بیشترین مقدار ماده ای که در یک دمای معینی می توانند در 100 گرم آب حل شود. انحلال پذیری گازها: گازها هم مانند جامدات و مایعات در آب حل می شوند، ماهیها از اکسیژن محلول در آب استفاده می کنند. کربن دی اکسیدکربن محلول در نوشابه از ایجاد تغییرات شیمیایی نامطلوب در نوشابه جلوگیری می کند. البته بر خلاف آنچه در بالا گفته شد انحلال پذیری گازها با افزایش دما کاهش می یابند نمودار مقابل این مطلب را نشان می دهد. همانطورکه از نمودار بر می آید هر چه آب گرمتر شود از مقدار اکسیژن محلول در آن کاسته می شود. جداسازی اجزاء یک مخلوط: در بیشتر مواقع لازم است که اجزاء یک مخلوط را از هم جدا کنیم. برای تهیه آب شیرین نمک و سایر املاح را از آب جدا می کنند . فراورده های نفتی هم بصورت مخلوط با یکدیگر تحت عنوان نفت خام یافت می شوند. زمانی می توان اجزاء یک مخلوط را از هم جدا کرد که اجزاء حداقل در یک ویژگی با هم اختلاف داشته باشند. الف) صاف کردن: از این روش هنگامی استفاده می شود که اجزاء مخلوط از نظر اندازه ذرات با هم تفاوت داشته باشند. الک کردن آرد، جداکردن شن و ماسه از یکدیگر، جداکردن تفاله از چای نمونه هایی از صاف کردن هستند.   ب) سرریز کردن: هنگامی از این روش استفاده می شود که یک جزء از جزء دیگر سبک تر باشد. اگر مخلوط آب روغن بی حرکت بماند چون روغن از آب سبک تر است بر روی آب قرار می گرید و می توان با سر ریز کردن و یا با استفاده از وسیله مقابل که قیف جدا کننده یا قیف دکانتور نامیده می شود آنها را از هم جدا کرد.   ج) تبلور: از روش تبلور برای جدا کردن جزء جامد از مایع استفاده می شود . اگر مخلوط جامد در مایعی مانند آب نمک را سرد کنیم از آنجا که انحلال پذیری با کاهش دما کم می شود مقداری از حل شونده بصورت بلور در ته ظرف ته نشین می شود   د) تقطیر ساده: از تقطیر ساده برای جداکردن دو جزء مایع مخلوط که نقطه جوش متفاوت دارند استفاده می شود مثل الکل از آب ه) تقطیر جزء به جزء: از این روش برای جدا کردن اجزاء مخلوط چند مایع که نقطه جوش متفاوت دارند استفاده می شود اجزاء نفت خام را به همین روش از هم جدا می کنند. به این ترتیب که نفت خام را تا 400 درجه سانتیگراد حرارت می دهند تا بسیاری از اجزاء آن بجوش آیند و بصورت بخار در آیند. نفت خام حرارت داده شده را به قسمت پایین دستگاهی به نام برج تقطیر می فرستند بخارات حاصل هنگام صعود از دستگاه به سینی های نصب شده برخورد کرده و بر اساس تفاوت نقطه جوش به مایع تبدیل و از هم جدا می شوند.

به تعداد پروتون ها در اتم «عدد اتمی» می گویند.مجموع تعداد پروتون ها و نوترون های هسته یک اتم(که به آنها نوکلئون یا ذره سازنده هسته نیز گفته می شود)«عدد جرمی»می گویند که از لحاظ عددی بسیار نزدیک به «وزن جرمی» است.الکترون ها خواص شیمیایی یک عنصر را تعیین می کنند.در صورتی که خواص فیزیکی هر عنصر به عدد جرمی آن بستگی دارد.(البته باید این نکته را متذکر شوم که اگر تعداد پروتون افزایش یا کاهش پیدا کند عنصر به عنصری دیگر تبدیل شده و خواص آن چه فیزیکی و چه شیمیایی به کلی عوض می شود و این چیزی است که کیمیاگران به دنبال آن بودند یعنی تبدیل فلزات دیگر به فلز طلا که اکنون در این زمان می توان با هزینه های زیاد این کار را کرد اما باید بدانید که هزینه این کار از خود طلا بیشتر است!)
اتم های یک عنصر را که عدد اتمی یکسان و عدد جرمی متفاوت دارند یعنی در تعداد نوترون ها اختلاف دارند ایزوتوپ های آن عنصر می نامند.برای مثال هیدروژن سه ایزوتوپ دارد :پروتیم ـ دوتریم و تریتیم و پروتیم فقط یک پروتون دارد.دوتریم یا آب سنگین دارای یک پروتون و یک نوترون است و تریتیم یک پروتون و دو نوترون دارد.تریتیم به طور طبیعی یافت نمی شود و آن را به صورت مصنوعی
تهیه می کنند.نمادهای این سه ایزوتوپ به ترتیب از اول به آخر
11H 21D 31T.هستند.

