قصه ای بیش نبود آنچه تو گفتی با من ..

تا کی از یوسف و آن پیرزن تر دامن
قصه سر هم بکنم تا تو بخوابی با من !
تا کی انکار کنم عشق زلیخایی را
تـا مجوز بستاند غزلم الزامن !

بی گمان لایق یک قطره لجن خواهم شد
اگر انکار کنم هیبت دریا را من !
عشق آن جغجغه ای نیست که مجنون برداشت
تا که سرگـرم شود با زدَنش صدها « من » !

چند قرن است به عشق سریال مجنون
غرق در خواب و خیالند همه ، حتا من !
ای که از قصه ی تو این همه انسان خوابند
داوری کو ؟ که بگوید تو محقّی یا من ؟!

عشق ، عصیان زلیخاست نه! حُسن یوسف !
قصه ای بیش نبود آنچه تو گفتی با من !

{ غلامرضا طریقی }

طنز/ آموزش به جنبش سبز: چرا این عکس به ما ربط ندارد؟!

طنز/ آموزش به جنبش سبز: چرا این عکس به ما ربط ندارد؟!

طنز - م.ر.سیخونکچی: خدمت همه دخترا و پسرای بیشمار سلام عرض میکنم. همانطور که میدونید با نزدیک شدن به روز نه دی رژیم و رسانه‌های همسو سعی میکنن جنبش مردمی، فراگیر، مسالمت جویانه و سطل آشغال آتش زنانه ما رو زیر سوال ببرن. در یکی از این اقدامات، با انتشار وسیع یک عکس که لیونی وزیر امور خارجه سابق رژیم صهیونیستی مچ‌بند سبز بسته سعی میکنن بگن که ما با اسرائیل همسو هستیم و اقدامات اون روزهامون همسو با منافع اسرائیل بوده. من در اینجا می‌خوام به شما یاد بدم که چطور با این شبهه مقابله کنید. ابتدا عکس رو ببینید و بعد به راهکارهای من دقت کنید:

 

اصلا کی گفته اون مچ‌بنده سبزه؟!

در اولین قدم باید رنگ اون مچبند رو زیر سوال ببرید. با قاطعیت و اعتماد بنفسی مثال زدنی رنگ اون مچ‌بند رو زیر انکار کنید. بگید کی گفته اون سبزه؟ ببینید بچه‌ها! هرچقدر موقع اینکار اعتماد بنفستون زیاد باشه احتمال اثر کردنش هم زیادتره. من و شما که دیگه نباید تو اعتماد بنفس مشکل داشته باشیم. ما رهبری داریم مثل زهرا رهنورد که با اون اعتماد بنفس مثال زدنی اومد قضیه داماد لرستان رو گفت و این رو مهمترین دلیل تقلب دونست!

آهان... آره... همینه... با اعتماد بنفس بگید که اون مچ‌بند سبز نیست. اگر اعتماد بنفس بخرج دادید و نگرفت، بدونید که دیگه مشکل از اعتماد بنفس شما نیست، معلومه که مخاطب شما کوررنگی نداره! در این صورت به شعور طرفتون احترام بزارید، بی‌خیال این راهکار بشید و برید سراغ راهکار بعدی...

اصلاً کی گفته اون زنکه وزیر امور خارجه سابق اسرائیله؟

با همون اعتماد بنفسی که حرفش رو زدیم، تزیپی لیونی بودن اون زنک رو انکار کنید. احتمال اینکه جواب بده هست، باور کنید. بابا رهبر جنبش ما تو روز روشن رفت تو ختم آدم زنده شرکت کرد و آب از آب هم تکون نخورد؛ وقتی میشه زنده بودن یه نفر رو انکار کرد، خب انکار هویت یه آدم که آسونتره!

آهان... آره... همینه... با اعتماد بنفس بگید که اون لیونی نیست، اون لیونی نیست، اون لیونی نیست...! اگر دیدید مردم باور نمی‌کنن باز هم بدونید که مشکل از شما و جنبش نیست. راستش این زنیکه انقدر کارهای خاک بر سری کرده و به گفته خودش برای گرفتن اطلاعات از حکام عرب تن به هر جلافتی داده که دیگه بعیده کسی نشناستش. یعنی راستش این موجود اگر وزیر خارجه رژیم صهیونیستی هم نبود، مچ‌بند سبز بستنش برای بردن آبروی جنبش ما کافی بود، انقدر که خاک بر سره! اَه...  ولیمایوس نشید بریم سراغ راهکار بعدی.

