براساس تفاهمنامه منعقده بین پست بانک ایران و پلیس راهنمائی و رانندگی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، جرائم قبوض راهنمائی و رانندگی به صورت حضوری و غیرحضوری توسط پست بانک ایران در سراسر کشور دریافت میشود.
صنعت حفاری در ایران با حفر اولین حلقه چاه نفت در منطقه مسجدسلیمان آغاز گردید و اکنون که حدود یک قرن از عمر آن می گذرد ، این صنعت دوران پرفراز و نشیبی را طی نموده و بسیاری از تحولات اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی کشور ما در سایه آن رقم خورده است .
کندن زمین جهت رسیدن بههدف مورد نظر را حفاری گویند. حفاری میتواند جهت رسیدن به نفت، آب، گاز و غیره انجام گیرد. عملیاتهای حفاری با سرعت بسیار زیادی انجام میگیرند، زیرا استفاده از دکل حفاری بهمدت طولانی از نظر اقتصادی بسیار پرهزینه میباشد. عملیات حفاری بسیار خطرناک میباشد و همواره از باتجربهترین افراد جهت انجام این کار استفاده میشود.
تعیین محل حفاری در صنعت نفت کاریست که مهندسین زمینشناس انجام میدهند و پس از آن با هماهنگی با مهندسین مخزن و تعیین محل دقیق وجود نفت عملیات حفاری آغاز میگردد.
تهیه کننده : عبدالعلی قزلی جهرمی
شهرستان سجزی ( سگزی - سیستانی)
سجزی : شهری است در بخش مرکزی اصفهان شهرستان اصفهان استان اصفهان ایران. این شهر در ۳۵کیلومتری اصفهان قرار دارد..
یک کاروانسرا ویک حمام از زمان صفوی دراین شهرباقیماندهاست.
این شهر دارای ۲۸ نفر شهید، ۵ نفر آزاده سر افراز، ۴۰ نفرجانباز و یک نفر جاوید الاثر میباشد.
اما به استناد ادبیات تاریخی و پسوندهای فامیلی دانشمندانی چون ابوسعید سجزی – معین الدین حسین سجزی – امیر حسن علاء سجزی دهلوی – نشان از محل زندگی آنهاست که سیستان فعلی میباشد دلیل بر اینکه افرادی که اقدام به آبادانی محل مذکور نمودهاند یا جمعیت اولیه از محل سیستان بودهاند. اما سجزی یا سگزی هر کدام یک کلمهای بیش نیست و آنچه در پی خواهد آمد آغاز و شروع محلی بنام سجزی فعلی نیست بلکه چشمهای از تاریخ پر از فراز و نشیب سرزمین ما ایران و قطعهای کوچک از آن است که میراث گرانبهای ایران اسلامی است. عهد صفوی یکی از دوران ترقی و پیشرفت ایران به ویژه اصفهان که پایتخت است را تبلور حکومت ایران میتوان دانست. حضور آنتونی و رابرت شرلی دو برادری که به عنوان مشاور شاه عباسی در مملکت ایران به گشت زنی پرداخته و نقاط مهم را شناسایی و ثمرات و محصولات آن محل را به عرض شاه رسانده از صفحه تاریخ نادیده نیست. به دلیل اینکه قسمتی از حوزه آبریز منطقه از مورچه خورت، میمه، حبیب آباد و سپس ارتفاعات زفره به طرف دشت سجزی بودهاست آبهای سطحی در این محل تلاقی پیدا کرده به ویژه سیلابهای فصلی که باعث ایجاد برکه و باتلاق سجزی که مملو از درختان تاغ و گز بوده و به دلیل بالا بودن آبهای سطحی که در لایه اول زمین وجود دارد و بسیار شور است شورآبی وسیع بوجود آمده که عبور از آن بسیار مشکل بودهاست. برادران آنتونی و رابرت شرلی بعد از عبور از قهاب و گلون آباد و عبور از جنگل و بیشه زار تاغ به قصبهای کوچک در ماهور گچی و نمکزار رسیده که با دیدن شوره زار نمک، سجزی را تلفظ کردهاند وجود درختان و بیشه زارها باعث مخفی ماندن محل از دید دیگران بودهاست. برادران آنتونی و رابرت شرلی از سجزی به طرف ورتون حرکت کرده و از آنجا به آبگرم رفته به دلیل اینکه قبلاً شاه عباس در محل آبگرم از درد قولنج رهایی یافته و از راه کمشچه وحبیب آباد به اصفهان عبور نمودهاند راه جدید را کوتاهترین راه برای دسترسی به آبگرم ورتون تلقی کردهاند. بعد از گذشت یک سال و احداث جاده از میان بیشه زارهای ذکر شده، شاه عباسی عزم سفر جهت آب درمانی به ورتون مینماید که از مسیر جدید عازم میشوند. کدخدای محل در آن زمان فردی به نام کیکاووس برادر کدخدای زفره کلوم بودهاست که با استفاده از راهنمایی برادران شرلی اقدام به تزئین محل سجزی مینماید تا آن زمان یک رشته قنات تأمین کننده آب شرب و کشاورزی محل بودهاست محل ورود شاه عباسی آبپاشی و آذین بندی میشود. شاه صفوی که قبلاً دستور ساخت ۹۹۹ کاروان سرا، حمام و مسجد را به کارگزاران داده بود که جهت رفاه مسافرین و قافلهها بر روی جادههای کشور احداث نماید لذا احداث جاده در باتلاق، کویر و بیشه زاری که حدود سه فرسخ مسیر آبگرم ورتون به اصفهان را کاهش داده نظر شاه عباسی را جلب نمود.