در تصویر زیر گوی سبز نشان گر پروتون, گوی آبی نشانگر نوترون و گوی زرد نشانگر الکترون است.

ایزوتوپ های یک عنصر خواص شیمیایی یکسانی دارند. اما خواص فیزیکی آنها متفاوت است.تقریبا تمام عناصر موجود در طبیعت مخلوطی از چند ایزوتوپند.مانند اکسیژن و ید که هر دو دو ایزوتوپ دارند.اورانیوم نیز دارای ایزوتوپ هایی به نام اورانیوم 235 و اورانیوم 238 است.برخی از عناصر دارای ایزوتوپ هایی هستند که از خود اشعه های نامرئی رادیو اکتیو ساطع می کنند.این ایزوتوپ ها پس از تشعشات رادیو اکتیوی به ایزوتوپ های دیگر تبدیل می شوند.دانشمندان با استفاده از وسیله ای به نام طیف نگار جرمی یا طیف سنج جرمی می توانند ایزوتوپ های یک عنصر را از هم جدا کنند.وسیله دیگری هم به نام شتابگر ذرات وجود دارد که باعث پرتوزایی ایزوتوپ ها می شود.
ایزوتوپ های پرتوزا بسیار مفید هستند.ایزوتوپ هایی مانند کبالت 60 و رادیوم در توقف رشد سلول های سرطانی موثر هستند.دانشمندان طی فرآیندی موسوم به تعیین عمر با پرتوزایی به وسیله ایزوتوپ های پرتوزا عمر گیاهان و جانوران مرده را تعیین می کنند.از ایزوتوپ های ید هم برای درمان بیماری گواتر استفاده می شود.از ایزوتوپ های مصنوعی در بررسی واکنش های شیمیایی نیز استفاده می شود.به شاخه ای از پزشکی که با استفاده از ایزوتوپ های پرتوزا به تشخیص و درمان بیماری ها می پردازند پزشکی هسته ای می گویند.

عکسهای پاییزی – چطور رنگها و بافتهای پاییزی را از نزدیک ثبت کنیم

عکاسی پاییزی سرشار از رنگها و بافتهای فوق العاده است، و یکی از راه های ثبت این جزئیات بی نظیر عکس گرفتن از نزدیک آنهاست. در این آموزش به شما یاد خواهیم داد که چگونه عکسهای ماکرو (Macro – عکسهایی با فوکوس نزدیک) زیبا از پاییز بگیرید.

با فرا رسیدن فصل پاییز، رنگ برگهای درختان از سبز تابستانی به زرد چشم نوازی تغییر رنگ می کنند، رنگی در طیف قرمز و حنایی. باران های نم نم صبحگاهی با قطرات ریزش همه جا را فرا می گیرد. حشرات سست تر و آرامتر می شوند و راحتتر می توان از آنها عکس گرفت، گیاهان پاییزی شروع به شکوفه زدن می کنند.

در آب و هوای شمالی یخ زدگی های پاییزی هم زیبایی خاصی به منظره اضافه می کند، در همین حین در مناطق جنگلی قارچهایی با شکلهای عجیب پدیدار می شوند. هیچ زمانی بهتر از این زمان برای ثبت این زیبایی های کوچک در ابعاد بزرگ وجود ندارد، پس خودتان را با روشهایی که به شما خواهیم گفت برای عکاسی از پاییز آماده کنید.

برای شروع کار شما به وسایل مناسب این کار احتیاج دارید. بسیاری از لنزهای زوم قابلیت ماکرو (زوم کردن در فواصلی بسیار نزدیک) را دارند، اما معمولاً آنقدر که باید بزرگنمایی نمی کنند.