کی گفته اون رنگ سبز، رنگ سبز جنبشه؟

ببینید بچه ها! بیاید سبز بودن اون مچ‌بند و لیونی بودن اون زنکه رو قبول کنید. اینطوری احتمالاً مخاطب هم صداقت شما رو تحسین خواهد کرد! اما در ادامه بیاید بگید این ماجرا ربطی به جنبش سبز و اصلاح‌طلبها و... نداره. بگید که مثلاً اونجا همایش «حمایت از محیط زیست در برابر یورش بنزین پتروشیمی» هستش! بعد بگید که اون مچ‌بند سبز هم در واقع نماد طبیعته. چه می‌دونم، بسازید دیگه. همین دست فرمون رو بگیرید و برید جلو... حواستون به اعتماد بنفس که هست؟ آباریکلا... فقط... فقط... اون مردک عباس فخرآور رو اون گوشه چی‌کار کنیم؟! ای بابا...

کی گفته این نشانه حمایت از جنبش سبزه؟

اصلاً ولش کنید بچه ها! حتما شنیدید که می‌گن بهترین دفاع حمله‌اس؛ آره؟ آفرین! بیاید حمله کنیم. بیاید کاری کنیم که همین عکس بشه سند رسوایی رژیم. بگید که اون مچ‌بند سبزی که لیونی به دستش بسته یعنی اینکه جنبش سبز داره راه حیات من رو می‌بنده! یعنی لیونی داره میگه این جنبش پا گذاشته رو رگ حیات من؛ یعنی جنبش راه خون‌رسانی من رو تحت محاصره و فشار قرار داده. بعد اون دختره هم که نیشش بازه و داره میخنده در واقع بعنوان نماینده جنبش سبز داره میگه «آخیش... دلم خنک شد گیس بریده! دیدی جنبش سبز چطور شما اسرائیلی‌ها رو تحت فشار قرار داده، می‌بینی ما چقدر با شما مخالفیم، می‌بینی جنبش سبز اصلاً هم منافع شما رو تامین نمیکنه...»

آره... این خوبه... اصلا بیاید روی همون دختره که نیشش بازه و اون مرده که مثل ماست وایساده تمرکز کنیم... بیاید با اینها رژیم رو رسوا کنیم....

کجا... کجا میرید.... بچه‌ها... ناامید نشید... هنوز راهکار فوتوشاپ دونستن عکس مونده... اعتماد بنفس داشته باشید بابا... به قضیه داماد لرستان فکر کنید... نترسین، نترسین، ما همه با هم هستیم... نرید..

