قمه ای که صادق شیرازی به قلب شیعه فرو می کند...

وقتی به شکل گیری وهابیت و قدرت گرفتن محمد بن عبدالوهاب به عنوان یک مذهب افراطی نگاه می اندازیمتشابهات بسیار زیادی را با فرقه ضاله شیرازی ها می بینیم. فرقه ای که کاملاً مورد حمایت روباه پیر است. همان روباهی که باعث شکل گرفتن وهابیت در عربستان شد و امروز با حمایت از شیعه افراطی قصد ایجاد تفرقه بین مسلمین جهان را دارد.

صادق شیرازی که هم‌کیشانش او را آیت الله می نامند افراطی شیعه ای است که بارها علیه اسلام قدم برداشته و به همراه برادرش بارها توهینات زیادی را نثار انقلاب و امام خمینی و رهبر معظم کرده اند. تا جایی که زمانی بیت شیرازی ها پاتوقی برای ساواک بوده است و از مردم در خواست می کرند که در مقابل رژیم شاهنشاهی مقاومت نکنند.

فرقه شیرازی ها به لطف انگلیس از حمایت مالی بسیار خوبی برخوردار هستند تا جایی که 13 شبکه ماهواره ای را بدون حتی پخش یک پیام بازرگانی پشتیبانی مالی می‌کنند در حالی که اکثر کانال های ماهواره ای شیعهمسدود شده اند اما کانال های شیرازی ها همچنان به لطف غربی ها فعالیت خود بدون هیچ مشکلی برای برهم زدن وحدت مسلمین ادامه می دهند.

امام خامنه ای در این خصوص می فرماید : آن تشیعی که بخواهد از لندن و آمریکا تبلیغ شود به درد شیعه نمی‌خورد.

اما بعد از ایجاد تفرقه بین مسلمین، یکی از اصلی ترین اقدامات شیرازی ها بدعت ها و وهن هایست که در دین و مذهب شیعه وارد نموده اند مانند قمه زنی و راه رفتن بر روی زغال و خار و غیره. بدعت هایی که موجب می شود تاچهره خشنی از دین اسلام و مذهب شیعه و تخریب واقعه عاشورا در اذهان عمومی بجای بگذارد.

امام خمینی(ره) در این باره می فرماید: شما می‌خواهید برای خدا کاری انجام دهید، در شرایطی که کاری به ضرر اسلام تمام شود، بهتر است که انجام نشود، مثلاً قمه‌زنی که موجب وهن اسلام می‌شود شما تا می‌توانید دستجات و سینه‌زنی را با شکوه‌تر انجام دهید.

مقام معظم رهبری در این رابطه مطلبی نقل کرده‌اند: «... وقتی کمونیست‌ها بر منطقه آذربایجان شوروی سابق مسلط شدند، همه آثار اسلامی را از آنجا محو کردند مثلاً مساجد را به انبار تبدیل کردند و ... هیچ نشانه‌ای از اسلامو تشیع باقی نگذاشتند، فقط یک چیز را اجازه دادند و آن قمه زدن بود، دستورالعمل رؤسای کمونیستی به زیر دستانشان این بود که مسلمانان حق ندارند نماز جماعت برگزار کنند و یا قرآن بخوانند، اما اجازه دارند که قمه بزنند، چون خود قمه‌زنی برای آن‌ها یک وسیله تبلیغاتی بر ضد دین و تشیع بود ...»

با بررسی نظرات بسیاری از علما و مراجع بزرگ شیعه همچون آیت الله خامنه ای(دام ظلّه)، آیت الله مکارم شیرازی(دام ظلّه)، آیت الله  سیستانی(دام ظلّه)، آیت الله فاضل لنکرانی(ره)، آیة الله جوادی آملی(دام ظلّه)، آیت الله بهجت(ره)، آیت الله نوری همدانی(دام ظلّه)، آیة الله مظاهری اصفهانی(دام ظلّه)، آیة الله سید کاظم حائری(دام ظلّه)، آیة الله نوری همدانی(دام ظلّه) و... در می یابیم همه این عزیزان قمه زنی را جایز ندانسته اند و حکم بر حرام بودن آن نیز صادر کرده اند در حالی که آخوندی انگلیسی همچون صادق شیرازی که مرجعیت ایشان هم جای بحث دارد قمه زنی را جایز می داند.

جالب است که انگار قمه زنی از سوی صادق شیرازی برای عموم جایز است وگرنه چرا شخص ایشان تابحال یکبار هم اقدام به قمه زنی نکرده است؟ مگر امیرالمؤمنین نفرمودند که : آنچه که براى خود دوست می‎داری، برای دیگران هم دوست بدار و آنچه براى خود نمى‏پسندى، براى دیگران هم مپسند؟ پس چرا صادق شیرازی حتی یک بار هم دست به قمه نشده است؟

اما شیرازی ها برای محبوب کردن چهره خود در نزد مردم اقدام به عکس گرفتن با بعضی از افراد و مداحان و بزرگان نموده اند و این تصاویر را در فضای مجازی به شکل وسیعی انتشار می دهند تا از این طریق در نزد عوام به خودمشروعیت بدهند.

