به گفته "علی حسن اف" روابط دو طرف در آینده نیز توسعه پیدا خواهد کرد. ما توانسته ایم در راستای منافع ملی کشورمان روابط دوجانبه ای با تمامی کشورهای جهان خصوصا کشورهایی که رقیب یکدیگر محسوب می شوند نیز برقرار کنیم. "علی حسن اف" در این خصوص به برقراری روابط جمهوری آذربایجان با آمریکا و روسیه- ایران و رژیم صهیونیستی اشاره کرده است.وی با اشاره به واردات 40 درصدی نفت رژیم صهیونیستی از آذربایجان، اهمیت ژئوپلوتیکی کشورش را مورد تاکید قرار داده و گفته است: رژیم صهیونیستی بدلیل جایگاه تاثیرگذار در خاورمیانه و بهره مندی از علوم و تکنولوژی پیشرفته برای جمهوری آذربایجان از اهمیت ویژه ای برخوردار است.این مقام دولتی با بیان اینکه کشورش در صنایع دفاعی نیز همکاری های ارزشمندی با رژِیم صهیونیستی داشته، توسعه روابط دو طرف را متاثر از روابط تاریخی 2500 ساله مردم آذربایجان با یهودیان ارزیابی کرده است. بطوریکه طبق آمار هم اکنون در کنار بیش از 9 هزار تبعه یهودی در آذربایجان، ده ها هزار نفر از یهودیان آذری نیز در اسرائیل سکونت دارند.وی با ضروری دانستن برقراری روابط این رژیم با کشورهای اسلامی، پیوند صمیمی آذربایجان و اسرائیل را نمونه بارز سیلست موفق یکی از اعضای سازمان همکاری های کشورهای اسلامی قلمداد کرده است.
هفتادمین سالروز آزادی یهودیان از اردوگاه آشویتس با حضور آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان در برلین برگزار شد. مرکل روز دوشنبه در این مراسم سخنرانی کرد و بر ضرورت به خاطرسپردن نسل کشی صورت گرفته به دست نیروی های نازی تاکید کرد. وی در بخشی از سخنرانی اش گفت: «شرم آور خواهد بود اگر مردم در آلمان وقتی که به عنوان یهودی یا حامی اسرائیل شناخته می شوند، تهدید شوند یا مورد حمله قرار بگیرند.» خانم مرکل در ادامه افزود: «آشویتس را از یاد نمی بریم، نه امروز و نه فردا و فقط در سالگرد ها به یادش نباشیم.» اردوگاه آشویتس در جنوب لهستان، نماد نسل کشی دروغین یهودیان توسط نازی ها در طول جنگ جهانی دوم . رژیم صهیونیستی و آژانس یهود به منظور مظلوم نمایی و ترمیم وجهه کودک کش خود و با همراهی دولتهای اروپایی و با دامن زدن به موضوع اردوگاه آشویتس و نسل کشی قوم یهود و کشتار ۶ میلیون یهودی در اروپا به عنوان هولوکاست یاد می کند . همانطور که رهبر معظم انقلاب فرمودند : هولوکاست به عنوان «واقعه مجهول الحال» و نیز «افسانه» است . اینکه در جنگ جهانی دوم فجایع انسانی زیادی شکل گرفته و طبیعتاً یهودیان اروپا نیز از این قاعده مثتثنی نبودند بحثی نیست و مورد تایید همه دنیا می باشد ، اما پافشاری بر روی فقط کشتار یهودیان که طی سالهای اخیر پررنگتر شده و به عنوان «جنایت فجیع» و «نسل کشی» مطرح می شود ، دروغی بزرگ است . / رضا اصلاحی
یک مفتی تکفیری سعودی، از شهادت "جهاد مغنیه" فرزند شهید "عماد مغنیه" در حمله تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی، ابراز شادمانی کرد.
به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، به نقل از سایت خبری "المرصد"، "محمد البراک" که عضو گروه موسوم به "انجمن علمای مسلمان" است، با اعلام این موضوع در صفحه تویتر خود تأکید کرد: "حتی اگر قاتل اسرائیل باشد، این امر (شهادت مغنیه) باعث شادمانی است".
این مفتی تکفیری سعودی که یکی از اعضای هیأت علمی دانشگاه "ام القری" در مکه مکرمه است، در اظهاراتی توهین آمیز شیعیان را "رافضی" خواند و گفت: "هنگامی که رافضی ها به دست یهودیان کشته می شوند ما خداوند را شکر می کنیم .. زیرا رافضی ها بسیار خطرناکتر از یهودیان هستند."