دولت عذرخواهی کند

عضو کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس با بیان اینکه انکار سخنگوی دولت در برداشت 1/4میلیارد دلاری از صندوق توسعه ملی اعجاب‌آور است، گفت: اشتباه آقای نوبخت این است که ماجرا را انکار می‌کند در صورتی‌که می‌تواند تخلف را بپذیرد و با شرح محذورات و مشکلات عذرخواهی کند. احمد توکلی در گفت‌وگو با خانه ملت، در این‌باره گفت: سخنگوی دولت در برخی مواقع سخنان اعجاب‌انگیزی را مطرح می‌کند که نمونه آن، انکار برداشت از صندوق توسعه ملی و رانت 650 میلیون یورویی به رغم وجود اسناد است. نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر در مجلس افزود: ظاهرا دولت برای فعالیت‌های عمرانی با کمبود منابع روبه‌رو بوده، البته در مقابل آن، از شرکت واسطه فروشنده نفت مبالغی را طلبکار بود بنابراین بابت جبران این کسری، 4 میلیارد و یکصد میلیون دلار از حساب صندوق توسعه ملی برداشت کرد تا پس از وصول آن طلب، بدهی خود به صندوق توسعه ملی را پرداخت کند. وی تصریح کرد: در نتیجه دولت منابع برداشت شده از صندوق توسعه ملی را به نرخ ارز رسمی فروخته و منابع حاصل از آن را صرف بودجه کرد. وی با اشاره به اعتراض نمایندگان مجلس به برداشت از صندوق توسعه ملی و عدم واریز وجوه از سوی شرکت واسطه، گفت: پس از اعتراض نمایندگان مجلس به این موضوع، دولت به بانک مرکزی دستور جابه‌جایی منابع را داد، یعنی بانک مرکزی 1/4میلیارد دلار از منابع خود را به صندوق توسعه ملی واریز کرد و دولت به این بانک بدهکار شد تا زمانی که طلبش وصول شد به بانک مرکزی واریز شود. توکلی با اشاره به اقدامات صورت گرفته در این بین تاکید کرد: این پول تنها متعلق به دولت نبوده و باید تقسیم شود، طوری‌‌که در صورت وصول، 5/14 درصد متعلق به شرکت نفت، 2 درصد بابت بدهی عیدانه، 26 درصد سهم صندوق توسعه ملی و مابقی متعلق به دولت است و دولت حق تصرف کل این منابع را ندارد. توکلی افزود: مورد دیگر اینکه، دولت براساس قانون حق برداشت از صندوق توسعه ملی را ندارد، سومین اقدام غیرقانونی نیز استقراض از بانک مرکزی است، در حالی که این اقدام نیازمند مصوبه مجلس بوده و دولت نباید چنین کاری را انجام می‌داد. نماینده مجلس تصریح کرد: نکته حائز اهمیت اینکه

به هیچ کس نزدیک شو

عشق.

آدمی معمولی باش، آنقدر معمولی که

به هیچ کس نزدیک شوی

گشایش اینجاست،

انفجار اینجاست.

تنها وقتی که درمیان نیستی، آدمی فوق العاده هستی!

اما دربارة این فکر نکن

و آرزوی آن را نداشته باش،

اگر تمنا و آرزو مداخله کنند- متوجهشان باش و بهشان بخند. 

اینها با آگاهی تو متوقف می شوند

و آن نیروی فراهم آمده را خنده مصرف می کند،

بعد از خنده است که آرامشی ژرف را تجربه می کنی.

آنگاه با رقص و نغمه،

حالت منفی ذهن به حالتی مثبت و سازنده استحاله می یابد.

تمنای کسی بودن و کسی شدن

به شدت منفی ست،

زیرا نفس، نفی و انکار وجود است. 

نفس، اصل انکار است،

اگر انکار را نفی کنی، مثبت و سازنده می شوی.

نفس، سرچشمة همة حقارت هاست،

اما حقة آن ظریف است،

زیرا نفس وعده ی عزت و بزرگی می دهد،

اما در انتها فقط حقارت را نصیبت می کند.

از این حقیقت رمز گشایی کن و آن را به روشنی فهم کن. 

کسی که بر حسب عزت و بزرگی می اندیشد،

همواره حقیر می ماند، 

زیرا اینها دو روی یک سکه اند.

بذرهای عزت و بزرگی را که بپاشی،

محصول حقارت و درماندگی درو می کنی،

اشتیاق بزرگی و عزت را در دل پروراندن

در انتها به حقارت می کشاندت

و هرآنچه که دوزخی ست در این حقارت گرد آمده است.

با خاکساری و تواضع شروع کن،

بدین سان به خدا نزدیکتری.

درواقع تو همان الوهیتی ،

اما نفس شکافی ایجاد نمی کند

تا از آن به الوهیتی خود نگاه کنی.

به عکس،

نفس، بهشت های دروغین می آفریند 

تا زمینه را برای دوزخ های تازه مهیا کند.

اگر به بهشت نفس داخل شوی، به دوزخ پا گذاشته ای!

از این امر آگاه باش و نیز از آنچه "خود" نامیده می شود  

که آفریننده ی همة عذابهای روی زمین است. 

نا خود باش، آنگاه همانی خواهی بود که هستی

و همیشه بوده ای

چیزی که موهبتی جاودانه است،

آزادی ست

وجودی کیهانی ست، برهمن است.

تات توان آسی

– آن توئی، محبوبم.