در همان زمان جهت اینکه شاه را متقاعد نمایند که محل جمعیتی زیاد دارد و استحقاق ساخت کاروان سرا، حمام و مسجد را دارد از والی زفره، ورتون، شور آباد و فشارک درخواست میشود که اهالی روستاهای تحت امر را در محل سجزی تجمع نمایند تا شاه بادیدن این جمعیت دلش به رحم آید و دستور عمران و آبادانی و ساخت کاروان سرا را صادر نماید. شاه عباسی هنگام مراجعه به محل سجزی، با استقبال گرمی روبرو میشود و دستور احداث کاروان سرا، حمام، مسجد و همچنین حفر دو رشته قنات که یکی متعلق به محله شور آباد (مزرعه شور) و دیگری با همت ساکنین محلهقلعه درویش که از مالکان صحرای نقی آباد بوده آغاز شد و در حال حاضر هر دو قنات دائر و از طولانی ترین قناتهای سجزی محسوب میگردند. بالاخره عمران محل آغاز شده و از روستای محصور و مخفی، محلی علنی با برج و بارو و امن جهت مسافرین و قافلهها به وجود میآید لازم به ذکر است آثار به جای مانده قلعه درویش در جنوب شرقی مزرعه نقی آباد موجود است. در حال حاضر. کاروانسرا در حال تخریب و ویرانی بوده و هیچگونه اقدامی در جهت مرمت و باز سازی آن صورت نگرفتهاست. آب انبار موجود پس از سالها استفاده مردم بلا استفاده رها شد که با پیگیریهای شهرداری، توسط میراث فرهنگی استان باز سازی شد. این چهار اثر تاریخی هسته اولیه تشکیل شهر سجزی میباشد که محله جنب سقاخانه جزء اولین محلات شهر سجزی میباشد. سجزی با همه فراز و نشیب تاریخ همراه بوده و در تمام صحنههای تاریخی و سرنوشت ساز از حمله اعراب تا مسلمان شدن و از حمله مغول تا شهادت جوانان در هشت سال دفاع مقدس همراه و همگام بودهاست..
با تصویب هیئت دولت در مورخ ۲۲/۲/۱۳۷۷ نقاط جغرافیایی سجزی – مزرعه شور و مجتمع مسکونی ایستگاه راه آهن از توابع بخش کوهپایه شهرستان اصفهان ادغام و به شهر تبدیل و با عنوان شهر سجزی شناخته شد.
مساحت شهر سجزی بالغ بر ۱۳۴ هکتار میباشد فاصله تا مرکز استان: شهر سجزی در فاصله ۳۵ کیلومتری شرق اصفهان بزرگ و در کنار جاده ترانزیتی اصفهان – نایین و در حاشیه کویر مرکزی ایران(کویر لوت) قرار گرفتهاست. ارتفاع از سطح دریا: ارتفاع شهر سجزی از سطح دریا ۱۵۳۰-۱۵۶۰ متر میباشد.
***امامزاده علیاکبرگرمسار درقاب گنجه وگنجینه
مشهورترین امامزادههای شهرستان در روستای امامزاده علی اکبر دهستان داورآباد از توابع بخش آرادان در 14 کیلومتری جنوب شرقی گرمسار قرار دارد.روستا نام خود را از امام زاده گرفته است به روایتی بنای بقعه مربوط به دوره صفویه میباشد. بقعه طاق مرتفع محکمی دارد و داخل طاق و روی گنبد سفید است. بقعه امامزاده علیاکبر محوطهای دارد که طاقهایی از خشت و گل در اطراف آن بنا نمودهاند. بقعه و بارگاه آرامگاه با نمای آجری ساخته شده و فاقد هرگونه تزیینات کاشی میباشد.گنبد آن دارای دو پوشش بوده و به سبک معماری سنتی و به شکل شش ضلعی قسمت تحتانی و قسمت فوقانی استوانهای بازسازی شده است. حرم آن دارای ابعاد 8×9 متر و دیوار داخل آن از زمین با ارتفاع 50 سانتیمتر سنگکاری شده و بقیه تا زیر گنبد سفیدکاری میباشد. در وسط حرم ضریح چوبی مشبک به طول 2/60 و عرض 2/20 بر روی قبر گچی وجود دارد. قبر فاقد هرگونه سنگ و کتیبه بوده و دارای ابعادی به طول 2/30 و عرض و ارتفاع 1/20 متر میباشد.در وسط ایوان آرامگاه دو ستون آهنی کار گذاشته شده است. در وسط آن درِ بزرگی وجود دارد که محوطه را به صحن امامزاده ارتباط میدهد که در ورودیِ آن هشتی جالبی به چشم میخورد که مربوط به دوره قاجاریه است. در سمت راست هشتی یک مسجد وجود دارد و در کنار آن یک پله است که به پشت بام مسجد متصل میشود. کف هشتی با قلوه سنگ مفروش شده است.با وجود قدمت و عدم مراقبت، این بنا همچنان پابرجاست و نوشتههای آن را تا اندازهای با سهولت میتوان خواند. از متن نوشتهها چنین برمیآید که بنا در زمان شاه طهماسب صفوی ساخته شده است.این اثرتاریخی دربیستم آبان ماه سال 1377 با شماره 2160 درفهرست میراث ملی ثبت شده است