برخی تشکلهای یهودیان در تظاهرات یک شنبه شعار غالبی را که از روز حادثه تروریستی در همه جا حاکم شده است و از نام نشریه شارلی ابدو گرفته شده، از( Je Suis Charlie ) به معنای من شارلی هستم به( Je Suis Juif ) به معنای من یک یهودی هستم، تغییر دادند و تراکتهای آن را در میان جمعیت پخش کردند.
جنایتهای اخیر تروریستی در فرانسه صرفنظر از عوامل پشت پرده و برندگان بازی با برگه تروریسم، تلاشها و فعالیتهای گسترده سیاست خارجه رژیم صهیونیستی برای بهرهبرداریهای سیاسی از این تحولات را شاهد بود، از حضور بنیامین نتانیاهو نخستوزیر رژیم صهیونیستی در تظاهرات دیروز شهر پاریس که بگذریم مجموعه ای از فعالیتهای گسترده محافل رسمی و لابی صهیونیستی در اروپا بلافاصله بعد از حملات تروریستی به مجله شارلی ابدو دنبال شد.
راهبردهای کلی سیاست خارجه رژیم صهیونیستی در تعامل با تحولات تروریستی فرانسه را می توان از ابعاد زیر بررسی کرد:
• سیاست پردازان صهیونیستی تلاش دارند با نا امن جلوه دادن اروپا، یهودیان مستقر در این کشورها را در راستای تغییر بافت جمعیتی سرزمینهای اشغالی، به فلسطین اشغالی دعوت کنند. از آنجا که یهودیان فرانسه بیشترین تجمع یهودیان در جهان بعد از اسرائیل و آمریکا به شمار رفته و بالغ بر ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار یهودی در این کشور زندگی میکنند، رژیم صهیونیستی از سالها پیش تلاشهای گستردهای برای جذب این یهودیان در سرزمینهای اشغالی انجام داده است.
علی بن إبراهیم قمی می گوید: این آیه درباره أبیلبابة بن عبدالمنذر نازل شده، وقتی پیامبر، بنیقریظه را محاصره فرمود، گفتند: ابولبابه را پیش ما بفرست تا با او مشورت کنیم! پیامبر اجازه دادند.
ابولبابه از قبیله اوس بود و با یهودیان قرظی سابقه دوستی داشت، وقتی وارد قلعه شد، زنها و کودکان دورش را گرفتند و تحت تأثیر قرار گرفت. یهودیان از ابولبابه پرسیدند: چه مصلحت میدانی؟ آیا تسلیم شویم؟
ابولبابه با دست اشاره به گلوی خود نمود، یعنی همه شما کشته میشوید! فورا پشیمان شد و از قلعه بیرون آمد و پیش پیامبر نرفت. مستقیم به مسجد آمد و با طناب خود را به ستون «اسطوانة التوبة» بست و گفت: این طناب را باز نمیکنم تا بمیرم یا اینکه خدا توبهام را بپذیرد. خبر به پیامبر رسید، حضرت فرمود: «أما لو أتانا لاستغفرنا الله له، فأما إذا قصد إلى ربه فالله أولى به»
ابولبابه روزها روزه میگرفت و شب اندک غذایی میخورد تا رمقی داشته باشد، دخترش شبها برایش غذایی میآورد و او را برای قضای حاجت آزاد میساخت. ۷شبانهروز گذشت تا اینکه به حالت بیهوشی افتاد، پیامبر در خانه امسلمه بودند که آیه نازل شد، حضرت فرمود: «یا امسلمة، قد تاب الله على أبیلبابة» امسلمه گفت: پس به او خبر دهید، حضرت: تو این کار را انجام بده، امسلمه سرش را از حجره بیرون آورد و گفت: بشارت ای ابالبابه، خدا تو را بخشید، ابولبابه: الحمدلله، مسلمانها آمدند تا او را باز کنند، گفت: نه به خدا سوگند خود را از این ستون باز نمىکنم تا رسول خدا خودش مرا باز کند. لذا پیامبر تشریف آورد و او را با دست خود باز کرد. و فرمود: «یا أبا لبابة، قد تاب الله علیک توبة لو ولدت من أمک یومک هذا لکفاک».
عرض کرد: اجازه میدهید همه اموالم را صدقه بدهم؟ فرمودند: خیر، – نصفش؟ – خیر، – ثلثش؟ – بله
آیات ۱۰۲ و ۱۰۳ و ۱۰۴ سوره توبه
وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلاً صالِحاً وَ آخَرَ سَیِّئاً عَسَى اللَّهُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ (۱۰۲)
خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَکِّیهِمْ بِها وَ صَلِّ عَلَیْهِمْ إِنَّ صَلاتَکَ سَکَنٌ لَهُمْ وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ (۱۰۳)
أَ لَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ یَأْخُذُ الصَّدَقاتِ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ (۱۰۴) توبه۹
البرهان، ج۲، ص۸۳۵ / المیزان، ج۹، ص۸۲