برای یک عکاسی ماکرو پاییزی واقعی (که گاهی آن را عکاسی یک به یک یا اندازه حقیقی نیز می نامند) دو روش وجود دارد، یکی استفاده از لنز ماکرو با بزرگنمایی بین ۵۰ تا ۲۰۰ میلیمتر و یا استفاده از extension tube، استوانه هایی شیشه ای که بین لنز و بدنه دوربین نصب می شوند و امکان فوکوس در فواصل نزدیک را به شما می دهند. اگر لنز ماکرو ندارید extension tube یک وسیله ارزان قیمت و کارساز است که می تواند در گرفتن عکس از فاصله نزدیک به شما کمک کند.

لنزهای با فاصله کانونی بالا (یا یک لنز ماکرو با فاصله کانونی بالا و یا یک لنز با فاصله کانونی بالا به همراه extension tube) به شما این اجازه را می دهند که با باز کردن دریچه دیافراگم سوژه ای که می خواهید از آن عکس بگیرید را با محو شدن پس زمینه از عناصر اطراف جدا کنید.

این به شما اجازه می دهد تا عناصر داخل کادر خود را حذف کنید و بر روی سوژه اصلی تان تأکید کنید. لنزهای با فاصله کانونی بالا همچنین به شما این اجازه را می دهد که از فاصله دور بتوانید کادر خود را با اجسام کوچک پر کنید، از این طریق می توانید عکسهایی با کیفیت بالا و واضح از حشراتی مانند پروانه و سنجاقک بگیرید طوری که حشره کل کادر شما را پر کرده باشد.

یکی از مشکلات عکاسی ماکرو قرار دادن کل سوژه در فوکوس کامل است. قسمتی از این مشکل را می توان با درست قرار دادن مکان دوربین برطرف کرد. باید دوربین طوری قرار بگیرد که سنسور با سوژه موازی باشد، و همچنین عمود به سطحی که می خواهید روی آن فوکوس کنید.

استفاده از سه پایه هم به شما امکان انجام تنظیمات و فوکوس دقیق تری را می دهد. بدیهی است که این در شرایطی صادق است که بخواهید از سوژه ای ثابت عکس بگیرید، که البته عکاسی ماکرو معمولاً سوژه ای ثابت خواهد داشت.

عکسی واضح تر

فاکتور دیگری که بر روی وضوح عکسهای شما دخالت دارد تنظیمات دیافراگم دوربین شماست. هر چقدر مقدار f/stop شما بیشتر باشد، دیافراگم دوربین نیز بسته تر خواهد بود، که این باعث بیشتر شدن عمق میدان می شود.

این به شما این امکان را می دهد تا مقدار بیشتری از سوژه را در فوکوس قرار دهید، ولی در عین حال باعث می شود پس زمینه عکس وضوح بیشتری داشته باشد. که به شما این امکان را می دهد تا بتوانید تمام سوژه خود را تا حد ممکن واضح ثبت کنید.

اما از طرف دیگر وقتی می خواهید تمام سوژه خود را در وضوح کامل ثبت کنید، ممکن است به وضوح پس زمینه اضافه شود و این باعث شلوغی پس زمینه و در نهایت از بین رفتن تمرکز از روی سوژه اصلی می شود. پس سعی کنید با مقدار دیافراگم های مختلف عکس بگیرید و بعدآً با دیدن عکسها بر روی کامپیوتر خود نتیجه بهتر را انتخاب کنید.

یکی از کارهای خوبی که می توانید انجام دهید تا به عکس خوبی برسید باز کردن دریچه دیافراگم است، با این کار به عمق میدان پایینی خواهید رسید که باعث می شود سوژه جلوه بیشتری داشته باشد و پس زمینه ماتی داشته باشید. وقتی روی یک عنصر عکس فوکوس می کنید، چشم بیننده به صورت غریزی و مستقیماً به سمت قسمت فوکوس شده متمرکز می شود.

مقدار دیافراگم را در بازترین حالت خود بگذارید (مثلاً ۴) و روی قسمت خاصی از سوژه که می خواهید فوکوس کنید و همه چیز دیگر محو خواهد شد. بهتر است برای این کار از فوکوس دستی استفاده کنید (یا حداقل نقطه فوکوس خاصی را انتخاب کنید) تا اینکه از فوکوس خودکار استفاده کنید، تا دوربین به دنبال نقطه ای برای فوکوس بگردد، چرا که ممکن است بر روی قسمتی فوکوس کند که شما نمی خواهید.