ماجرای شیرازی ها به همینجا ختم نمی شود. متأسفانه این فرقه ضاله و منحرف و افراطی برای از بین بردن وکمرنگ کردن واقعه کربلا و عاشورا و مراسمات مذهبی اقدام به پرداخت کمک های مالی به هیئات نموده است و پرداخت این کمک های مالی که از سوی انگلیس پشتیبانی می شود را منوط به اجرای بعضی از شروط می نمایند. به عنوان مثال جدیدترین شرط این فرقه کثیف استفاده نکردن از نام شهدا و حتی عکس شهدا در هیئت‌های مذهبی است.

حال مسئولین هیئات اگر اندکی شرف و غیرت شیعه و محبت اهل بیت را در دل داشته باشند می بایست از دریافت اینگونه پول های حرام که از سوی مخالفان اسلام پرداخت می شود خودداری نمایند. وگرنه آن هیئت،هئیت امام حسینی نیست که هیچ بلکه هیئت یزیدی است.

آیت الله بهجت(ره) در این خصوص می فرماید: حسینی بشوید نه هیئتی! زیرا اگر گرم هیئت بشوید حسینتان راآنگونه که خود دوست دارید و باب میلتان است می‌سازید و هرکس با میل شما مخالف باشد میگویید باحسین(ع) مخالف است ولی اگر حسینی باشید هیئت و رفتارتان را برمبنای حسین میسازید! هیئتی شدن کاری نداردکافیست ریش بگذارید و با پیراهن مشکی از این هیئت به آن هیئت بروید! حسینی شدن است که مشکل است.

تپه معصوم زاده

تپه معصوم زاده

شماره ثبت:708

قدمت: قرون اولیه تا میانی اسلام

شرح: محوطه باستانی معصوم زاده که شاید همان چرمغان ذکر شده در متون تاریخی باشد، در بخش جنوبی شهر بجنورد قرار دارد و با توجه به اهمیت زیاد تاریخی و فرهنگی در سال1346به شماره 708 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است. با توجه به توسعه دامنه ساخت و ساز شهری در این بخش و نیاز به تحدید محدودۀ عرصه و حریم اثر تا کنون سه نوبت گمانه­زنی در تپه مصوم زاده انجام گرفته است. آثار به دست آمده از گمانه­زنی در این سکونت­گاه باستانی نشان می­دهد تپه معصوم زاده طی چند صد سال از قرون اولیه اسلام تا پیش از دورۀ مغول مسکونی بوده است. متاسفانه به دلیل عدم توجه به عرصه و حریم تعیین شده برای تپه معصوم زاده توسط بخش مردمی و حتی ارگان­های دولتی امروزه بخش قابل توجهی از عرصۀ اثر از بین رفته و فقط حدود 8 هکتار از این محوطۀ باستانی بزرگ برجای مانده است.

 

1. نوبت دوم گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و حریم محوطه باستانی معصوم زاده

باوجودیکه تپه معصوم زاده نخستین بار در سال 1355 توسط هیئتی به سرپرستی فائق توحیدی تعیین حریم و میله گذاری شده بود ولی نظر به تعدی­های انجام شده به حریم اثر و نامعلوم بودن حریم در ضلع شرقی و غربی تپه، باردیگر در پاییز سال 1370 هیئتی به سرپرستی رجبعلی لباف خانیکی در محوطه اقدام به گمانه­زنی کرد. در این نوبت مجموعاً 14 گمانه کاوش شده که در هر یک آثار قابل توجهی از سکونت از قبیل دیوار خانه­ها، آجرفرش معابر، کوره یا اجاق­های پخت و انواع ظروف سفالی و شیشه­ای پیدا شد که در مجموع نشان دهندۀ استقراری با اهمیت بالا در محدودۀ زمانی قرون اولیه اسلام تا پایان قرن هفتم هجری است.

 

2. نوبت سوم گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و حریم تپه معصوم زاده بجنورد توسعه روز افزون شهری و تصرف بخش قابل توجهی از عرصۀ تپه معصوم زاده توسط اشخاص حقیقی و ارگانهای دولتی در حدفاصل سال­های 1370 تا 1387 که محو شدن خطوط عرصه و حریم اثر را در پی داشت و از سوی دیگر تقاضاهای مکرر جهت انجام ساخت و ساز در بخش­های باقی مانده از تپه سازمان میراث فرهنگی را بر آن داشت تا با انجام گمانه­زنی مجدد برای آخریب بار حدود و حریم این استقرار باستانی را مشخص سازد. از همینرو در تابستان 1387 هیئتی به سرپرستی امیرحسین قویدل مسئولیت تعیین عرصه اثر را بر عهده گرفت. این گمانه زنی علاوه بر مشخص ساختن حدود تپه باستانی دستاوردهای پژوهشی جالبی نیز در بر داشته است.