مسئله قره باغ موضوعی است که اغلب در ماههای منتهی به انتخابات در باکو مطرح و پس از مدتی به فراموشی سپرده می شد. دلال های اسلحه، لابی های اطلاعاتی- امنیتی و قاچاقچیان مختلف در قلمرو باکو از وجود این مناقشه سود کلانی به جیب می زنند. از سوی دیگر اتحادیه اروپا چونان روسیه به طور تمام قد از ارمنستان مسیحی در برابر جمهوری مسلمان آذربایجان دفاع می کند.در این سو متحدان باکو کشورهای نیستند که قصد و اراده ای مبنی بر کمک به این قلمرو جهت حل مسئله قره باغ داشته باشند. ترکیه، اسرائیل و آمریکا سه کشور متحد باکو هستند که تا کنون حتی یک گام کوچک به نفع باکو برنداشته اند. آمریکا در زمینه قره باغ تا اندازه زیادی با اتحادیه اروپا و ناتو همسویی دارد اما از آنجایی که این زمین تبدیل به عرصه رقابت منطقه ای با روسیه نیز شده است خواستار برد تمام عیار ارمنستان هم نیست. ترکیه در خصوص قره باغ ابتکار عمل زیادی ندارد. زیرا اصولا در مجامع جهانی به خاطر قتل عام ارامنه محکوم است و جهان حساسیت زیادی نسبت به سیاست های این کشور در قبال ارامنه دارد. از سوی دیگر سیاست خارجی ترکیه در این زمینه تابعی از سیاست های غرب به شمار می رود. این کشور در جنگ قره باغ نیز کمک زیادی به باکو نداشت و حتی از اعطای وام یک میلیون دلاری برای ادامه جنگ به باکو خودداری کرد. اسرائیل نیز قلمرو باکو را به دلیل مزیت ژئوپلتیک آنها ترجیح داده است تا بتواند در همسایگی ایران موضعی داشته باشد. اما در عین حال اسرائیل نیز بخشی از جهان غرب به شمار می رود و سیاست متفاوتی در خصوص قره باغ و ارمنستان ندارد. اسرائیل حتی در سال 2012 به انتخابات جمهوری ارمنی قره باغ ناظر فرستاد که این به معنی پذیرش رسمیت این جمهوری است که باکو ادعا دارد بخشی از خاکش به شمار می رود.
اما دلایل مختلفی وجود دارد که نشان می دهد جمهوری باکو خواستار پایان مناقشه دستکم به طور کامل نیست:
1- اولا گفتمان آزادسازی قره باغ تا اندازه زیادی کشور را در وضعیت جنگی حفظ می کند و مطالبات دموکراتیک را در این جمهوری به تعویق می اندازد.
2- دوما رژیم باکو در سال 2011 به اتحادیه اروپا قول داد که به هیچ وجه برای آزادسازی قره باغ به زور و نیروی نظامی متوسل نخواهد شد.
3- جمهوری باکو در سال 2013 به مدت یکماه به عنوان رئیس دوره ای "شورای امنیت سازمان ملل" فعالیت می کرد و در این دوران هیچ موضوعی در خصوص قره باغ را مطرح نکرد، چرا ؟
4- دولتمردان و قدرتمندان باکو نیز نه تنها خواستار حل موضوع نیستند بلکه به صورت پنهانی روابط گسترده ای با ارمنستان دارند. برای نمونه "رامیز مهدی اف" رئیس دفتر الهام علی اف و "کمال الدین حیدراف" وزیر حوادث غیر مترقبه این حکومت تامین کننده بنزین ارمنستان به شمار می روند! این تجارت سود کلانی نصیب دولتمدران باکو می کند. اصولا تصمیم گیری در خصوص منازعه قره باغ در اختیار ارمنستان یا جمهوری باکو نیست. عملا این روسیه و آمریکا هستند که کنترل منازعه را در دست دارند.
قدسیه فیاضی با تأکید بر اینکه فتنه با حماسه 9 دی به پایان نرسیده است گفت: دشمن با تحقّق نیافتن اهدافش در نظام جمهوری اسلامی، در صدد بهرهجویی از طرق دیگر برای نیل به اهداف خود است که تحریم و جنگ اقتصادی را میتوان یکی از آن طریق دانست.
وبگاه "قزوین خبر" نوشت:
مسوول کانون یاس های آسمانی در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار سرویس اجتماعی قزوین خبر گفت: طرح دشمن در براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران، که از طریق سفارت های اروپایی و سناتور امریکا، "مک کین" انجام شد ریشه جریان فتنه سال 88 را تشکیل می دهد.
مشاور رسانه ای رییس جمهوری گفت: تنها خبرنگاران فعال و افرادی که به صورت دائمی کار رسانه انجام می دهند، زیر پوشش بیمه قرار می گیرند.
ارائه کمکهای مالی بلاعوض در چارچوب دیپلماسی عمومی، نفوذ رابطین این سفارتخانه به ستادهای انتخاباتی کاندیداهایی که طبق برآورد استراتژیستهای لندن نشین از بالقوهگی هنجارشکنی برخوردارند، ارتباط گیری با برخی افراد شناسایی شده و گسیل کارکنان سفارت به مکانهای اغتشاش و آشوب تنها بخش کوچکی از اقدمات مداخله گرایانه و روباه صفتانه سفارت انگلیس در ایام فتنه 88 بود.
به گزارش خبرنگار سیاسی باشگاه خبرنگاران، نظام جمهوری اسلامی ایران در طول 36 سال گذشته بحرانهای زیادی را پشت سر گذاشته است؛ از شرارتهای گروهکهای ضد انقلاب در بدو تاسیس جمهوری اسلامی تا تهاجم وحشیانه رژیم بعث صدام با حمایت همه جانبه دول غربی؛ از پرونده سازیهای کذایی دولتها و سازمانهای بین المللی تا وطن فروشیهای مشتی منورالفکر مدعی اصلاح طلبی؛ همه و همه بحران هایی بودند که غالبا با مدیریت بیرونی و نقش آفرینی تعمدی یا سهوی عناصر فریب خورده داخلی به اجرا در می آمدند؛ البته نباید ناگفته بماند که بحران های مزبور به مدد پیوند مستحکم امت وامامت در ساختار نظام جمهوری اسلامی، ره به جایی نبردند و تنها لکه ننگی برای عاملین این بحرانها در اذهان مردم باقی ماند.