فوکوس دقیق

چه با ضریب f/16 عکس می گیرید تا عمق میدان بیشتری ایجاد کنید و یا با دیافراگم باز عکاسی می کنید که پس زمینه محوی داشته باشید، همیشه فوکوس دقیق حیاتی است. فوکوس را در حالت دستی قرار دهید و با استفاده از Live View (LCD دوربین) فوکوس دقیقی روی نقطه ای که می خواهید داشته باشید.

از نور طبیعی استفاده کنید

از نور طبیعی استفاده کنید. خیلی از نور ها می توانند مؤثر باشند، اما نور نرم در هوای ابری برای خیلی از سوژه ها در عکاسی ماکرو نور مناسب تری است. همچنین سعی کنید برای جذابیت بیشتر عکس از پشت به سوژه نور بدهید. استفاده از یک رفلکتور برای بازتاب نوری که از پشت سوژه می تابد به جلوی سوژه می افزاید.

سوژه را جدا کنید

عکسهای ماکرو خود را با از بین بردن عناصر مزاحم ساده و زیباتر کنید. روی سوژه اصلی تمرکز داشته باشید، و سعی کنید زاویه ای پیدا کنید که با باز بودن دیافراگم سوژه را از پس زمینه جدا کنید (مات کردن پس زمینه). لنزهای با فاصله کانونی بالا در این زمینه می توانند کمک بزرگی باشند.

از پاییز عکسهای خیالی (Abstract) بگیرید

با نزدیک شدن به قسمت کوچکی از یک عنصر، می توانید حسی مرموز به عکس خود بدهید. کادر را آنقدر بسته بگیرید تا تمرکز بر روی جذابترین قسمت سوژه باشد.

در صورت امکان با پر کردن کادر از سوژه پس زمینه را از بین ببرید و یا با باز کردن دیافراگم عکسی بگیرید که پس زمینه آن فقط هاله ای از رنگها باشد.

کادر و ترکیب بندی مواردی هستند که اهمیت زیادی دارند، پس تا جایی که می توانید مرموز عمل کنید! بر روی غلظت رنگها، بافت و فرم سوژه تمرکز کنید.

از خطوط و اشکال طبیعی استفاده کنید تا چشم بیننده را در عکس هدایت کنید، هوای ابری بهترین نور را برای این عکاسی دارد، چرا که در این نور بیشترین مقدار جزئیات دیده می شود. نورپردازی از زاویه پایین و از کنار می تواند مؤثر باشد، نور و سایه های لطیفی در تمام سطح سوژه ایجاد می کند.

۴ راه برای تقویت عکاسی ماکرو در پاییز

در ادامه به چهار نکته آموزنده در عکاسی ماکرو اشاره خواهیم کرد.

۱

عکاسی را از صبح زود شروع کنید

در صبح های سرد حشرات تحرک کمتری دارند و راحت تر می توان از آنها عکس گرفت. همچنین قارچ ها و شاخ و برگ درختان را در بهترین شکل می توان ثبت کرد. در این زمان وزش باد هم کمتر می تواند مشکل ساز شود.

۲

به دنبال بهترین ها باشید

وقتی از نزدیک عکاسی می کنید، هر نقصی قابل رویت خواهد بود و به سرعت برای بیننده آشکار می شود و حواس بیننده را پرت می کند. پس وقت بگذارید تا بتوانید بهترین نمونه را انتخاب کنید و یا از زاویه ای عکس بگیرید که بهترین قسمت سوژه را نشان دهد و نقص های آن را بپوشاند.

۳

وسایل جانبی به همراه داشته باشید

بسیاری از شاخ و برگ ها نورهای شدیدی از سطح خود منعکس می کنند، که باعث می شود رنگ و کنتراست عکس را دچار افت کند. بهترین راه برای از بین بردن این مشکل و جان بخشیدن به رنگها استفاده از فیلتر پلاریزه است.

۴

نور اضافه کنید

نور مکمل می تواند برای زنده کردن قسمتهایی از عکس که نور کافی ندارند به کمک شما بیاید. برای این کار می توانید از فلاش نصب شده بر روی دوربین خود استفاده کنید، اما برای نتیجه بهتر می توانید از یک فلاش اکسترنال که با یک تلطیف کننده شدت نور آن گرفته شده استفاده کنید. اینکار باعث می شود سایه های عکس لطیف تر شده و کیفیت عکس بالاتر برود.