مسجد ( تکیه ) امیر چخماق یزد

••• مسجد ( تکیه ) امیر چخماق یزد •••

مسجد یا تکیه یا میدان امیر چخماق یزد یکی از زیباترین و بکرترین مکان های دیدنی ـ فرهنگی در ایران است ؛ این مسجد یکی از زیباترین بناهای ایرانی ـ اسلامی را دارد که سبب متمایز شدن این مسجد از مساجد دیگر می شود ؛

نام دیگر این مسجد ( میدان ) مسجد جامع نو است ؛  ساخت این مسجد فوق العاده به قرن نهم بازمی گردد ؛ به سال 841 هجری قمری ، هنگامی که توسط امیر جلال الدّین جخماق شامی و همّت همسرش بانو ستی فاطمه خاتون ؛

این مجموعه با ارزش شامل تکیه ، بقعه فاطمه ، مسجد ، آب انبار ، کاروانسرا ، بازارچه حاجی قنبر و ... می باشد ؛ هنگامی که امیر چخماق شامی به همراه امرای شاهرخ تیموری حاکم یزد شدند این مسجد را برای آبادنی و زیبایی شهر ، با کمک همسر امیر چخماق  ساختند که ساختش در سال 841 قمری به پایان رسید .

این مسجد زیبا  و تاریخی در طول زمان دستخوش تغییراتی شد ؛ برای مثال در سالهای اولیه که این مسجد بنا شده بود بانیان و واقفان میدانی را در کنار مسجد ساختند که این میدان هم اکنون با نام امیر چخماق ، مرکز شهر یزد است ؛ یا شاه عباس صفوی چهار سوقی را بر روی کاروانسرا ساخت یا گفته می شود که در اوایل قرن 13 هجری قمری بخشی از میدان و بازار امیرچخماق ، تبدیل به حسینیه شدند ؛

یکی دیگر از بناهای مربوط به مسجد و تکیه امیر چخماق یزد ، بازار حاجی قنبر  جهانشاهی است ؛ حاجی قنبر فردی بوده که از طرف پادشاه ، جهانشاه قره قریونلو ، به حکومت یزد می رسد و آثار زیادی برپا می کند ؛ منتها این اثر او به واسط مسجد امیرچخماق ، مشهورتر است ؛

این مسجد جلوه های زیبا از هنر و فرهنگ است ؛ بنای بیرونی مسجد فوق العاده زیباست و قابل وصف نیست ( مخصوصا در شب ) . در قسمتی از این مسجد سنگی بزرگ نصب شده که در آن متن وقفنامه هایی که برای مسجد و میدان تنظیم شده اند ، وجود دارد ؛ •••شبکه های ظریف از کاشی های معرق در پنجره ها ، استفاده سنجیده و به جا از سنگ در معماری مسجد ، طراحی حوض ها زیبا ، هنر زیبای معرق کاری ، خوشنویسی به خطهای کوفی و ثلث و نسخ در بنا ، مقرنس کاری و منقرص کاری و ... همه و همه از جلوه ی هنر در این بنای کم نظیر است••• ؛

♦♦♦ برای بازدید مجازی از مسجد امیرچخماق ( پانورما ) کلیک کنید . ♦♦♦

وضعیت بحرانی عمارت های هفت بنگله ١

وضعیت بحرانی عمارت‌های هفت بنگله

 

در سال‌های اخیر روند تخریب و نابودی بناهای تاریخی بوشهر شدت گرفته و میراث بجا مانده از پیشینیان ما با خطر جدی مواجه شده است. میراثی که باید به ‌آیندگان سپرده شود حالا در دستان ما رو به نابودی نهاده است، در این میان دلایل بسیار زیادی در افزایش روزافزون این تخریب‌ها وجود دارد.

مالکین خانه‌های تاریخی، توان مالی مرمت و نگهداری این بناهای فرسوده را ندارند و از نظر اقتصادی نیز این مرمت به‌صرفه نبوده و با بالا رفتن قیمت زمین مالکین ترجیح می‌دهند به جای مرمت پر هزینه به تخریب این ساختمان‌ها بپردازند و با نوسازی این بناها به‌شکل آپارتمان حداکثر سود اقتصادی را از مایملک خود ببرند.

البته این حق طبیعی هر شهروند است که از املاک خود حداکثر سوددهی را داشته باشد و نمی توان از آنها انتظار داشت که از آن چشم پوشی کنند. در تمام شهرهای تاریخی دنیا خود این بناها بزرگترین سرمایه مادی است که در اختیار مالکین قرار دارد. این بناهای تاریخی در یک زنجیره بهم پیوسته اقتصادی مثل صنعت گردشگری در نهایت موجب تولید سرمایه روزافزون برای مالک می گردد. متأسفانه این زنجیره اقتصادی در بوشهر وجود ندارد و این بناها هیچ سود مادی نصیب مالک نمی کنند. بوجود آوردن چنین اقتصادی وظیفه دولت هاست و دولت می بایست با سیاست گذاری صحیح روند ایجاد چرخش اقتصادی در این زنجیره را ایجاد نماید. این سیاست گذاری در حال حاضر وجود ندارد و دولت با ساده انگاری با صرف هزینه اندک سعی در حفاظت از آثار تاریخی را دارد که البته نتیجه چنین ساده انگاری هم در تخریب گسترده این آثار هر روزه مشاهده می کنیم. 

در دیگر کشورها حفظ آثار تاریخی از اولویت‌های شهرسازان است و امور شهرسازی بر مبنای آن شکل می‌گیرد، اما در اینجا این میراث تاریخی و گران‌بها به راحتی نابود و تخریب می‌شوند. وظیفه دولت و مهمتر از آن شهرداری‌ها در کشورهای توسعه یافته حفاظت و نگهداری از این گنجینه‌های با ارزش است.

این کشورها دریافته‌اند که در غیاب نفت و گاز مهمترین دارایی هر کشور همین آثار تاریخی است که خود منافع اقتصادی کلانی را برای آنها به‌همراه دارد. سود سالانه حاصل از صنعت گردشگری و مردمی که برای دیدن این آثار به کشورهای تاریخی وارد می‌شوند، بسیار بالاتر از سود فروش نفت و گاز کشور ما است.